Βίος Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης γεννήθηκε στὴν πολὴ Εἰρηνούπολη στὴν Δεκάπολη τῆς Ἰσαυρίας στὰ Ν.Α.τῆς Μ.Ἀσίας. Πιστεύετε ὅτι γεννήθηκε γύρω στὰ 780-790. Η μητέρα τοῦ Μαρία ἦταν πολὺ εὐλαβής.Ὅταν οἱ γονεῖς τοῦ τὸν προέτρεψαν νὰ παντρευτεῖ ἀρνήθηκε καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὰ βουνὰ τῆς Ἰσαυρίας. Ἐκεί γνωρισε ἕναν πρώην ἐπίσκοπο Δεκαπόλεως ὁ ὁποῖος κρυβόνταν ἐπειδὴ ἦταν ὑπερασπιστὴς τῶν εἰκόνων. Μαθαίνοντας ὅτι θέλει νὰ γίνει μοναχὸς τὸν προέτρεψε νὰ μείνει σ’ἕνα κοντινὸ μοναστήρι.

Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του ἡ μητέρα τοῦ τὸν προέτρεψε νὰ μείνει στὸ ἴδιο μοναστήρι με τὸν ἀδελφό του,ὅπως καὶ ἔκανε. Ἐν τῷ μεταξὺ ὅμως ὁ ἡγούμενος καὶ κάποιοι μοναχοὶ πέρασαν ἀπὸ τὴ μεριὰ τῶν εἰκονομάχων.Ὁ Γρηγόριος τότε εἶχε τὸ θάρρος νὰ ὁμολογήσει τὴν πίστη του καὶ ἐπέπληξε τὸν ἡγούμενο μπροστὰ σ’ ὅλους τους μοναχούς. Ὁ ἡγούμενος διέταξε νὰ τὸν χτυπήσουν καὶ ὁ Ἅγιος χτυπημενος καὶ γεμάτος πληγὲς πῆγε σ’ἕνα ‘ἄλλο μοναστήρι τῆς Δεκαπόλεως ὅπου ἡγούμενος ἦταν ἕνας θεῖος τοῦ ὁ Συμεών. Ἐκεῖ ἔμεινε 14 χρόνια.

Οἱ ἀσκητικοί του ἀγῶνες ἤσαν ἀνελέητοι καὶ σκληροὶ ἀπέναντι στὸν ἐαυτόν του, δαμάζοντας ἀφενὸς μὲν ὅλες τὶς ἄτακτες κινήσεις ψυχῆς καὶ σώματος, καὶ ἀφετέρου τοὺς πολέμους ποὺ τοῦ ἔκαμαν οἱ ἀόρατες δυνάμεις τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων.

Καὶ ὁ Θεὸς τὸν βράβευσε.  Σε μιὰ ἀπὸ τὶς ὁλονύχτιες καὶ αἱματοβαμμένες προσευχές του, παρουσιάστηκε, ἐμφανίστηκε μπροστά του ἕνας ἄγγελος ποὺ τοῦ παρέδωσε πύρινη ρομφαία στὸ χέρι. Εκτός ἀπὸ τὴν ὑπερφυσικὴν ἀποκάλυψη τῆς πυρίνης ρομφαίας ἀξιώνετε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος πολὺ συχνὰ κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν πνευματικῶν του ἀγώνων, καὶ δὴ τῆς προσευχῆς, νὰ ἀκούει κατὰ χάριν καὶ κατὰ δύναμιν, τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους, τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, τοὺς Θρόνους καὶ τὶς Κυριότητες, νὰ ψάλλουν, νὰ ὑμνοῦν καὶ νὰ δοξολογοῦν τὸν Τριαδικὸν Θεόν.

Ἔτσι μιὰ μέρα, μιὰ φωνὴ τὸν προέτρεψε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Δεκάπολη καὶ νὰ πάει σ’ ἄλλα μερη.  Έζησε έναν χειμώνα στὴν Ἔφεσο σ’ἕνα μοναστήρι. Ἀπὸ ἐκεί κατα σειρὰ πέρασε ἀπὸ τὴν Προικόνησο,τὴν Μακεδονία τὴ Θεσσαλονίκη ὄπου τον χτύπησε ἕνας ληστὴς καὶ ὁ Ἅγιος προσευχηθηκε στὸ Θεὸ νὰ τὸν συγχωρέσει. Ἐπειτα απὸ τὴν Κόρινθο πέρασε στὴ Ρώμη. Εκεί ἔζησε μερικοὺς μῆνες ὡς ἄγνωστος μεταξὺ ἀγνώστων καὶ στὴ συνέχεια φεύγει κρυφὰ στὶς Συρακοῦσες Ἐπέστρεψε στη Θεσσαλονίκη καὶ ἔμεινε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ.

Στὴ συνέχεια ἐπισκέφτηκε τὴν Κωνσταντινούπολη μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσὴφ τὸν ὑμνογράφο περὶ τὸ 838 καὶ δὲν φαίνεται νὰ παρέμεινε περισσότερο ἀπὸ ἕνα χρόνο. Τὸν φιλοξένησε ὁ μετέπειτα βιογράφος τοῦ Ἰγνάτιος καὶ ὕστερα ἐπισκέφθηκε τὸ μοναστικὸ κέντρο στὸν ΄Ὄλυμπο τῆς Βιθυνίας

Κατὰ τὸ 841, ὁ Γρηγόριος ἀσθένησε βαριά. Παρὰ τὴν ἀσθένειά του ἀπαίτησε νὰ τὸν μεταφέρουν στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ συναντήσει τὸν πνευματικό του πατέρα Συμεὼν τὸν Νέον καὶ θαυματουργόν, μάρτυρα καὶ ὁμολογητὴ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, αἰχμάλωτο τότε τοῦ Θεόφιλου. Ὁ Συμεὼν εἶχε μάθει γιὰ τὴν ἀσθένεια τοῦ ὁσίου καὶ μὲ γράμμα τοῦ τὸν εἶχε παρακαλέσει νὰ τὸν δεῖ γιὰ τελευταία φορά. Στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ Γρηγόριος ἔφθασε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 842, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεόφιλου, καὶ ὁ Συμεὼν εἶχε μόλις ἀπελευθερωθεῖ, ὅταν τὸν συνάντησε. Παρέμεινε στὴ βασιλεύουσα τοὺς ἑπόμενους μῆνες δοκιμαζόμενος ἀπὸ τὴν ἀσθένεια. Λίγο πρὶν πεθάνει ζήτησε νὰ τὸν μεταφέρουν στὸ ἅγιο ὅρος τοῦ Ὀλύμπου, ὅπου καὶ κοιμήθηκε, τὸν Νοέμβριο τοῦ 842. Σύντομα ὁ τάφος τοῦ ἔγινε τόπος προσκυνηματος ἐξαιτίας τῶν πολλῶν του θαυμάτων. Η μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στὶς 20 Νοεμβρίου καὶ τὴν ἀκολουθία τοῦ ἔγραψε ὁ μητροπολίτης Μυρῶν Ματθαῖος.

Ἔγινε γνωστος γιὰ τὸ διορατικό του χάρισμα, τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ τὰ πολλά του θαύματα, ὅπως λέγει ὁ Ἰγνάτιος ο διάκονος ποὺ κατέγραψε τον βίο του καὶ τοὺς πύρινους λόγους τοῦ ἐνάντια στοὺς εἰκονομάχους.  Από ὅλες τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους ποὺ περασε πεζοπορώντας συνεχῶς, φώτιζε καὶ καταρτιζε τους χριστιανοὺς στὰ σωστὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας. Νουθετώντας καὶ στηρίζοντας τὶς ἀδύνατες στὴν πίστη ψυχοῦλες, καὶ θεραπεύοντας θαυματουργικὰ ὁδηγεί τους πάντες εἰς νομὰς σωτηρίας.

Χαρακτηριστικὰ ἀναφέρουμε ὅτι χάριν τοῦ Γρηγορίου ναυτικοὶ ἀποφεύγουν τοὺς πειρατές, πνιγόμενος μοναχὸς σώζεται, χάριν τοῦ Γρηγορίου ἐλευθερώνεται ὁ πρωτοκαγκελάριος Γεώργιος ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους του καὶ ταξιδεύει ἀνενόχλητος ἀπὸ τοὺς πειρατές, στὴ Ρώμη θεραπεύει δαιμονισμένο. Κάθε ἀρρώστια, τῶν χριστιανῶν ποὺ προσερχονταν κοντά του, θεραπεύεται. Σηκώνει τοὺς παραλύτους, χαρίζει τὸ φῶς στοὺς τυφλούς, καθαρίζει τὴν λέπρα, θεραπεύει τὸν καρκίνο, τὴν φυματίωση, νὰ δίδει ὁμιλία στοὺς βωβούς, ἀκοὴ στοὺς κωφούς, καὶ νὰ βγάζει ἀκόμα καὶ δαιμόνια.

Τὸ ἄφθαρτο λείψανό του στὴν Μονὴ Μπίστριτσα

Τὸ 1497 ὁ Μπάρμπου Κραιοβεσκου ἔχτισε μιὰ ἐκκλησία. Πηγαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη συνεννοήθηκε μ’ἕναν Τοῦρκο γιὰ νὰ ἀγοράσει τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου. Δεχόμενος τις ἀπαιτήσεις τοῦ Τούρκου ἔβαλαν σὲ μιὰ ζυγαριά το λείψανο ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη χρυσά νομισματα. Ἐνώ ειχε βάλει ἐλάχιστα νομίσματα, τὸ λείψανο σηκώθηκε καὶ στάθηκε στὸ ἴδιο ὕψος. Ὄταν ειδε ὁ Τούρκος το θαύμα φωναξε: «Κοίτα ὁ χριστιανὸς στὸν χριστιανὸ πάει». Ἔτσι ἔφερε τὰ λείψανα στὴ Ρουμανία, στὴ Μονὴ Μπίστριτσα τῆς Ὀλτενίας ὁπού γίνονται πολλὰ θαύματα. Το μοναστήρι τὸ ἔκλεισαν οἱ κομμουνιστὲς τὸ 1959 καὶ τὸ μετέτρεψαν σὲ ἐπαγγελματικὴ σχολὴ τοῦ ὑπουργείου ὑγείας. Τὸ ἄφθαρτο ἅγιο λείψανο περίμενε 25 ὁλόκληρα χρόνια νὰ ξανανοίξει ὁ Ναός. Αὐτὸ ἔγινε τὸ 1984 μὲ τιτάνιες προσπάθειες τοῦ ἐπισκόπου Γερασίμου Κρίστεα.

Ἕνα σύγχρονο θαῦμα τοῦ Ἁγίου

Στὶς 21 Ἰουνίου 1958 ἕνας κλέφτης ἔσπασε τὴν πόρτα τῆς μονῆς καὶ ἔκλεψε τὸ μεγάλο δάκτυλο ἀπὸ τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου. Ο ἱερέας ἄρχισε νὰ προσεύχεται θερμὰ ἦταν καὶ οἱ δύσκολοι καιροὶ τῶν διωγμῶν. Τὴν ἀμέσως ἑπόμενη νύχτα ὁ ἱερέας εἶδε στὸν ὕπνο τοῦ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: «Σήκω καὶ πήγαινε στὸ χωριὸ Μουερεάσκα στὸ σπίτι τοῦ Ἴον Φλορέσκου καὶ πές του νὰ μοῦ δώσει πίσω ὅτι ἔκλεψε»! Τὴν ἑπόμενη μέρα ὁ τρομαγμένος ἱερέας πῆγε καὶ ἔφερε πίσω στὸ Ναὸ τὸ δάκτυλο.

Εὐχὲς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Δεκαπολίτου γιὰ λύσιμο μαγείας καὶ ὑγεία

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτωρ, ὁ διοικῶν καὶ κυβερνῶν τὴν πάσαν κτίσιν καὶ φυλάσσων τὰς ψυχᾶς καὶ τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τοῦ νοητοῦ καὶ δολίου δράκοντας καὶ ἀποστείλας τὸν Μονογενῆ Σου Υἱόν, Ὑπεράγιε, διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν, γεννηθέντα ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, Αὐτὸς Πανάγαθε Βασιλεῦ, ἀποδίωξον πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον καὶ ἐβδελυγμένον πνεῦμα καὶ πάσαν μαγείαν, φαρμακείαν, μαντείαν καὶ πάσαν ἀσέβειαν καὶ πονηρᾶν ἀσθένειαν ἀπὸ τοῦ δούλου Σου ( ὄνομα πάσχοντος) καὶ πᾶν πνεῦμα ἐπιβουλεῦον καὶ ἀδικοῦν αὐτό. Ἑξαλειφθήτω δὲ πάσα πονηρία καὶ ἀκαθαρσία αὐτοῦ. Ὁρκίζω σὲ εἰς τὸν ὁρατὸν καὶ Ὑψιλότατον Θρόνον τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, πᾶν ἀκάθαρτον καὶ πονηρόν, ἐρχόμενον καὶ ἐμφωνεῦον καὶ ἀδικοῦν αὐτόν. Ὁρκίζω σὲ εἰς τὸν ἀνεξιχνίαστον καὶ ἀκατάληπτον Θεόν, Ὃν τρέμουσιν οἱ Οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα καὶ δοξολογούσιν οἱ ἅγιοι, Φεῦγε ἀνεμόπους καὶ ἄνομε, φεῦγε ἀνεμόφορε καὶ ἀνεμόστροφε, φεῦγε δαιμόνιόν το ἐγεῖραν τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὴν ἀριστεράν, φεῦγε ὁ χαλεπὸς δαίμων, ὁ ἁπτόμενος τῶν καρδιῶν τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἐρχόμενος εἰς τὰ ὀστᾶ καὶ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, ὁ δαμάζων τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν σάρκα αὐτῶν, ὁ ἁπτόμενος τῶν νεύρων καὶ τῶν ἀρτηρίων αὐτῶν, φεῦγε ἀπὸ τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ ( ὄνομα πασχόντος) καὶ ἀναχώρησον ἀπὸ τοῦ πλάσματος τοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Ὁρκίζω σε καὶ αὐθὶς εἰς τὸν ἐπουράνιον Θεὸν καὶ Βασιλέα πάντων των ποιημάτων Αὐτοῦ καὶ κτισμάτων, καὶ μὴ ἐμμείνης, πονηρὲ καὶ μιαρὲ δαίμων εἰς τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ ( ὄνομα πασχόντος) καὶ μὴ ψυχὴν καὶ καρδίαν κρατήσης, μὴ ἄψη σὺ εἰς ἧπαρ ἢ εἰς πνεύμονα ἢ εἰς νεφρούς, μηδὲ ὀστᾶ αὐτοῦ διασείσης, μὴ σάρκα παραλύσης, μὴ δακτύλους ἢ ἀστραγάλους, ἢ κνήμας, ἢ μηρούς, ἢ πήχεις, ἢ ὦτα, ἢ ἐγκέφαλον αὐτοῦ ἢ ὀφθαλμούς, μηδὲ ἕτερον ἐκ τῶν μελῶν τοῦ σώματος αὐτοῦ ἀδικήσης ἢ ὑπογάστριον βαρύνης, μὴ ἐνδυθῆς τὴν τάξιντων στοιχείων καὶ διαφθείρης τὴν τάξιν αὐτοῦ. Ἀλλ” ἔξελθε σὺν πάση πονηρὰ ἀσθενεία, καὶ ἀναχώρησον ἀπὸ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ ( ὄνομα πασχόντος) διὰ τοὺς ἀφορκισμοὺς καὶ ἐξορκισμούς, οὖς ἐπιτιμᾶ σοὶ Κύριος ὁ Θεός, ὁ Μέγας τὴ βουλὴ καὶ αἰνετὸς τοῖς ἔργοις. Φεῦγε πᾶν κακὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα, καὶ ἀναχώρησον ἀπὸ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ ( ὄνομα πασχόντος) ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

Βασιλεῦ Οὐράνιε Παράκλητε τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ὁ ποιητὴς τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω καὶ πάντων των ὄντων ἐμφανῶν καὶ ἀφανῶν ὁ δοὺς ἐξουσίαν καὶ δύμαμιν τοῖς Σοῖς μαθηταῖς καὶ Ἀποστόλοις, θεραπεύειν πάσαν νόσον καὶ πάσαν μαλακίαν ἐπειγενομένην τοῖς ἀνθρώποις, ἐπάκουσον καὶ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἐν τῇ ὥρα ταύτη καὶ δίωξον καὶ ἑξάλειψον ἐκ τοῦ δούλου Σου ( ὄνομα πασχόντος) πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον καὶ πάσαν πονηρᾶν ἀσθένειαν καὶ ἐπιβουλὴν τοῦ ἀντικειμένου δὶ” εὐχῶν καὶ δεήσεων τῶν ἁγίων Σου ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, Μάρκου καὶ Λουκᾶ, Φιλίππου καὶ Ματθαίου, Ἰωάννου καὶ Θωμά, Ἀνδρέου καὶ Ἰακώβου καὶ πάντων των Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἑβδομήκοντά των καταβαλόντων τὸν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου, τουτέστι τὸν διάβολον, ὅπως δραπετεύση καὶ ἐκκρύβη εἰς τόπον ἠτοιμασμένον αὐτῶ καὶ πάσι τῆς μετ” αὐτοῦ καὶ οὐδὲν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ ἀδικήσει τὸν δοῦλον Σου τοῦτον. Ἐπακούσατε οὔν, Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἐμοῦ τοῦ δεομέμου ἐν τῇ ὥρα ταύτη καὶ περιφυλάξατε τὸν δοῦλον ὑμῶν ( ὄνομα πασχόντος) ἀπὸ πάσης ἐπηρείας δαιμονικῆς, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐπιμέλεια κειμένου Χώρα Τοῦ Ἀχωρήτου 

πηγές:http://choratouaxoritou.gr/?p=44044

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/valsamis_dekapolitis.html,
Γιώργος Βαλσάμης, Ιστορικά στοιχεία στον Βίο του οσίου Γρηγορίου Δεκαπολίτο

https://proskynitis.blogspot.gr/2011/11/blog-post_6266.html, Ο βίος του Αγ.Γρηγορίου του Δεκαπολίτου και το άφθαρτο λείψανό του στην Μονή Μπίστριτσα

https://proskynitis.blogspot.gr/2009/11/blog-post_19.html, Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΟΛΙΤΟΥ

http://anavaseis.blogspot.gr/2011/11/blog-post_20.html, Η ζωή καί τό έργο τού αγ. Γρηγορίου τού Δεκαπολίτου. (Κυριακή Θ΄ Λουκά). Ομιλία (και κείμενο) π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

http://tarotdeesther.blogspot.gr/2014/02/blog-post_3.html

http://www.koinoniaorthodoxias.org/sinaxari/20-noemvriou-agios-grigorios-dekapolitis-agios-proklos/