Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο ἀσθενῆ ὥστε νὰ ἁμαρτάνει ἐξαιτίας τῆς ἀσθένειας, ὅπως συμβαίνει τώρα. Καὶ ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ ἁμαρτία τοῦ Ἀδὰμ καὶ ἄλλες οἱ ἁμαρτίες τὶς ὁποῖες διαπράττουμε ἐμεῖς. Τί εἶναι ἁμαρτία καὶ τί μᾶς πρόσφερε ὁ Χριστός. Καὶ ὅτι γι’ αὐτὸ τὸ σκοπὸ ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταλύσει […]
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια καλεῖ ὁ Χριστὸς ὅλους, ὅσοι λυγίζουν κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Καὶ προσθέτει στὴν Ἀποκάλυψη: «Ὁ διψῶν ἐρχέσθω… ἐγὼ τῷ διψώντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν». Τρέξτε ὅλοι οἱ διψασμένοι, φωνάζει ὁ Κύριος, στὴν αἰώνια […]
Ὅπως εἶναι ἡ ἀρρώστια στὸ κορμί, ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ἁμαρτία στὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ ἡ ἰατρικὴ τῶν ψυχῶν δὲν καταγίνεται μὲ τίποτ’ ἄλλο, παρὰ μόνο μὲ τὴν καταπολέμηση τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν αἰτιῶν της, τῶν παθῶν. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικό. Γιατί στὴ φοβερὴ ὥρα τῆς Κρίσεως τί ἀπολογία θὰ δώσουμε; Ἐπιμεληθήκαμε ἄραγε […]
Οἱ Θεῖες Γραφὲς μᾶς διδάσκουν, ὅτι δὲν πρέπει ν’ ἀπελπιζόμαστε γιὰ τὴ σωτηρία μας, ὅταν σφάλλουμε καὶ πέφτουμε σὲ κάποια ἁμαρτία. Ἂς μὴ νομίζουμε πὼς θὰ δικαιωθοῦμε ἀπὸ τὰ ἔργα μας. Μόνο τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δική μας συνεχὴς μετάνοια μποροῦν νὰ μᾶς σώσουν. Καὶ λέγοντας μετάνοια, δὲν ἐννοοῦμε ἐκείνη ποὺ ἐκδηλώνεται […]
01. Λόγος α΄ Περί ἀγάπης. Καί ποῖαί εἰσι τῶν πνευματικῶν ἀνδρῶν αἱ ὁδοί καί αἱ πράξεις. Καί μακαρισμός πρός τούς ἔχοντας τήν ἀγάπην ἐγκάρδιον. 02. Λόγος β΄ Περί τοῦ φεύγειν τούς λοιμούς καί φθοροποιούς τῶν ἀνθρώπων καί τούς λόγους αὐτῶν ἀποπέμπεσθαι καί πρός τήν ἐργασίαν τῆς ἀρετῆς ἀναστῆναι. 03. Λόγος γ΄ Περί τοῦ ὅτι χρή […]
Ὅπου γίνεται λόγος καὶ γιὰ τὸ ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε συγχωρητικοὶ καὶ στοργικοὶ μεταξὺ μας Ὁ μέγας Παῦλος, δείχνοντας τὸ θεῖο καὶ κοινωφελὲς τής πιστεως καὶ διακηρύσσοντας τὰ ἔργα αὐτῆς καὶ τὰ κατορθώματα καὶ τοὺς καρποὺς καὶ τὴ δύναμη, ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀρχαιότερο, λέγοντας, «μὲ τὴν πίστη κατανοοῦμε […]
8 Ὀκτωβρίου) Ἐκ τοῦ ρύπου σμιχθεῖσα τῆς ἀσωτίας φαιδρὰ προσεισι τῷ Θεῶ Ταϊσία. Ἡ μακαριωτάτη Ταϊσία ἦτο καλὴ εἰς τὴν ὄψιν, χαριεστάτη καὶ πολὺ ὡραία, ὄτε δὲ ἦτο δέκα ἑπτὰ περίπου χρόνων, λαβοῦσα ταύτην ἡ μήτηρ της, ἡ ὁποία ἀπὸ μικρᾶν τὴν ἐξώθει εἰς τὸ κακόν, τὴν ὠδήγησεν εἰς τὸν τόπον τῆς ἀπωλείας, ἤτοι εἰς […]
Ὅταν προσευχόμαστε στὸ Θεό, τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὸν πονηρὸ: «…ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». Ἂν ὅμως δὲν γνωρίζουμε ποιὸς εἶναι ὁ πονηρός, ποιὰ τὰ δεσμά του καὶ ποιὰ ἡ ἐξουσία τοῦ πάνω σ’ αὐτοὺς ποὺ ἐξουσιάζει, πὼς ζητᾶμε νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπ’ αὐτὸν ὁ Θεὸς; Πρῶτα νὰ ξέρουμε, πὼς ὅταν ὑποτασσόμαστε στὸ […]
Πῶς ἀποβάλλουμε τὸ χοϊκὸ ἄνθρωπο καὶ ἐνδυόμαστε τὸν Χριστό, καθιστάμενοι συγγενεῖς καὶ ἀδελφοί του. Ὁ μακάριος Παῦλος ἀφοῦ μᾶς φιλοξένησε καλῶς στὴν προηγούμενη τράπεζα τῶν θείων τοῦ λόγων καὶ εὔφρανε τὶς καρδιές μας, μᾶς προσφέρει πάλι πρὸς φιλοξενία κι’ ἄλλη τράπεζα τῶν θεόπνευστών του λόγων, γεμάτη μὲ πνευματικὰ φαγητά, ἀπὸ τὰ ὁποῖα γνωρίζει ὅτι τρέφεται […]
Προσευχή χωρίς εὐλάβεια. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ νὰ προσεύχεται κανεὶς χωρὶς φόβο Θεοῦ, χωρὶς προσοχὴ καὶ εὐλάβεια. Ἐκεῖνος ποὺ προσεύχεται ἢ ψάλλει ἀπρόσεκτα καὶ ἀσυναίσθητα, εἶναι φανερὸ πὼς δὲν ξέρει ποιὸς εἶναι ὁ Θεός. Ὁ Θεὸς πάλι, σὰν εὔσπλαχνος, θέλει νὰ ἐλεήσει αὐτὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν μπορεῖ. Εἶναι καλύτερα, τολμῶ νὰ πῶ, […]
Προσέχετε νὰ φυλᾶτε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί μία μέρα θὰ δώσουμε λογαριασμὸ γιὰ τὰ ἔργα μας. Διῶξτε τὴν ἀμέλεια, γιὰ νὰ μὴν πέσετε στὸ βάραθρο τοῦ Ἅδη. Ἂν τηρεῖτε ὅλες, χωρὶς ἐξαίρεση, τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, θὰ σωθεῖτε καὶ δὲν θὰ πιαστεῖτε στὰ δίχτυα τοῦ διαβόλου, ὅπως […]
Ἀδελφοί μου, θέλω νά σᾶς μιλήσω γιά κεῖνα τά πράγματα πού συμβάλλουν στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς,καί ντρέπομαι τήν ἀγάπη σας, γνωρίζοντας τήν ἀναξιότητά μου. Θά προτιμοῦσα νά σιωπήσω, γιατί δέν τολμῶ νά σηκώσω τά μάτια μου καί ν’ ἀντικρύσω πρόσωπο ἀνθρώπου. Ἡ συνείδησή μου μέ κατακρίνει, καί μέ πληροφορεῖ πώς εἶμαι ἀνάξιος νά γίνω ὀδηγός […]
Πρώτη Ἑκατοντάδα Κεφαλαίων Περὶ Ἀγάπης 1. Ἡ ἀγάπη εἶναι μιὰ ἀγαθὴ διάθεση τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία τὴν κάνει νὰ μὴν προτιμᾶ κανένα ἀπὸ τὰ ὄντα περισσότερο ἀπὸ τὴ γνώση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως ἀδύνατο νὰ φτάσει ν’ ἀποκτήσει σταθερὰ αὐτὴ τὴν ἀγάπη ὅποιος ἔχει κάποια ἐμπαθῆ κλίση σὲ κάτι ἀπὸ τὰ γήινα. 2. Τὴν ἀγάπη […]
Λίθοις νέμειν θέλοντα μηδαμῶς σέβας, Ἀνανίαν βάλλουσι δυσσεβεῖς λίθοις. Λεύσθη Ἀνανίας Ὀκτωβρίου ἤματι πρώτω. Οὗτος ὁ Ἀπόστολος Ἀνανίας, ἦτον ἀπὸ τὴν πόλιν Δαμασκόν, τὸ νῦν λεγόμενον τουρκιστὶ Σάμ, τῆς ὁποίας καὶ Ἐπίσκοπος ἐχρημάτισε. Πρὸς τοῦτον ἐπέμφθη ὑπὸ Κυρίου ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος δὶ’ ἀποκαλύψεως, καὶ ἀπὸ αὐτὸν ἐβαπτίσθη ἐν ἔτει γ΄ [*] μετα την Ἀνάληψιν τοῦ […]
Ἡ ἁγία Ριψιμία ζούσε στή Ῥώμη κατὰ τοὺς χρόνους του βασι λέως Διοκλητιανοῦ (284 305). Ἡ ἐξαιρετικὴ σωματικὴ ὡραιότης της καὶ τὸ βασιλικὸ αἷμα ποὺ ἔρρεε στὶς φλέὗες της ἔτρωσαν τὴν καρδιὰ τοῦ ἀσεὅοὗς τυράννου, ὁ ὁποῖος τὴν κατεδίωκε γιὰ νὰ τὴν νυμφευθῆ. Ἡ Ριψιμία, πιστὴ στὴν ὑπόσχεσι παρθενίας ποὺ εἶχε δώσει στὸν οὐράνιο Νυμφίο, […]
(Διάλογος μέ τόν Θεοδόσιο, τόν ἐπίσκοπο Καισαρείας Βιθυνίας, κατά τήν πρώτη του ἐξορία στό φρούριο τῆς Βιζύης τῆς Θράκης.) ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, μέγας θεολόγος καί Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, ὡμολόγησε τήν Ὀρθόδοξο Πίστι σέ μία ἐποχή πού παρουσιάζει πολλές ὁμοιότητες μέ τήν ἰδική μας. Ἡ πολιτική τῶν τότε αὐτοκρατόρων ἀπέβλεπε σέ πολιτικοκοινωνικές ἑνοποιήσεις […]
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ τὰ παρόμοια εἶναι πάνω ἀπὸ τὴ φύση. Ἀκούσια τρώγω καὶ πίνω, ἐφόσον πεινῶ καὶ διψῶ. Ἀκούσια κενώνω τὰ περιττώματα τῆς τροφῆς καὶ τῆς πόσης μου, διότι διογκώνομαι, καὶ ἡ φύση μου τὰ ἀποβάλλει. Ἀκούσια κοιμᾶμαι, διότι ἐκ φύσεως νυστάζω, καὶ περπατῶ καὶ κάθομαι καὶ ξαπλώνω, διότι κοπιάζω ἐκ φύσεως. Ἀκούσια […]
Εισαγωγὴ – Σχόλια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε, Μετάφραση: Ἰγνάτιος Σακαλὴς. ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1997.
Οἱ ἐλέγξαντες τοὺς λατινόφρονας, τὸν τὲ βασιλέα Μιχαὴλ καὶ Πατριάρχην Βέκκον, ἐπάνωθεν τοῦ πύργου πυρὶ τελειοῦνται. Ὡς πυρίκαυστοι θυσίαι τῷ Κυρίω, Οἱ εἰκοσιὲξ ὠράθησαν εἰκότως. Ἡ Θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Ἀκαθίστου («Χαίροβο»), ποὺ βρίσκεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου σχετίζεται μὲ τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν στὸ Ἅγιο Ὅρος μὲ τὴν ἄφιξη σ’ αὐτὸ τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ […]
Εἰς τὸν Τρόφιμον καὶ Δορυμέδοντα. Πνέοντες ἓν Τρόφιμε καὶ Δορυμέδον, Ἓν ἐκ ξίφους δέχεσθε καὶ βίου τέλος. Εἰς τὸν Σαββάτιον. Ξεσθεῖς σιδήροις Σαββάτιος ὀξέσιν, Εἰς σαββατισμὸν θεῖον ὡς μάρτυς φθάνει. Ἐννεακαιδεκάτη Τρόφιμον τάμον ἠδὲ συνάθλους. + Κατὰ τοὺς χρόνους Πρόβου τοῦ βασιλέως, καὶ Ἀττικοῦ βικαρίου διαδόχου, ἤτοι τοποτηρητοῦ τῆς Ἀντιοχείας, ἐν ἔτει σοη΄ [278], τότε […]
