Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις. Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ […]
Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέον ζωντανὴ καὶ πρεπώδης εἰκὼν τῆς μεταστάσης εἰς οὐρανὸν Θεομήτορος. ὁπού ἐζωγράφισε μὲ θεοκίνητον κάλαμον ὁ Προφητάναξ· καὶ πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς εἰκόνος ταύτης προσκαλῶ σήμερον τὰ ὄμματα τῆς εὐλαβοῦς σας διανοίας, ὢ φιλέορτον σύστημα.
Φωνὴ κεράτινης σάλπιγγας, ποὺ νὰ ἀντηχῆ δυνατώτερα ἀπὸ ἀνθρώπινη φωνὴ καὶ νὰ συγκλονίζη τὰ πέρατα, ἀπαιτεῖ ἕνας λόγος πρὸς τιμὴν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἡμέρας, ἀγαπητοί μου. γι’ αὐτὸ καὶ κινδυνεύει ν’ ἀποτύχη τώρα, καθὼς ἀκούγεται προερχόμενος ἀπὸ τὸ ἀσθενὲς φωνητικό μου ὄργανο. Ἡ Κυρία ὅμως καὶ Βασίλισσα τοῦ παντός, ἔτσι καθὼς εἶναι ἀφιλόδοξη, θὰ δεχτῆ […]
Ἡ Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ τῆς Θείας Λειτουργίας: Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον: ΚΑ. 33 – 42. Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην: «Ἀνθρωπὸς τὶς ἣν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελώνα καὶ φραγμὸν αὐτῶ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῶ ληνὸν καὶ ὠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. Ὄτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ […]
Ὁ κατὰ κόσμον Νικόλαος γεννήθηκε στὴν Πελοπόννησο στὰ μέσα του 15ου αἰῶνος ἀπὸ ἐπιφανεῖς κι εὐσεβεῖς γονεῖς. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ διδάχθηκε στὴν πατρίδα του. Δασκάλους εἶχε τὸν Εὐθύμιο καὶ τὸν ἱερομόναχο Ἰωσήφ. Τὸν δεύτερο ἀκολούθησε στὴν περιοδεία του. Στὴν Ἐπίδαυρο συνάντησαν τὸν ἐνάρετο ἀσκητὴ Ἀντώνιο. Ὁ Νικόλαος ὑποτάχθηκε σὲ αὐτὸν καὶ μετὰ ἀπὸ καιρὸ […]
Οὐ θαῦμα βρύειν θαυμάτων πληθὺν ξένην, Μορφὴν θεουδὴ θαυματεργάτου Λόγου. Εἰς τᾶς ἡμέρας τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως Τιβερίου ἐν ἔτει φό?΄ [576], ἔγινεν ἕνα θαῦμα μέγα καὶ παράδοξον. Μία γυναίκα Μαρία ὀνομαζομένη, συγκλητικὴ καὶ φιλόχριστος, πατρικία κατὰ τὸ ἀξίωμα, χήρα οὖσα, ἔπεσεν εἰς ἕνα πάθος χαλεπὸν καὶ ἀνιάτρευτον. Ἀπελπισθεῖσα λοιπὸν ἀπὸ κάθε ἀνθρωπίνην βοήθειαν, ἀφιέρωσε τὸν […]
Εἰς τὸν Λαυρέντιον. Τὸν Λαυρέντιον λάβρακα Χριστοῦ λέγω, Ἐπ’ ἐσχάρας ἀνθραξιν ἐξωπτημένον. Εἰς τὸν Ξύστον. Τέλους ἀθλητῶν καὶ κλέους τυχεῖν θέλων, Ἤθλησας ἄθλον Ξύστε τὸν διὰ ξίφους. Εἰς τὸν Ἰππόλυτον. Τὸν Ἰππόλυτον ἰπποδέσμιον βλέπω, Ἐναντίον πάσχοντα τὴ κλήσει πάθος. Ὤπτησαν δεκάτη Λαυρέντιον ἠΰτε ἰχθύν.
(8 Αὐγούστου) Μία μεγάλη πλειάδα Νεομαρτύρων ἦταν νεαρὰ παιδιά, ἀγόρια καὶ κορίτσια, τὰ ὁποῖα, παρὰ τὸ ἄγουρο τῆς ἡλικίας τους, ἐνέταξαν τὴν ἑδραία πίστη τους στὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό, ἀπέναντι στοὺς ἀλλόθρησκους Ὀθωμανοὺς τυράννους, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ τοὺς ἐξισλαμίσουν καὶ αὐτόματα νὰ χάσουν καὶ τὴν ἑλληνική τους συνείδηση. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε καὶ ὁ άγιος […]
᾿Εκ γῆς ἀπελθὼν Ὅρ ἐμός, λέγει χάρις, Ὑπὲρ τὸν Ὁρ πέφυκε τὸν σόν, ὡ Νόμε. Ὁ Ὅσιος καὶ θαυμάσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐχρημάτισεν εἰς τὸ ὄρος τῆς Νιτρίας προεστὼς χιλίων ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπολιτεύοντο ζωὴν ἀγγελικήν. Εἶχε φθάσει εἰς ἡλικίαν ἐνενήκοντα ἐτῶν, καὶ παρ᾿ ὅλα ταῦτα ἧτο ὅρθιος, ὑγιής, λαμπρὸς εἰς τὸ πρόσωπον, ἔχων τὰς αἰσθήσεις, τὴν […]
Συνήθειαν ἔχουσιν οἱ πολεμικοὶ καὶ ἔμπειροι στρατιῶται, ὅταν μέλλωσι νὰ ἔλθουν εἰς πόλεμον μὲ κανένα ἰσχυρόν τους ἐχθρόν, νὰ ἐτοιμάζωνται προτήτερα μὲ κάθε πολεμικὴν μηχανήν, νὰ ἁρματώνονται μὲ τὰ πλέον φοβερώτερα καὶ στερεώτερα ἅρματα, νὰ βάνουν εἰς τὸ στῆθος τὸν θώρακα, εἰς τὴν κεφαλὴν τὴν περικεφαλαίαν, εἰς τὴν ζώνην τὴν δίστομον ρομφαίαν, καὶ εἰς τὸ […]
Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, ἕνας ἅγιος ἅνθρωπος ὀνόματι ῎Αβαρος διέτρεχε τὶς περιοχὲς τῆς Μεσοποταμίας κηρύττοντας τὸ Εὐαγγελιο τῆς Σωτηρίας στοὺς συμπατριῶτες του. Μία ἡμέρα ποὺ βρισκόταν στὴν ἀγορὰ ἔπεσε στὴν ἀντίληψή του ἕνα νέο ἀγόρι μὲ τὸ ὅνομα Δομέτιος ποὺ ἐπιδιδόταν μὲ ζῆλο στὴν μελέτη τῆς θρησκείας καὶ τὸν προέτρεψε νὰ […]
Ἐμπρός, φίλοι μου, ἂς ἁπλώσουμε σήμερα χωρὶς δισταγμὸ τὸ χέρι στοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν συνήθειά μας πλοῦτο, πού ἄφθονα σὲ ὅλους διαμοιράζεται καὶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο ποτὲ δὲν ξοδεύεται. Ἐλᾶτε, τὸν πάνσοφο καὶ πάλι ἂς ἀκολουθήσουμε, τὸν ὡραῖο ὁδηγό μας, τὸν Λουκᾶ, νὰ δοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ ἀνεβαίνει […]
Ἀπό τούς ἀγρούς τέρψεις συγκομιδῆς καί ἀπό τά ἀμπέλια τρύγος ἐδεσμάτων. Καί ἀπό τίς Γραφές διδαχή ζωοποιός. Ὁ ἀγρός μία φορά ἔχει τήν συγκομιδή καί τό ἀμπέλι μιά φορά ἔχει τόν τρύγο. Ἡ Γραφή, ὅμως, πάντοτε ἀναβλύζει διδαχή ζωοποιό. Ὁ ἀγρός, ὅταν θεριστεῖ, μένει ἔρημος. Καί τό ἀμπέλι, ὅταν τρυγηθεῖ, ταπεινώνεται. Ἡ Γραφή, ὅμως, ἄν […]
Αὐτοί πού καλά γνωρίζουν νά ἀγωνίζονται γιά ἕνα βραβεῖο κατά τούς ἀθλητικούς ἀγῶνες, εὐχαριστιοῦνται ἀπό τά χειροκροτήματα τῶν θεατῶν καί μέ τῶν ἐπάθλων τήν ἐλπίδα ἔντονα παρακινοῦνται πρός τήν νίκη, πού ἁρμόζει σ᾽ αὐτά. Ἀσφαλῶς ὅμως καί ὅσοι ἔχουν σφοδρή ἐπιθυμία νά ἐπιτύχουν τά θεῖα χαρίσματα καί διψοῦν νά γίνουν μέτοχοι τῆς ἐλπίδας πού ἔχει […]
Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας προεῖπε γιά τό εὐαγγέλιο ὅτι «λόγο συντετμημένο θά δώσει ὁ Κύριος ἐπί τῆς γῆς» (Ἡσ. 10, 25). Συντετμημένος λόγος εἶναι ἐκεῖνος, πού μέσα σέ λίγες λέξεις περικλείει πλούσιο νόημα. Ἄς ἐπανεξετάσουμε λοιπόν σήμερα ὅσα ἔχουμε ἐκθέσει κι ἄς προσθέσουμε ὅσα ὑπολείπονται, γιά νά ἐμφορηθοῦμε ἀκόμη περισσότερο ἀπό τά ἐναποκείμενα ἄφθαρτα νοήματα καί […]
Πόσον γλυκύ, πόσον ποθητόν, ἀγαπητοί, εἶνε τοῦ ἡλίου τὸ φῶς! Ἀλλ’ ἀσυγκρίτως γλυκύτερον, ἀσυγκρίτως ποθεινότερον εἶνε τὸ φῶς, ὅπερ σήμερον ἀπαστράπτει ἀπὸ τοῦ θείου προσώπου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβώρ. Εἶνε τὸ χαρμόσυνον τοῦτο φῶς ἀμυδρὰ ἀκτὶς τῆς Θεότητος αὐτοῦ, ἀλλ’ ἰσχυρὰ λάμψις διαλύουσα τὰ σκότη τοῦ μέλλοντος καὶ γνωρίζουσα εἰς ἡμᾶς τὴν […]
Οἱ ἅγιοι ἑπτὰ Παῖδες, Μαξιμιλιανός, Ἑξακουστωδιανός, Ἰάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Ἰωάννης καὶ Κωνσταντῖνος, ἔζησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Οἱ νέοι αὐτοί, μόλις βρῆκαν τὴν κατάλληλη εὐκαιρία καὶ ὕστερα ἀπὸ συνετὴ σκέψη καὶ ἐκτίμηση, μοίρασαν τὰ ὑπάρχοντά τους στοὺς φτωχοὺς καὶ μπῆκαν καὶ κρύφτηκαν μέσα σὲ ἕνα σπήλαιο. Ἐκεῖ, ἀφοῦ προσευχήθηκαν νὰ λυθοῦν […]
2 Αὐγούστου Ἔχεις Σιὼν πάμπολλα θεῖα καὶ ξένα, Νεκρὸν Στεφάνου δὸς πόλει Κωνσταντίνου. Δευτερίῃ νέκυος Στεφάνου γίνετ’ ἀνακομιδή. Ἀφ’ οὗ ἐπέρασαν χρόνοι πολλοὶ ὕστερα ἀπὸ τὸ μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ἤτοι χρόνοι τδ΄ [304], καὶ ἀφ’ οὗ ἐτελειώθησαν διὰ τοῦ μαρτυρίου πολλοὶ Χριστιανοί, τότε ἡ εἰρήνη διεδέχθη τὴν ταραχήν, καὶ ἡ οἰκουμένη […]
(Β’ Μακ. 6,18- 7,42) Πρόλογος Στὸν δεύτερο π.Χ. αἰώνα οἱ εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι ἀντιμετώπισαν πρωτοφανῆ πίεσι ἀπὸ τοὺς κατακτητὲς τους Σελευκίδες, διαδόχους του Μ. Ἀλεξάνδρου, νὰ ἀρνηθοῦν τὴν θρησκεία τους καὶ νὰ προσχωρήσουν στὴν εἰδωλολατρεία. Οἱ διωγμοὶ ἦταν σκληροὶ καὶ μάλιστα γιὰ τριάμιση χρόνια ἐπί Ἀντιόχου Δ’ τοῦ Ἐπιφανοῦς, ὁπότε ἐκδηλώθηκε τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀντίθεης μανίας. […]
Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος, ὁ θαυμαστός, ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Θεοφίλου τοῦ Εἰκονομάχου (829-842 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία. Ὁ πατέρας του Βασίλειος καὶ ἡ μητέρα του Εὐδοκία ἦταν εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ καὶ τὸν ἀνέθρεψαν «ἐν παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου». Εἶχαν πολλὰ πλούτη καὶ ἦταν ἔνδοξοι καὶ περιφανεῖς, διότι ὁ πατέρας του ἔφερε τὸ […]
