Βλέπω ἕνα παράδοξο μυστήριο, δηλαδὴ ἀντὶ γιὰ τὸν ἥλιο βλέπω τὸν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης μὲ ἀπερίγραπτο τρόπο νὰ ἔχει χωρέσει στὴν Παρθένο.
Μὴ ρωτᾶς πῶς ἔγινε αὐτό, «ἀφοῦ
ὅπου θέλει ὁ Θεὸς ὑποχωρεῖ ἡ τάξη τῆς φύσης». Γιατί θέλησε ὁ Θεός, μπόρεσε, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, μᾶς ἔσωσε. Ὅλα ἂς συντρέχουν. Ὁ Θεὸς πού ὑπάρχει τώρα καὶ πού προϋπῆρχε, σήμερα γίνεται ὅπως δὲν ἦταν. Γιατί, ἐνῶ εἶναι Θεός, γίνεται ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ παύει νὰ εἶναι Θεός. Read more
Εἰσαγωγὴ – Περίληψη
Ὁ λόγος αὐτός, ὅπως καὶ ὁ «Κατὰ Εἰδώλων», γράφτηκε περὶ τὰ ἔτη 317-319 μ.Χ. Σ’ αὐτὸν ἐξετάζεται τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς σαρκώσεως τοῦ ἄσαρκου Λόγου τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Στὸ πρῶτο μέρος τοῦ λόγου ἀναλύεται ὁ διπλὸς σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου: α) ἡ ἐπιστροφὴ τῆς ἀνθρωπότητας στὴν κατάσταση τῆς ἀθανασίας ποὺ ἀπωλέσθηκε λόγω τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος· καὶ β) ἡ ἀπόδοση στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἱκανότητας νὰ γνωρίσουν τὸν ἀληθινὸ Θεό. Read more
Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας τοῦ Μεγάλου [4ος αἰὼν – ΕΠΕ – τόμ. 11, σέλ. 278 (Βίος τῆς Ὁσίας Συγκλητικῆς της ὁποίας εἶναι καὶ ἡ διδασκαλία) & σέλ. 18 & 166 (Βίος τοῦ Μέγ. Ἀντωνίου)]
Πράγματι, τὰ χρήματα εἶναι τὸ ὄργανον τοῦ ἀπολαυστικοῦ βίου. Κατάργησε λοιπὸν πρῶτα τὴν ἐμπαθῆ σου τέχνην, δηλαδὴ τὴν γαστριμαργία καὶ τὴν καλοπέραση, καὶ ἔτσι θὰ ἠμπορέσης εὐκόλως νὰ περικόψης τὸν ὄγκο τῶν χρημάτων σου. Εἶναι βαρύ, πιστεύω, ἐνῶ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ τέχνη, νὰ μὴν ὑπάρχει τὸ ὄργανο. Διότι ὅποιος δὲν ἀπέβαλε τὸ πρῶτο, πῶς θὰ ἠμπορέση νὰ ἐκδιώξη τὸ δεύτερο; Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ ὁ Σωτήρ, κατὰ τὴν συζήτησή του μὲ τὸν πλούσιο νεανία, δὲν τὸν προστάσσει ἀμέσως νὰ ἀποβάλη τὰ χρήματα, ἀλλὰ προηγουμένως τὸν ἐρωτὰ ἐὰν ἔχη τηρήσει τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου. Read more
