Εἰς τὴν Ὑπερένδοξον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Γέννησιν. Νικολάου Καβάσιλα,

, ,

 

Ἂς ἐπικαλεσθοῦμε πρὶν ἀπὸ ὅλα ἐδῶ τὸ Θεό, ὄχι γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε μία ἔκφραση λόγου ἀντάξια πρὸς τὰ πράγματα καὶ κατάλληλη γιὰ τὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ -αὐτὸ ξεπερνάει ἐντελῶς τὶς ἀνθρώπινες ἐλπίδες- ἀλλὰ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ φέρουμε κατὰ κάποιον τρόπο καὶ ὅσο μᾶς εἶναι δυνατὸν τὸ λόγο σὲ τέρμα καὶ νὰ μὴν ὑστερήσουμε πάρα πολὺ ἀπὸ τοὺς πολλούς, ποὺ ἔχουν μιλήσει σχετικὰ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς. Κι ἀκόμη, πρᾶγμα ποὺ εἶναι πολὺ σπουδαιότερο, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦμε κάπως ἀπὸ τὸ ζῆλο καὶ νὰ κερδίσουμε ἕνα κάποιον ἁγιασμὸ ἀπὸ τὴν ὁμιλία, σὰν νὰ τελοῦμε κάποιαν ἱερὴ τελετή. Τὰ εὔχομαι δὲ αὐτὰ τὰ πράγματα, γιατὶ πιστεύω ὅτι μὲ αὐτὰ περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο τιμᾶται ἡ ὑμνουμένη καὶ ὅτι πρὶν ἀπὸ ὅλα θέλει γιὰ τοὺς ὑμνητές της τὸ ὄφελος τῆς ψυχῆς. Αὐτὸ τὸ ὄφελος ζητεῖ πράγματι καὶ διὰ μέσου ἐκείνων μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς εὐεργετεῖ καὶ διὰ μέσου ἐκείνων τὰ ὁποῖα ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς σὰν ἀνταπόδοση γιὰ ὅ,τι μᾶς χαρίζει. Ἔπειτα οἱ πραγματικὰ μακάριοι ἐκεῖνοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι παρουσίασαν μὲ τὸ λόγο τοὺς χάριν κοινῆς ὠφελείας σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωὴ τὸ κοινὸ ἀγαθό, νομίζω ὅτι δὲν ἔκαμαν λόγο γιὰ τὴν Παρθένο συμπτωματικὰ οὔτε τὴν ὕμνησαν ἁπλῶς σύμφωνα μὲ τοὺς κανόνες τῆς Ῥητορικῆς, ἀλλὰ ὅσο τὸ δυνατὸ λαμπρότερα καὶ μὲ ὑπερβολικὴ ἀφοσίωση καὶ συναίσθηση ὀφειλόμενου χρέους. Γιατὶ δὲν εἶναι βέβαια λογικὸ τὸ νὰ μὴν ὑμνήση κανεὶς καθόλου τοὺς κοινοὺς εὐεργέτες ἢ νὰ τοὺς ἀντιπαρέλθη μὲ λίγα ἁπλῶς λόγια, αὐτοὺς πού, κι ἂν ὁλόκληρο τὸ σύμπαν ἔψαλλε μὲ μία φωνή, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς ἐγκωμιάση ὅσο ἔπρεπε. Read more

/0 Comments/by

Εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Νικολάου Καβάσιλα,

, ,

Ἐὰν πρέπει κάποτε νὰ χαίρῃ ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ σκιρτᾶ καὶ νὰ ψάλλῃ μὲ εὐφροσύνη, ἐὰν ὑπάρχῃ μιὰ περίοδος ποὺ ἀπαιτεῖ νὰ λεχθῇ ὅ,τι ὑπάρχει πιὸ μεγάλο καὶ πιὸ λαμπρὸ καὶ ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ποθῇ νὰ ἔχῃ ὅσο τὸ δυνατὸν εὐρύτερη σχέση, ὡραιότερη ἔκφραση καὶ δυνατώτερο λόγο, γιὰ νὰ ὑμνήσῃ τὰ μεγαλεῖα της, δὲν βλέπω ποιὰ ἄλλη μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτή, ἂν ὄχι ἡ σημερινὴ γιορτή. Γιατὶ σὰν σήμερα ἔφθασε στὴ γῆ Ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἀναγγέλλοντας τὴν ἀπαρχὴ ὅλων τῶν καλῶν. Σήμερα ὁ οὐρανὸς μεγαλύνεται. Σήμερα ἡ γῆ ἀγάλλεται. Σήμερα ὁλόκληρη ἡ κτίση χαίρει. Καὶ δὲν μένει ἔξω ἀπὸ τὴ γιορτὴ οὔτε Αὐτὸς ποὺ κρατεῖ στὰ χέρια Του τὸν οὐρανό. Γιατὶ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν σήμερα εἶναι ἕνα πραγματικὸ πανηγύρι. Ὅλοι συναντιοῦνται σ᾿ αὐτό, στὴν ἴδια χαρά. Ὅλοι ζοῦν καὶ δίνουν καὶ σ᾿ ἐμᾶς τὴν ἴδια εὐφροσύνη: Ὁ Δημιουργός, τὰ δημιουργήματα ὅλα, ἡ ἴδια ἡ μητέρα τοῦ Δημιουργοῦ ποὺ τοῦ πρόσφερε τὴ φύση μας καὶ τὸν ἔκαμε ἔτσι κοινωνὸ στὶς χαρμόσυνες συνάξεις καὶ τὶς γιορτές μας. Χαίρει πρὶν ἀπ᾿ ὅλους ὁ Δημιουργός. Γιατὶ εἶναι βέβαια εὐεργέτης κι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας ἔχει σὰν ἔργο Του τὴν εὐεργεσία. Ποτέ Του δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε καὶ δὲν ξέρει ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ προσφέρῃ καὶ νὰ εὐεργετῇ. Σήμερα ὅμως, χωρὶς νὰ σταματήσῃ τὸ σωτήριο ἔργο Του, περνᾶ στὴ δεύτερη θέση, ἔρχεται ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ εὐεργετοῦνται. Καὶ δὲν χαίρεται τόσο γιὰ τὶς μεγάλες δωρεὲς ποὺ χάρισε Αὐτὸς στὴν κτίση καὶ ποὺ τὸν ἀποδεικνύονν γενναιόδωρο, ὅσο γιὰ τὰ μικρὰ ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τοὺς εὐεργετημένους, γιατὶ ἔτσι φανερώνεται ὅτι εἶναι φιλάνθρωπος. Καὶ θεωρεῖ ὅτι τὸν δοξάζουν ὄχι μόνο ἐκεῖνα ποὺ ὁ ἴδιος ἔδωσε στοὺς φτωχοὺς δούλους, ἀλλὰ κι ὅσα oι φτωχοί του χάρισαν. Γιατὶ ἂν καὶ διάλεξε ἀπὸ τὴ θεία δόξα τὴν κένωση καὶ καταδέχθηχε νὰ πάρῃ σὰν δῶρο ἀπὸ μᾶς τὴν ἀνθρώπινη φτώχεια, ὁ πλοῦτος Του ἔμεινε ἀναλλοίωτος καὶ μετέτρεψε πάνω του τὸ δῶρο μας σὲ κόσμημα καὶ βασιλεία. Read more

/0 Comments/by

Ἑρμηνεία τῆς θείας Λειτουργίας. Νικολάου Καβάσιλα

,

αρχείο λήψηςΠΡΟΟΙΜΙΟ

ΕΡΓΟ τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ μεταβολὴ τῶν δώρων ποὺ προσφέρουν οἱ πιστοί – τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου – σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ. Καὶ σκοπὸς τῆς εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ θεία μετάληψη ἀποκομίζουν τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους, τὴν κληρονομία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ κάθε πνευματικὸ ἀγαθό. Read more

/0 Comments/by

Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. Νικολάου Καβάσιλα

,

‘Η Χριστιανική ζωὴ βλαστάνει καὶ ἔχει τις ρίζες της σ᾿ αὐτόν ἐδῶ τὸν κόσμο, ποῦ ζοῦμε. ΄Εξελίσσεται. ὅμως, καί τελειοποιεῖται, ὅταν πιά θα φθασουμε στήν μέλλουσα καί αἰώνια ζωή. Ὀ Χριστιανός πάντοτε ἐπιδιὡκει, ἀλλά δέν κατορθώνει νἀ επιτὐχει τὴν τελειότητα τῆς «ἐν Χριστῷ Ζωῆς», οὔτε στήν παροῦσα ζωή, οὐτε στήν μέλλουσα, ἂν δὲν φροντίζει καὶ ἀγωνίζεται νἀ ἀποκτήσει τὰ σπέρματα καὶ τίς ἀρχες τῆς Χριστιανικής Ζωῆς ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ, πού βιὼνει ἐδῶ στὴν γῆ. Διότι, στόν παρόντα κόσμο᾿ ό ἀνθρωπος φέρει τὴν φθαρτή σάρκα καὶ αἰσθάνεται τὴν ἐλξη πρὸς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶναι μάταια καὶ ἀμαρτωλά. Ἡ ἠθικὴ, όμως, φθορά δὲν μπορεῖ νἀ κληρονομήσει τὴν ἀφθαρσία τοῦ οὐρανοῦ. Αὐτὴν, ἀκριβῶς, τὴν άφθαρσία ποθοῦσε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἤθελε νἀ φύγει ἀπ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, διἀ νά εἶναι πάντοτε μαζὶ μὲ: τὸν Χριστό. Εἶναι πολύ καλύτερα, γράφει, τό «ἀναλῦσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι» (Φιλιπ. 7,23). Ομως, ὅσοι φύγουν άπ’ αὐτὴν τὴν ζωή, χωρὶς νὰ ἔχουν τίς πνευματικές δυνάμεις καί αἰσθήσεις, πού άπαιτοῦνται, ποῦ εἶναι άπαραίτητες γιά τὴν ζωὴ τοῦ οὐρανοῦ, θὰ χάσουν ἐξάπαντως τὴν αἰώνια μακαριότητα καὶ εὐτυχία τοῦ οὐρανοῦ καὶ θά κατοικοῦν στὸν ἀθάνατο καὶ αἰώνιο ἐκεῖνο κόσμο, ὄπως θά βρεθοῦν, τότε, δυστυχεῖς καὶ ἂθλιοι νεκροί πνευματικά. Read more

/0 Comments/by