Γιὰ τὴν Ὑπομονὴ καὶ πόσο εἶναι τὸ κέρδος ἀπὸ τὶς θλίψεις Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (P.G. 51, 165) Ὁμιλία στὸ Ἀποστολικὸ ρητό: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεόν, πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθὸν» Ο Ἀπόστολος λέει: “Γνωρίζουμε ὅτι σ’ ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὸν Θεό, ὅλα συνεργοῦν γιὰ τὸ καλό τους” (Ρωμ. 8, 28). Τί ἄραγε νὰ θέλει νὰ πεῖ μ’ αὐτὸ […]
Ὅσοι εἶναι ὄρθιοι, ἃς ἁπλώσουν φιλάδελφα τὸ χέρι τους στοὺς πεσμένους. Ὅσοι βαδίζουν σταθερὰ στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας, ἃς προσελκύσουν κι ἐκείνους ποὺ τριγυρνοῦν στὶς γκρεμοτοπιὲς τῆς ἀπώλειας. Ἃς μὴ νοιαζόμαστε μόνο γιὰ τὸ συμφέρον μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν μας. Ὅλοι φροντίζουμε ν’ αὐξήσουμε τὰ κέρδη μας, κανένας νὰ βοηθήσει ἐκείνους […]
“Καί ὅπως τό πλοῖο πού κλυδωνίζεται ἀπό τό φύσημα τῶν ἀνέμων καί καταποντίζεται ἀπό τά ἀγριεμένα κύματα ἡ ἄγκυρα πού ρίχνεται τό κρατάει ἀπό παντοῦ καί τό σταθεροποιεῖ στή μέση τοῦ πελάγους, ἔτσι ἀκριβῶς καί τό δικό μας νοῦ, ὅταν τόν κλυδωνίζουν οἱ λογισμοί πού ἐπιτίθενται ἀπ’ ἔξω, ἔρχεται ἡ πίστη καί μέ μεγαλύτερη ἀσφάλεια […]
Ἡ προσευχὴ εἶναι μεγάλο ἀγαθό, ἂν γίνεται καὶ μὲ λογισμὸ ἀγαθό· ἂν εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ ὄχι μόνο ὅταν μᾶς δίνει, ἀλλὰ καὶ ὅταν δὲν μᾶς δίνει ὅ,τι Τοῦ ζητᾶμε, ἀφοῦ καὶ τὰ δύο τά κάνει γιὰ τὴν ὠφέλειά μας. Ἔτσι, καὶ ὅταν δὲν παίρνουμε, οὐσιαστικὰ παίρνουμε μὲ τὸ νὰ μὴν πάρουμε ὅ,τι δὲν μᾶς συμφέρει. […]
ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ Ὁ Κύριος εἶπε: «Ὅπου εἶναι συναγμένοι δύο ἤ τρεῖς στό ὄνομά μου, ἐκεῖ εἶμαι κι ἐγώ ἀνάμεσά τους» (Ματθ. 18, 20). Ὥστε, λοιπόν, δέν βρίσκονται δύο-τρεῖς ἑνωμένοι στό ὄνομά Του; Βρίσκονται, ἀλλά σπάνια. Ἄλλωστε δέν μιλάει γιά μιάν ἁπλή τοπική σύναξη καί ἕνωση ἀνθρώπων. Δέν ζητάει μόνο αὐτό. Θέλει, μαζί μέ τήν ἕνωση, […]
Ὁ Χριστιανός, διὰ νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνιον ζωήν, πρέπει: 1. Νὰ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν μὲ ὅλην τὴν ψυχὴν καὶ μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του, καὶ νὰ φυλάσσει τὰς ἐντολᾶς αὐτοῦ, νὰ ἀγαπᾶ δὲ τὸν πλησίον του(τὸν συνάνθρωπό του), ὅπως ἀγαπᾶ τὸν ἐαυτόν του, σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶπεν·Ἐὰν τὰς ἐντολᾶς μου […]
Στὸ βασικὸ αὐτὸ ἐρώτημα ἃς μὴν προσπαθήσουμε ν’ ἀπαντήσουμε μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς δημιουργίας τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατί ὁ ἄπιστος δὲν θὰ τὸ παραδεχθεῖ. Ἂν τοῦ ποῦμε ὅτι ἀνέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, ἔδιωξε δαιμόνια, οὔτε τότε θὰ συμφωνήσει.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πού γνώρισε τόσα ἀπόρρητα μυστήρια καί ἀνέβηκε ὡς τόν τρίτο οὐρανό, καθώς μελετοῦσε τίς βουλές καί τίς κρίσεις τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνθηκε ἴλιγγο, σάν νά κοίταζε σέ ἄβυσσο. Προσπαθώντας νά ἐρευνήσει τό βάθος τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, σάστισε. Σάστισε καί σταμάτησε ἀμέσως τήν ἔρευνα, ἀναφωνώντας: «Ποιός γνώρισε τή σκέψη τοῦ […]
Τί σημαίνει “θυμήθηκε ὁ Θεὸς τὸν Ἀβραάμ;”. Ἐννοεῖ τὴν παράκλησι ποὺ ἔκανε λέγοντας “Νὰ μὴν καταστρέψης τὸν δίκαιο μαζὶ μὲ τὸν ἀσεβή”. Θα μποροῦσε ὅμως νὰ πῆ κανεὶς ὁ δίκαιος σώθηκε μὲ τὴν παράκλησι τοῦ πατριάρχου καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀρετή του. Ναι. σώθηκε καὶ μὲ τὴν παράκλησι τοῦ πατριάρχου.
ΟΣΟΙ ὑπερηφανεύονται γιὰ τὰ καλά τους ἔργα καὶ δὲν ἔχουν πίστη στὸ Θεό, μοιάζουν μὲ λείψανα νεκρῶν, ποὺ εἶναι ντυμένα μὲ ὡραία ροῦχα, ἀλλὰ δὲν αἰσθάνονται τὴν ὡραιότητά τους. Σὲ τί ὠφελεῖται, δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἔχει ψυχὴ ντυμένη μὲ καλὰ ἔργα ἀλλὰ νεκρή; Τὰ ἔργα γίνονται γιὰ τὸν Κύριο καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τῶν […]
Τὸ σῶμα δηλαδὴ εἶναι κατώτερο ἀπὸ τὴν ψυχή, δὲν εἶναι ὅμως ἀντίθετο ἀπὸ τὴν ψυχή. Ἡ ψυχὴ εἶναι ἁπλὴ καὶ ἐξυπηρετεῖται μὲ τὶς ἐπιθυμίες τοῦ σώματος. Ἐμεῖς παραδεχόμαστε ὅτι τὸ σῶμα εἶναι κατώτερο ἀπὸ τὴν ψυχὴ καὶ ὑποδεέστερο· αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει, ὅτι τὸ σῶμα εἶναι ἀντίθετο ἀπὸ τὴν ψυχή, ὅτι δηλαδὴ τὴν πολεμᾶ καὶ […]
Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός δέν ἐξαφανίζει τόν ἐχθρό τῶν ἀνθρώπων, τό διάβολο, πού ἐξαπάτησε τόνἈδάμ καί τήν Εὔα καί συνεχίζει νά πολεμάει ἄγρια ὅλους μας; εἶναι ἕνα ἐρώτημα καί συνάμα μιά ἀξίωση πολλῶν. Ἡ ἀξίωση αὐτή θά ἦταν εὔλογη, ἄν ὁ διάβολος μᾶς κατέβαλλε μέ τή βία. Ἀφοῦ, ὅμως, δέν ἔχει καμιά δυνατότητα νά μᾶς παρασύρει βίαια στό κακό, ἀφοῦ μόνο μέ τή δική μας συνεργασία μπορεῖ νά πετύχει τούς σκοπούς του, ἀφοῦ τό νά κάνουμε τό θέλημά του ἐξαρτᾶται ἀπό τή δική μας προαίρεση, τότε γιατί θέλουμε νά χαθεῖ ἡ αἰτία τῆς ἐπιτυχίας μας στόν ἀγώνα ἐναντίον του, ἡ […]
ΟI ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΗΔΟΝΕΣ δεν διαφέρουν καθόλου από τις σκιές και από τα όνειρα. Πριν καλά καλά τις γευθή ο αμαρτωλός, σβήνουν. Ενώ οι τιμωρίες που επισύρουν είναι χωρίς τέλος. Και το γλυκό που προσφέρουν στον άνθρωπο είναι λίγο, ενώ το πικρό αιώνιο. Όποια σχέσι υπάρχει ανάμεσα σ’ ένα όνειρο μιας ημέρας και ολοκλήρου του χρόνου της […]
Περί Αὐταπαρνήσεως Περί Ἐλεημοσύνης Περί Ὑπομονῆς Περί τῆς Θείας Εὐχαριστίας Περί πνευματικῆς Καρποφορίας Περί Πίστεως Περί Ἀνεξικακίας Περί Ταπεινοφροσύνης Περί τῆς πρός τόν Θεόν Ἐλπίδος Περί Μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς Περί Ἀγάπης Περί Αὐταπαρνήσεως Ἕνας ἀπό τούς Γέροντες τῆς σκήτης ἀρρώστησε κάποτε κι ἐπεθύμησε, σάν ἄνθρωπος, νά φάει λίγο ζεστό ψωμί. Ποῦ νά βρεθεῖ ὅμως […]
Εκείνος που έχει συμμαζεμένο το νου του, όταν προσεύχεται, και προσέχει σ’ αυτά που λέγει, απομακρύνει με τη φλόγα της προσευχής του τους δαίμονες, λέγει ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος. Εκείνος όμως που μετερωρίζεται (σκορπίζει το νου του σε ανώφελες σκέψεις) περιπαίζεται απ’ αυτούς.
Όποιος ελεεί τον αδελφό του, λέει κάποιος Πατέρας, πρέπει να το κάνει σαν να ελεεί τον εαυτό του. Αυτή η ελεημοσύνη πλησιάζει τον άνθρωπο προς τον Θεό. Υπάρχουν άνθρωποι, έλεγε ένας Γέροντας, που ενώ είναι πρόθυμοι να δίνουν ελεημοσύνη στους πτωχούς, ο πονηρός τους κάνει να ακριβολογούν στα ελάχιστα, για να τους αφαιρεί το μισθό […]
Όταν μοίραζαν το σιτάρι της χρονιάς στους Πατέρες της σκήτης, στον Όσιο Αρσένιο έδιναν το ένα τέταρτο από ό,τι έδιναν στους άλλους, γιατί πάντα του περίσσευε. Κι’ απ’ αυτό το ελάχιστο, εβεβαίωνε ο μαθητής του ο Αββάς Δανιήλ, συντηρείτο ο Όσιος και φιλοξενούσε τους επισκέπτες του. Τόσο νηστευτής ήταν ο ευλογημένος!
Λένε για κάποιο πολύ φτωχό Ερημίτη πως, σαν του πήγαινε κανένας αδελφός λίγο φαΐ και τύχαινε να του πάει κι άλλος την ίδια μέρα, δεν κρατούσε το δεύτερο, λέγοντας: -Μ’ έθρεψε σήμερα ο Κύριός μου. Μού αρκεί αυτό.
Όταν μοίραζαν το σιτάρι της χρονιάς στους Πατέρες της σκήτης, στον Όσιο Αρσένιο έδιναν το ένα τέταρτο από ό,τι έδιναν στους άλλους, γιατί πάντα του περίσσευε. Κι’ απ’ αυτό το ελάχιστο, εβεβαίωνε ο μαθητής του ο Αββάς Δανιήλ, συντηρείτο ο Όσιος και φιλοξενούσε τους επισκέπτες του. Τόσο νηστευτής ήταν ο ευλογημένος!
Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής» 1. Λένε για τον μακάριο Αντώνιο ότι ποτέ του δε σκέφθηκε να κάνει κάτι που να ωφελεί τον εαυτό του πιότερο από τον πλησίον του. Κι αυτό, γιατί πίστευε πως το κέρδος του πλησίον του είναι γι’ αυτόν άριστη εργασία. Και πάλι είπαν για τον αββά Αγάθωνα, ότι έλεγε […]
