Στὴ σημερινὴ ἐποχὴ πολλοὶ ὑποστηρίζουν, ὅτι ἡ ἁγιότητα ἀπευθύνεται ἀποκλειστικὰ στοὺς κληρικοὺς καὶ μοναχοὺς καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀπήχηση στοὺς χριστιανοὺς ποὺ ζοῦν μέσα στὶς πόλεις, πολὺ δὲ περισσότερο δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἐφαρμογὴ σ’ αὐτούς, ποὺ ἔχουν παντρευτεῖ καὶ ἔχουν δημιουργήσει οἰκογένειες. Τὴν ἀπάντηση δίνει ἡ ὁμολογία πίστεως καὶ τὸ μαρτύριο ἁγίων της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ ἦταν ἑνωμένοι μὲ τὰ δεσμὰ τοῦ θεοσύστατου Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Ἕνα τέτοιο φωτεινὸ παράδειγμα προσφέρουν οἱ τιμώμενοι στὶς 3 Μαΐου Ἅγιοι Τιμόθεος καὶ Μαῦρα, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καὶ μαρτύρησαν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τὸ δεύτερο μισό του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ Διοκλητιανὸς (284 – 305 μ.Χ. ).
Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Πεναπέων, ποὺ βρίσκεται στὴν περιοχὴ τῆς Θηβαΐδος τῆς Αἰγύπτου καὶ διακρινόταν γιὰ τὴ βαθιά του εὐσέβεια καὶ τὴν ἐπίδοσή του στὰ ἱερὰ γράμματα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἐπίσκοπός της Θηβαΐδος βλέποντας τὸν ἔνθεο ζῆλο τοῦ νεαροῦ Τιμοθέου, τὸν χειροθέτησε ἀναγνώστη. Ἡ θεία Πρόνοια τὸν προετοίμαζε ὅμως γιὰ ἄλλους δρόμους. Εἴκοσι ἡμέρες μετὰ τὸν γάμο του μὲ μία ἐνάρετη καὶ εὐσεβῆ κοπέλα, τὴ Μαῦρα, καὶ ἐνῶ ὅλοι χαίρονταν γιὰ τὸν εὐλογημένο αὐτὸ γάμο, καταγγέλθηκε στὸν εἰδωλολάτρη ἡγεμόνα τῆς Θηβαΐδος Ἀρριανό, ὅτι εἶναι χριστιανὸς καὶ φλογερὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ο Ἀρριανὸς διέταξε τὸν Τιμόθεο νὰ τοῦ παραδώσει τὰ ἱερὰ βιβλία, ποὺ διάβαζε στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ τὰ κάψει καὶ στὴ συνέχεια νὰ θυσιάσει στὰ ψεύτικα εἴδωλα. Ὁ Τιμόθεος ἔμεινε σταθερὸς στὴν πίστη του καὶ μὲ θάρρος τοῦ εἶπε, ὅτι τὰ βιβλία εἶναι πολύτιμα, ὅπως τὰ παιδιά. Καὶ ὅπως ἕνας πατέρας δὲν παραδίδει ποτὲ τὰ παιδιά του, ἔτσι καὶ ἐκεῖνος δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ παραδώσει τὰ ἱερὰ βιβλία. Τότε ὁ ἡγεμόνας ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε μιὰ σειρὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια περίμεναν τὸν θαρραλέο καὶ ἀκλόνητο στὴ χριστιανικὴ πίστη Τιμόθεο. Δύο πυρωμένα σίδερα διαπέρασαν τὰ αὐτιά του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χυθοῦν ἔξω τα μάτια του, ἐνῶ τὸν κρέμασαν ἀπὸ τοὺς ἀστραγάλους ἀνάσκελα καὶ βάζοντας σὲ κίνηση τὸν τροχό, τὰ καρφιὰ κατέσχισαν τὶς σάρκες του. Στὴ συνέχεια τοῦ ἔδεσαν μιὰ βαριὰ πέτρα στὸν λαιμὸ καὶ τὸν κρέμασαν ἀπὸ ἕνα ψηλὸ δένδρο. Ὁ Τιμόθεος ἔμεινε σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος παρὰ τὰ βασανιστήρια, στὰ ὁποῖα ὑπεβλήθη, καὶ τότε ὁ ἡγεμόνας διέταξε νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὴ φυλακὴ καὶ νὰ τοῦ φέρουν τὴ γυναίκα του, τὴ Μαῦρα, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ τοῦ ἀλλάξει γνώμη.
Τότε ἡ Μαῦρα, ποὺ συνέπασχε μὲ τὸν σύζυγό της καὶ προσευχόταν γι’ αὐτόν, τὸν ἐπισκέφθηκε στὴ φυλακὴ καὶ ἀφοῦ τὴν ἐμψύχωσε, τοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι καὶ ἐκείνη εἶναι ἀποφασισμένη νὰ μαρτύρησει γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιστρέφοντας ἡ Μαῦρα στὸν εἰδωλολάτρη ἡγεμόνα, ὁμολόγησε μὲ θάρρος τὴ χριστιανική της πίστη. Τότε ὁ ἡγεμόνας ἐξαγριώθηκε τόσο πολύ, ὥστε διέταξε νὰ τῆς ξυρίσουν τὸ κεφάλι γιὰ ἐξευτελισμό, νὰ τῆς κόψουν τὰ δάχτυλα καὶ νὰ τὴν ρίξουν μέσα σὲ καζάνι καυτοῦ νεροῦ. Ἐκείνη ὅμως μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ βγῆκε σώα καὶ ἀβλαβὴς μέσα ἀπὸ τὸ καζάνι καὶ τοῦ εἶπε, ὅτι τὸ νερὸ εἶναι ψυχρὸ καὶ ἂν δὲν ἔχει ξύλα γιὰ νὰ βάλει στὴ φωτιὰ καὶ νὰ θερμανθεῖ τὸ νερό, νὰ πάει στὸν πατέρα της γιὰ νὰ τοῦ δώσει ὅσα θέλει. Τότε ὁ ἡγεμόνας ἔμεινε ἔκπληκτος ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ πιστεύοντας ὅτι τὸ νερὸ δὲν ἔχει θερμανθεῖ ἀρκετά, διέταξε νὰ τοῦ ρίξουν λίγο στὰ χέρια του. Τὸ νερὸ ὅμως ἦταν τόσο καυτό, ὥστε τὸ δέρμα τοῦ κάηκε καὶ γέμισε πληγές. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐξαγρίωσε τόσο πολὺ τὸν ἡγεμόνα Ἀρριανό, ὥστε διέταξε νὰ κάψουν τὴ Μαῦρα μὲ λαμπάδες, ποὺ ἦταν βουτηγμένες σὲ πίσσα καὶ θειάφι. Ἐκείνη ὅμως τοῦ εἶπε ὅτι, ἀφοῦ δὲν κατάφερε νὰ τὴν κάψει μέσα σὲ καζάνι ποὺ περιεῖχε καυτὸ νερό, πῶς θὰ κατόρθωνε νὰ τὴν κάψει μὲ λαμπάδες.
Τότε ὁ ἡγεμόνας βλέποντας τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὸ ἀκμαῖο φρόνημα καὶ τῶν δύο συζύγων διέταξε νὰ σταυρωθοῦν καὶ οἱ δύο, καὶ μάλιστα ὁ ἕνας ἀπέναντι ἀπὸ τὸν ἄλλο. Πάνω στὸν σταυρὸ οἱ δύο νεαροὶ σύζυγοι ἐνθάρρυναν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ εὐχαριστοῦσαν τὸν Πανάγαθο Θεό, διότι ἀξιώθηκαν νὰ σταυρωθοῦν, ὅπως ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς στὸν Γολγοθά. Ἐννιὰ ἡμέρες ἔμειναν πάνω στὸν σταυρὸ καὶ ὁ πειρασμὸς θέλησε νὰ δοκιμάσει σκληρὰ τὴ Μαῦρα, ποὺ ἦταν διψασμένη καὶ ἐξαντλημένη. Ἔτσι παρουσιάστηκε στὴ φαντασία τῆς τὴ μία φορὰ ἕνα ποτήρι μὲ μέλι καὶ γάλα καὶ τὴ δεύτερη φορὰ ὅτι βρισκόταν σ’ ἕνα ποτάμι, ποὺ ἔτρεχε μέλι καὶ γάλα καὶ τῆς συνιστοῦσε καὶ τὶς δύο φορὲς νὰ πιεῖ γιὰ νὰ ξεδιψάσει. Ἡ Ἁγία ὅμως κατάλαβε τὴν πανουργία τοῦ διαβόλου καὶ ἔμεινε σταθερὴ καὶ ἀκλόνητη στὴν πίστη της καὶ στὸ μαρτυρικὸ ἐπίγειο τέλος της. Τὴ δέκατη ἡμέρα οἱ Ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες Τιμόθεος καὶ Μαῦρα παρέδωσαν τὸ πνεῦμα τους στὸν στεφανοδότη Κύριο γιὰ νὰ δοξάζονται αἰώνια στὸν Οὐρανὸ καὶ νὰ προσφέρουν σὲ ὅλους ἐμᾶς ἕνα φωτεινὸ παράδειγμα σθεναρῆς πίστεως καὶ ἀγωνιστικοῦ φρονήματος καὶ ἕνα πρότυπο συζυγικῆς ἀγάπης, ποὺ ἐμπνέεται καὶ καθοδηγεῖται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἀθλητικοὶ ἀγῶνες καὶ ἡ θαρραλέα ὁμολογία πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὑμνοῦνται καὶ γεραίρονται καὶ μέσα ἀπὸ τὰ ὑμνογραφικὰ κείμενα, ποὺ ἔχουν συνταχθεῖ γιὰ τοὺς δύο ἁγίους. Ἀκολουθίες πρὸς τιμὴν τοὺς ἔχουν ἐκδοθεῖ στὴ Βενετία τὸ 1769 καὶ τὸ 1802, στὴ Ζάκυνθο τὸ 1858 καὶ τὸ 1980 καὶ στὴν Ἀθήνα τὸ 1895 καὶ τὸ 1915.
…
Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος Ἐκπαιδευτικός
