Ποιήμα Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ ( Σταυρὸν χαράξας Μωσῆς, ἐπ᾿ εὐθείας ῥάβδῳ…) (Ἡ ἀκροστιχίς) Ἀκροστιχίς Σταυρῷ πεποιθώς, ὕμνον ἐξερεύγομαι Ἑρμηνεία Ἐγώ, λέγει ὁ Μελωδός Κοσμᾶς, πεποιθώς καί θαρρῶν ὅλος διόλου εἰς τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ, ἐκβάλλω ἔσωθεν ἀπό τήν καρδίαν μου ὕμνον: ἤτοι τόν Κανόνα τοῦτον, τόν εἰς τήν ὕψωσιν ψαλλόμενον τοῦ Σταυροῦ.
Ζωῆς ἀπίστου Κορνήλιον ἐξάγεις, Πιστῶν ἀπαρχὴν τῶν ἀπ’ ἐθνῶν Χριστέ μου. Οὗτος ὁ θεῖος Κορνήλιος δὲν ἦτον Ἰουδαῖος, οὐδὲ ἀπὸ τοὺς ὑποκειμένους εἰς τὸν παλαιὸν Νόμον. Ἀλλ’ ἦτον, ἐθνικὸς μὲν καὶ ἀπερίτμητος, κατὰ τὴν ἀξίαν ἑκατόνταρχος, ἀπὸ τὴν σπεῖραν, ἤγουν τάξιν, τὴν καλουμένην ἰταλικήν, εὐσεβὴς δὲ καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μὲ ὅλον τὸν οἶκόν του, […]
11 Σεπτεμβρίου. Σὲ κάποιο κοινόβιο ἦταν ἕνας ἀδελφὸς νέος στὴν ἡλικία, στὸ ὄνομα Εὐφρόσυνος, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε τοὺς ἀδελφοὺς στὸ μαγειρεῖο καὶ σχεδὸν κανεὶς δὲν τὸν πρόσεχε, γιατί ἔκρυβε τὴ λαμπρὴ ἀρετή του μὲ τὸ νὰ εἶναι συνεχῶς μέσα στὶς στάχτες καὶ στὴ μουτζούρα. Καθὼς δηλαδὴ ἦταν πάντοτε γεμάτος κάπνα καὶ βρώμικος, ὅσοι ἀδελφοὶ ἦταν […]
Ἑορτάζει στίς 11 Σεπτεμβρίου Ὁ βίος της Ἡ Θεοδώρα, ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Ζήνωνος τὸ ἔτος 474 μ.Χ. Γεννήθηκε καὶ ἀνατράφηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὅταν μεγάλωσε οἱ γονεῖς της τὴν παντρεψαν στήν ἴδια πόλη, μὲ ἕνα νέον εὐγενῆ, σοβαρὸ καὶ ἠθικό. Σ’ αὐτὸν τὸν σύζυγο ἡ κόρη ἐφύλαττε κάθε ὑποταγὴ καὶ ὅσα ἄλλα […]
10 Σεπτεμβρίου. Ἡγοῦντο Μηνοδώρα καὶ Μητροδώρα, Καὶ Νυμφοδώρα, δῶρα σαρκὸς αἰκίας. Θεινόμεναι (ἤτοι τυπτόμεναι καὶ παιδευόμεναι) δεκάτῃ δωρώνυμοι ἔκθανον αἱ τρεῖς. Αὗται αἱ Ἅγιαι γυναῖκες ἦτον εἰς τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει τδ΄ [304], ἀδελφαὶ μὲν κατὰ σάρκα, πατρίδα δὲ ἔχουσαι τὴν Βιθυνίαν, καὶ διαλάμπουσαι μὲ παρθενίαν καὶ κάλλος ψυχῆς καὶ σώματος. Διὰ […]
Σεβηριανὸς καν λίθων ἀλγὴ βάρει, Χαίρει κρεμασθεῖς, ὡς ἀποσπῶν γῆς πόδας. Οὗτος ὁ Ἅγιος ἑκατοίκει εἰς τὴν Σεβάστειαν κατὰ τοὺς χρόνους Λικινίου τοῦ βασιλέως καὶ Λυσίου τοῦ δουκὸς ἐν ἔτει τιε’ [315], περιβόητος μὲν ὧν πανταχοῦ διὰ τὴν ἀρετήν, καὶ τὴν πρὸς Χριστὸν πίστιν αὐτοῦ, ἐκ τοῦ τάγματος δὲ ὑπάρχων τῶν λεγομένων σενατόρων: ἤτοι τῶν […]
(9 Σεπτεμβρίου) Ἡ Ἁγία Ἄννα εἶναι ἡ μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Κατάγεται ἀπὸ γένος ἐπίσημο ἀπὸ ἱερατικὴ γενιά. Εἶναι κόρη τοῦ ἱερέα Ματθᾶν καὶ τῆς γυναίκας τοῦ Μαρίας. Ἡ ἐνάρετη Ἄννα παντρεύτηκε στὴν Γαλιλαία τὸν Θεοσεβῆ Ἰωακείμ. Δὲν εἶχε παιδιὰ καὶ ἦταν ἤδη προχωρημένης ἡλικίας. Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα κοσμοῦνται ἀπὸ ἀρετές. Εἶναι γεμάτοι […]
Γενέσιον τῆς Θεοτόκου: Ἡ ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας μας Σήμερα ἡ Παρθένος μητέρα γεννιέται ἀπὸ στείρα μητέρα καὶ εὐτρεπίζεται τὸ παλάτι τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Σήμερα σπάζουν τὰ δεσμὰ τῆς στειρότητας καὶ σφραγίζονται τὰ κλεῖθρα τῆς Παρθένου. Γιατί ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα ἡ ἄγονη μήτρα καὶ τὰ νεκρὰ σπλάχνα γιὰ παιδοποιΐα ἔδωσαν παρ’ ἐλπίδα ὡραῖο […]
Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλῶσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴν γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς […]
Ἂς ἐπικαλεσθοῦμε πρὶν ἀπὸ ὅλα ἐδῶ τὸ Θεό, ὄχι γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε μία ἔκφραση λόγου ἀντάξια πρὸς τὰ πράγματα καὶ κατάλληλη γιὰ τὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ -αὐτὸ ξεπερνάει ἐντελῶς τὶς ἀνθρώπινες ἐλπίδες- ἀλλὰ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ φέρουμε κατὰ κάποιον τρόπο καὶ ὅσο μᾶς εἶναι δυνατὸν τὸ λόγο σὲ τέρμα καὶ νὰ μὴν […]
Ὁ ἅγιος Σώζων κατήγετο ἀπὸ τὴν Λυκαονία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-305). Τὸ ὄνομά του προτοῦ βαπτισθῆ ἦτο Ταράσιος. Νεαρὸς στὴν ἡλικία καὶ ποιμὴν προβάτων, σὲ ὅποιον τόπο ὁδηγοῦσε τὸ κοπάδι του γιὰ βοσκὴ δίδασκε στοὺς κατοίκους τὸν λόγο τῆς εὐσεβείας καὶ ἔφερνε πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν μάνδρα τοῦ Θεοῦ. […]
Ὤφθης Μιχαήλ, Νῶε σῷ ναῷ νέος, Χώνῃ ποταμῶν τὸν κατακλυσμὸν λύων. Ῥοῦν Μιχαὴλ ποταμῶν χώνευσε νόων ἀγὸς ἕκτῃ. Ὁ μέγας Ἀρχιστράτηγος τοῦ Θεοῦ Μιχαήλ, καὶ παλαιὰ μὲν πρὸ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, εἶχεν εὐσπλαγχνίαν καὶ κηδεμονίαν πρὸς τὸ ἀνθρώπινον γένος, καὶ πολλὰς εὐεργεσίας ἔδειξεν εἰς αὐτό. Μετὰ δὲ τὴν ἐπὶ γῆς ἔνσαρκον παρουσίαν τοῦ Θεοῦ Λόγου, […]
Σ’ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῆς ὀρεινῆς Ἰουδαίας, τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἡρώδη βασιλιὰ τῆς Ἰουδαίας, ἔζησαν ὁ ἱερέας Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ. Τὸ ὄνομα Ζαχαρίας στὰ ἑβραϊκὰ σημαίνει “ἐκεῖνος ποὺ θυμᾶται τὸν Κύριο καὶ κεῖνον ποὺ τὸν θυμᾶται ὁ Κύριος” καὶ Ἐλισάβετ σημαίνει “ἡ εὐσεβὴς πρὸς τὸ Θεό”. Ἦταν δίκαιοι, ἄτεκνοι καὶ ἀγαποῦσαν πολὺ τὸν […]
(4 Σεπτεμβρίου) Ὁ «μέγας οὗτος καὶ θεσπέσιος ἄνθρωπος, ἂν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ ἁπλῶς ἄνθρωπος», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιὰ τὸν ἅγιο Βαβύλα, ἦταν Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας ἐπὶ βασιλείας τοῦ ἀσεβοῦς αὐτοκράτορα Νουμεριανοῦ (3ος αἱ.). Ὁ Νουμεριανὸς σύναψε συνθήκη εἰρήνης μὲ ἕναν βάρβαρο βασιλιὰ (τῶν Περσῶν), ἀλλὰ περισσότερο εὐγενῆ καὶ φιλειρηνικὸ ἀπ’ αὐτόν. Ὡς […]
Μαθήσεώς σοι μισθὸς ἐκ τῶν παιδίων, Βαβύλα θεῖε τῆς τομῆς κοινωνία. «Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές. Κι ὅ,τι σ’ ἀπόμεινε ἀκόμη στὴ ζωή σου μὴν τ’ ἀρνηθεῖς, θυσίαστο ὡς τὴ στερνὴ πνοή σου», γράφει προτρεπτικὰ ὁ ποιητής. Ὁ δάσκαλος, ψυχὴ τῆς παιδείας, ἀναμορφωτὴς τῆς κοινωνίας. Ὁ δάσκαλος, σμιλευτῆς χαρακτήρων, διαμορφωτὴς προσωπικοτήτων, διαφεντευτῆς καρδιῶν. Ὁ δάσκαλος, κατευθυντήριος […]
Ὄντας γέροντας στὴν ἡλικία, θεωρῶ καλὸ καὶ συνετό, Καισάριε, νὰ ὑποχωρήσω στὶς ἀπαιτήσεις τῆς φιλομαθοῦς σου νεότητας καὶ νὰ περιγράψω τὸν τέλειο βίο σύμφωνα μὲ ἕνα βιβλικὸ ἁγιογραφικὸ πρότυπο. Πῶς νὰ σοῦ μιλήσω ὅμως, γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τελειότητα, ὅταν αὐτὲς ἀπὸ τὴν φύση τους δὲν ἔχουν ὅρια; O ἴδιος ὁ Θεὸς εἶναι Φύση […]
Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς παραβολῆς τῶν ταλάντων (Ματθ. κε’ 14-30) 14 Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. 16 πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν […]
Καταγωγή του Ὁ Μάρτυρας καὶ Ἐπίσκοπος Ἄνθιμος γεννήθηκε στὴν περίφημη πόλη τῆς Νικομήδειας, ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ εὐγενεῖς γονεῖς. Ἀπὸ μικρὸς διακρίθηκε γιὰ τὸν εὐσεβῆ ζῆλο του πρὸς τὰ θεία. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, ἡ ζωὴ τοῦ ἦταν ὑπόδειγμα σωφροσύνης καὶ ἀγάπης. Ἐπειδὴ πλούσια κατεῖχε τὸ θησαυρὸ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἡ θερμή του διδασκαλία, ἐμπνεόμενη ἀπὸ ἀποστολικὸ ζῆλο, […]
Εὐαγγέλιο Κηριακῆς: Ματθ. Κε´ 14-30 Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην• ῎Ανθρωπός τις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. Πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ […]
Στὴν Παφλαγονία ζοῦσε κάποιος ἄνδρας, ποὺ ὀνομαζόταν Θεοδοτὸς καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Γάγγρα, μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα του, τὴ Ρουφίνα. Καὶ οἱ δύο διῆγαν τὸν βίο τους μὲ εὐσέβεια καὶ εὐλάβεια. Ἀνάμεσα στοὺς προεστῶτες (ἄρχοντες) τῆς περιοχῆς συγκαταλεγόταν καὶ κάποιος ἄνδρας, ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐπιφανεῖς, ποὺ ὀνομαζόταν Ἀλέξανδρος καὶ ἦταν ἐντεταλμένος ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα νὰ […]
