«Και μόνη αυτή η διδασκαλία του μακαρίου Παύλου είναι αρκετή για να σας πληροφορήσει για τα θεία Μυστήρια, τα οποία σας αξίωσε η Χάρη του Θεού να λάβετε και έτσι να γίνεται σύσσωμοι και σύναιμοι του Χριστού. Γιατί πριν λίγο, ο ίδιος ο απόστολος είπε μεγαλόφωνα ότι: ‘’[…] ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί η […]
Α’. Με τη φιλανθρωπία του Θεού, ακούσατε αρκετά στις προηγούμενες Συνάξεις, για το Βάπτισμα, το Χρίσμα και για τη Θεία Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Τώρα όμως είναι ανάγκη να περάσουμε και στα υπόλοιπα, βάζοντας έτσι σήμερα το στεφάνι στην πνευματική οικοδομή της ψυχικής σας ωφέλειας.
Ὅταν μᾶς εἰρωνεύονται οἱ ἄλλοι, ὄχι γιὰ λάθη ποὺ κάναμε, ἀλλὰ γιατὶ ἐκκλησιαζόμαστε ἀνελλιπῶς, γιατὶ ἔχουμε πολλὰ παιδιά, γιατὶ «πηγαίνουμε μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι», γιατὶ νηστεύουμε καὶ τὰ ὅμοια, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε.
Εφευρέτης και υποκινητής της αμαρτίας και πατέρας των κακών είναι ο διάβολος. Αυτό το είπε ο Κύριος και όχι εγώ. Δηλαδή ο Κύριος είπε ότι ο διάβολος υποκίνει διαρκώς τον άνθρωπο προς την αμαρτία και αντιστρατεύεται προς το θέλημα του Θεού, από τότε που πρωτόπεσε στην ανταρσία κατά του Θεού.
Φοβερό κακό καί ἐπικίνδυνη ἀρρώστια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τήν ἀπονευρώνει μέ δολιότητα καί τήν παραδίνει παράλυτη στήν αἰώνια κόλαση. Εἶναι ὅμως κακό πού ἐξαρτᾶται ἀπό τή δική μας θέληση. Εἶναι καρπός τῆς δικῆς μας προαιρέσεως. Φοβερό κακό εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀλλά ὄχι καί ἀθεράπευτο. Τό θεραπεύει εὔκολα ἡ μετάνοια. Ὅση ὥρα κρατάει κανείς […]
Ἕνας μεγάλος ἀσκητής, ὁ στάρετς Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, εἶπε ὅτι πρέπει να ὑπομένουμε τά ἐλαττώματά μας ἔτσι ὅπως ὑπομένουμε καί τῶν συνανθρώπων μας τά ἐλαττώματα. Νά ἀντιμετωπίζουμε μέ συγκατάβαση τίς ἀδυναμίες και τίς ἀτέλειες τῆς ψυχῆς μας, χωρίς ὡστόσο νά πέφτουμε στή νωθρότητα και τήν ἀμέλεια. Ἀπεναντίας, μάλιστά, ν᾿ ἀγωνιζόμαστε μέ ζῆλο γιά τή διόρθωση […]
Ο Θεός μας κάλεσε στον ουρανό , μα εμείς προτιμήσαμε τον άδη. Αποδειχθήκαμε ανάξιοι της τιμής που μας έκανε. Ύστερ’ από τις τόσες ευεργεσίες Του, φανήκαμε αχάριστοι αλλά και ασύνετοι. Αφήσαμε τον διάβολο να μας γυμνώσει από’ όλες τις θεϊκές δωρεές. Κι έτσι, εμείς, που αξιωθήκαμε να είμαστε παιδιά και αδέλφια και κληρονόμοι του Θεού […]
Α) ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ Η ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ Ὄπως εἴπαμε ἡ λέξη «γνώση» λαμβάνεται μὲ πολλὲς ἔννοιες, γιατί μὲ αὐτὴ ἐκφράζεται τόσο ἡ ἀντίληψή μας γιὰ τὸν Κτίστη μᾶς ὅσο καὶ ἡ κατανόηση τῶν θαυμαστῶν ἔργων Του καὶ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καὶ ἡ στενὴ ἐπικοινωνία μαζί Του. Ἐκεῖνοι ὅμως (οἱ αἱρετικοί), ἀφοῦ παραμέρισαν ὅλες αὐτὲς […]
Διηγήθηκε κάποιος ἀπὸ τοὺς πατέρες γιὰ ἕναν ἐπίσκοπο ὁ ὁποῖος ἄφησε τὴν ἐπισκοπή του καὶ πῆγε στὴ Θεούπολη καὶ δούλευε βοηθώντας τοὺς κτίστες. Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν κόμης τῆς Ἀνατολῆς ὁ Ἐφραίμιος, ἄνδρας ἐλεήμων καὶ πονόψυχος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀνοικοδομοῦνταν τὰ δημόσια κτίρια, ἐπειδὴ εἶχε πέσει ὅλη ἡ πόλη ἀπὸ τὸ σεισμό. Μία νύχτα λοιπὸν […]
ΑΝ ΦΙΛΟΝΙΚΗΣΟΥΝ δυο αδελφοί, λέγει ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, εκείνος που θα ζητήσει συγγνώμη πρώτος, θα κερδίσει τον στέφανο της νίκης. Θα γίνει συγκατάβασης και για τον άλλον, αν δεν περιφρονήσει τον αδελφό του, αλλά προθυμοποιηθεί να ειρηνεύσουν μεταξύ τους.
Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώπους. Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έτσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια. για να κρούεις δηλ. επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου, με το […]
Τά πολλά ὑλικά πράγματα δένουν τόν ἄνθρωπο στήν γῆ αὐτή, καί δέν τόν ἀφήνουν νά δεῖ τήν Αἰώνια Βασιλεία. Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρός τῆς ἐγκράτειας. Εἰναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ νά βρεῖ ἡσυχία γιά νά ἔλθει σ’ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό, καί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς πολλές ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θά […]
Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας, γιατί τά πάθη ἔχουν μεγάλη δύναμη. Μέ τή χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ θά νικήσει ὁ γενναῖος ἀθλητής πού ἀγωνίζεται μ’ ὅλες τίς δυνάμεις του. Ὁ σωματικός κόπος καί ἡ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν φυλᾶνε τήν καθαρότητα τοῦ νοῦ. Ἀκόμη χρειάζεται καί πολλή προσευχή, ὥστε νά ἐπισκιάσῃ τόν ἀγωνιστή ἡ Θεία Χάρη. Γιά […]
ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ἀσκητοῦ καί ἀναχωρητοῦ, πού ἒγινε ἐπίσκοπος τῆς φιλόχριστης πόλης Νινευῒ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ Αὐτοί οἱ λόγοι ἑρμηνεύτηκαν ἀπό τούς ὁσίους Πατέρες μας ΑΒΒΑ ΠΑΤΡΙΚΙΟ καί ΑΒΒΑ ΑΒΡΑΜΙΟ τούς φιλόσοφους καί ἡσυχαστές πού ἡσύχασαν στή Λαύρα τοῦ ἁγίου πατέρα μας ΣΑΒΒΑ. ΛΟΓΟΣ Α΄ ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΑΓΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ἡ ἀρχή τῆς ἀρετῆς εἶναι ὁ φόβος […]
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ, ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ, ΑΣΚΗΤΙΚΑ, ΛΟΓΟΣ Β’ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΑΓΗ* ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ** ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ὃταν θελήσουμε νά φύγουμε ἀπό τόν κόσμο καί νά ἀποξενωθοῦμε ἀπό τίς κοσμικές ὑποθέσεις δέν ὑπάρχει τίποτε πού θά μᾶς χωρίσει περισσότερο ἀπ’αὐτόν ἢ πού θά νεκρώσει περισσότερο τά πάθη μέσα […]
O Όσιος ούτος Λογγίνος αφήκεν ημίν το απόφθεγμα τούτο· «Ώσπερ ο νεκρός ουκ αισθάνεταί τινος, ουδέ κρίνει τινα, ούτω και ο ταπεινόφρων ου δύναται κρίναι άνθρωπον, καν ίδη αυτόν προσκυνούντα τοις ειδώλοις» (σελ. 280 του Eυεργετινού). O ίδιος ούτος ερώτησε τον αββάν Λούκιον ούτω· «Θέλω ξενιτεύσαι». Kαι απεκρίθη εκείνος· «Eάν μη κρατήσης της γλώσσης σου […]
Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;
Το ποτήρι των θλίψεων Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ Μια χάρη ζήτησαν από τον Χριστό δύο αγαπημένοι μαθητές Του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, λίγο πριν το Πάθος Του. -Διδάσκαλε, του είπαν, θέλουμε αυτό που θα σου ζητήσουμε να μας το κάνεις. -Τί θέλετε να κάνω για σας; ρώτησε Εκείνος. -Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία Σου, […]
Τὰ ὄνειρα / Ἰγνάτιος Brianchaninov Οἱ δαίμονες χρησιμοποιοῦν τὰ ὄνειρα γιὰ νὰ ἐνοχλήσουν καὶ νὰ πληγώσουν τὶς ἀνθρώπινες ψυχές. Μὲ παρόμοιο τρόπο οἱ ἄπειροι στὸν πνευματικὸ ἀγώνα Χριστιανοὶ ποὺ δίδουν σημασία στὰ ὄνειρα κάνουν κακὸ στὸν ἑαυτό τους. Εἶναι, ἔτσι, σημαντικὸ νὰ διακρίνουμε τὴν ἀκριβῆ σημασία τῶν ὀνείρων σὲ κάποιο πρόσωπο ποὺ ἡ φύση του […]
Περὶ μιᾶς φιλαργύρου παρθένου Ζοῦσε στὴν Ἀλεξάνδρεια μιὰ ἀνύπαντρη Χριστιανὴ γυναίκα ποὺ φαινόταν ταπεινή, στὴν πραγματικότητα ὅμως ἦταν περήφανη καὶ πολὺ φιλάργυρη. Ἦταν μᾶλλον φιλοχρυσή, παρὰ φιλοχριστῆ. Δὲν εἶχε προσφέρει ποτὲ κάτι ἀπὸ τὴν περιουσία της, οὔτε σὲ ξένο, οὔτε σὲ φτωχό, οὔτε σὲ καταπιεσμένο, οὔτε σὲ μοναχό, οὔτε σὲ φτωχὸ κορίτσι…
