Ε΄. Λόγος στον άγιο Ηλία, τον προφήτη
Κάνετε ησυχία, στρέψτε τα αυτιά σας, για να διηγηθώ την ιστορία του αγίου και ενδόξου Ηλία, ο οποίος έδειξε θερμό ζήλο, παρακινώντας με προθυμία συνεχώς όλους να προσκυνούν μόνο τον Θεό. Μόλις είδε το λαό να κάνει πολλές ανομίες, να απομακρυνθεί δηλαδή από τον Θεό και να προσκυνεί τα είδωλα, αφού γέμισε από οργή και ζήλο, έστρεψε το βλέμμα του, και σκόπευσε με τη γλώσσα του, σαν με τόξο, τον ουρανό, και με τον λόγο έφθασε τον ουρανό. Και όταν είδε το λαό να πλανιέται έτσι από το δαίμονα, τον συμβούλευε προσπαθώντας να τον απομακρύνει από την πλάνη.
Χαίρετε, ἅγιοι Ἀπόστολοι, βασιλεῖς τοῦ Χριστοῦ· διότι σ’ ἐσᾶς ἐμπιστεύθηκε τὴν ἐπουράνια καὶ τὴν ἐπίγεια βασιλεία. Σᾶς ἔδωσε τὴν ἐξουσία νὰ κυβερνᾶτε καὶ νὰ φροντίζετε καὶ τοὺς δύο θρόνους, θέλοντας ἀπὸ τὴ μία νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ κληρονομιὰ τῆς ἐπίγειας βασιλείας, ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ ἀστράψει ἡ δόξα, νὰ πλεονάσει ἡ ὀμορφιά, νὰ φανερωθεῖ τὸ φῶς, νὰ γίνουν γνωστὰ τὰ μυστήρια, νὰ κηρυχθεῖ ἡ δύναμη τῆς ἐπουράνιας βασιλείας.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ μου ἀδελφοί, ἀκοῦστε γιὰ τὴ δεύτερη καὶ φοβερὴ παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐλᾶτε, φιλοχριστοι καὶ τέλειοι ἀκροατές, χαρεῖτε μὲ τὴν καλὴ διήγηση ἐκείνη τὴ σπουδαία καὶ θαυμαστὴ γυναίκα, ἡ ὁποία μᾶς προσκαλεῖ νὰ δοῦμε ἕνα ὑπέροχο θέαμα. Ἐγὼ ὀνομάζω θέαμα ἐκεῖνο τὸ θέατρο, τὸ ὁποῖο παρουσίασε στοὺς Ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους. Πῶς δηλαδὴ μπῆκε ὁλοφάνερα, χωρὶς καθόλου νὰ τὴν προσκαλέσουν· καὶ πῶς ἐπίσης πλησίασε τὸν Χριστό, ποὺ καθόταν ἔτσι στὸ τραπέζι, ἀναγγέλλοντας ὅλα τα μυστικά της καρδιᾶς της, ἀναθέτοντας ὅλα σ’ αὐτὸν χωρὶς φωνὴ καὶ λέξη.
Πῶς ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος καὶ ἁμαρτωλὸς Ἐφραὶμ καὶ γεμάτος παραπτώματα, θὰ μπορέσω νὰ διηγηθῶ αὐτὰ πού εἶναι πάνω ἀπὸ τὴ δύναμή μου; Ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ Σωτήρας μας, χάρη στὴ δική του εὐσπλαχνία, δίδαξε τὴ σοφία στοὺς ἀγράμματους καὶ μ᾿ αὐτοὺς φώτισε τοὺς πιστοὺς ποὺ βρίσκονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο, θὰ ἐνισχύσει πλούσια καὶ τὴ δική μου γλῶσσα γιὰ νὰ ἔρθει ὠφέλεια καὶ οἰκοδομῇ καὶ σ᾿ ἐμένα ποὺ μιλῶ, καὶ σὲ ὅλους τους ἀκροατές μου. Θὰ μιλήσω μάλιστα μὲ πόνο καὶ θὰ πῶ μὲ στεναγμοὺς γιὰ τὴ συντέλεια τοῦ παρόντος κόσμου καὶ γιὰ τὸν ἀδιάντροπο καὶ φοβερὸ Δράκοντα, ποὺ πρόκειται νὰ ταράξει ὅλη τὴν οἰκουμένη, καὶ νὰ βάλει μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων δειλία καὶ ἀμέλεια καὶ φοβερὴ ἀπιστία, καὶ νὰ κάνει θαύματα καὶ τερατουργίες καὶ φοβερὰ φαινόμενα, ὥστε, ἂν μπορέσει, νὰ πλανήσει ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτούς, καὶ νὰ ἐξαπατήσει ὅλους μὲ τὰ ψεύτικα θαύματα καὶ τὶς φανταστικὲς τερατουργίες ποὺ θὰ γίνουν ἀπ᾿ αὐτόν. Διότι μὲ παραχώρηση τοῦ ἁγίου Θεοῦ θὰ λάβει ἐξουσία νὰ ἐξαπατήσει τὸν κόσμο, διότι πλήθυνε ἡ ἀσέβεια τοῦ κόσμου, καὶ παντοῦ θὰ προξενεῖ κάθε λογῆς συμφορές. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ὁ ἄχραντος Δεσπότης παραχώρησε νὰ πειραχθεῖ ὁ κόσμος μὲ πνεῦμα πλάνης, ἐξαιτίας τῆς ἀσέβειας τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδὴ ἔτσι ἤθελαν οἱ ἄνθρωποι, νὰ ἀποστατήσουν δηλαδὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Πονηρό.
Εἶναι μακάριος ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγάπη Θεοῦ, γιατί περιφέρει μὲ τὴν παρουσία τοῦ τὸν Θεό· διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη (Α’ Ἰω. 4:8), καὶ αὐτὸς ποὺ μένει μέσα στὴν ἀγάπη, μένει «ἐν τῷ Θεῶ» (Α’ Ἰω. 4:16). Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγάπη ὑπερέχει, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ ὅλους. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγάπη δὲ φοβᾶται· διότι ἡ ἀγάπη βγάζει ἔξω ἀπὸ τὴν ψυχὴ τὸ φόβο (Α’ Ἰω. 4:18). 