(21 Ιανουαρίου)
Ἕνα παιδὶ μὲ σπάνια ἀρετή… Ἕνα παιδὶ μὲ δυνατὴ προσευχή… Ἕνα παιδὶ-θαῦμα! Ὅποιος διαβάζει τὸ βίο τοῦ ἁγίου μάρτυρα Νεοφύτου μένει κατάπληκτος.
Τὰ θαύματα πού ἐπετέλεσε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ τοῦ μικροῦ αὐτοῦ παιδιοῦ εἶναι ἀπίστευτα γιὰ τὴν ἀνθρώπινη λογική, ἀλλὰ πέρα γιὰ πέρα ἀληθινά! Διότι γιὰ τὸ Θεὸ τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο!…
Γεννήθηκε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας γύρω στὸ 290 μ.Χ. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἀγαποῦσε τὸ Θεὸ καὶ ζοῦσε κάτω ἀπὸ τὴν προστασία Του. Ὁ Νεόφυτος ἦταν ἀπὸ μικρὸς πολύ φιλάνθρωπος.
Συμπονοῦσε τοὺς πτωχοὺς συμμαθητές του καὶ ἔβρισκε πάντοτε κάτι νὰ τοὺς προσφέρει νὰ φᾶνε, ἀκόμη κι ἂν αὐτὸς ἔμενε νηστικός.
Μιὰ μέρα ἔγινε τὸ ἑξῆς θαυμαστό: Εἶχαν μαζευτεῖ πολλὰ παιδιὰ πού εἶχαν ἀνάγκη νὰ φᾶνε κι ἐπειδὴ δὲν εἶχε νὰ τοὺς προσφέρει κάτι, παρακάλεσε μὲ πίστη τὸ Θεὸ νὰ στείλει Ἐκεῖνος τροφή.
Ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχὴ τοῦ μικροῦ παιδιοῦ καὶ ἐκείνη τὴν ὤρα μέσα ἀπὸ ἕνα βράχο ξεπήδησε μία πηγὴ ποῦ ἀνάβλυζε νερὸ καὶ γάλα! Ἔτσι, ὅλα τα παιδιὰ ἤπιαν τὸ δυναμωτικὸ ρόφημα καὶ χόρτασαν!
Τὸ ἐντυπωσιακὸ αὐτὸ θαῦμα θὰ μποροῦσε νὰ κάνει τὸ ἐννιάχρονο τότε παιδὶ νὰ ὑπερηφανευθεῖ. Εἶχε ὅμως ἁπλὴ καὶ ταπεινὴ ψυχή. Τό θεωροῦσε πολὺ φυσικὸ νὰ δίνει ὁ Θεὸς Πατέρας ὅ,τι ἔχουν ἀνάγκη τὰ παιδιά Του.
Ἤταν ταπεινο παιδί ο Νεόφυτος καὶ γι’ αὐτὸ τὸν σκέπαζε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ.
Μία μέρα ἡ μητέρα τοῦ εἶδε μὲ τὰ ἴδια της τὰ μάτια ἕνα περιστέρι νὰ στέκεται πάνω ἀπὸ τὸ προσκέφαλο τοῦ παιδιοῦ της. Φοβήθηκε! Ἄραγε ἦταν τυχαῖο ἢ σημάδι ἀπὸ τὸν οὐρανό; Κι ἐνῶ σκεπτόταν αὐτά, ἄκουσε τὸ περιστέρι νὰ τῆς μιλᾶ μὲ ἀνθρώπινη φωνὴ καὶ νά της λέει ὅτι στάλθηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ προστατεύει καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὸ μικρὸ Νεόφυτο. Ἡ μητέρα ἀπὸ τὴν κατάπληξή της ἔχασε τὴν ἀναπνοή της, ἔπεσε λιπόθυμη καὶ ξεψύχησε. Εἰδοποίησαν τὸ σύζυγό της καὶ σύντομα μαζεύτηκε κόσμος πολύς. Ὅλοι θρηνοῦσαν κι ἔκλαιγαν. Ὁ μόνος πού δὲν ἀνησυχοῦσε ἦταν ὁ Νεόφυτος. Πίστευε μέσα του βαθιὰ ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἔδινε καὶ πάλι τὴ ζωὴ στὴ μητέρα του ποῦ ἄδικα ταράχθηκε.
Κάποια στιγμὴ τὸ μικρὸ παιδὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν πατέρα του νὰ ἀπομακρύνει τὸν κόσμο, γιὰ νὰ μείνει μόνος του μπροστὰ στὸ νεκρὸ σῶμα. Τότε γονάτισε κι ἀφοῦ προσευχήθηκε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς του, ἐπίασε ἀπὸ τὸ χέρι τὴ μητέρα του καὶ τῆς εἶπε: «Μητέρα, κοιμήθηκες ὅσο ἤθελε ὁ Θεός… Τώρα, στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, σήκω ἐπάνω!». Καί πράγματι ἡ μητέρα του ἀναστήθηκε!
Ὅπως ἦταν φυσικό το θαῦμα αὐτὸ διαδόθηκε παντοῦ. Ἡ φήμη τοῦ μικροῦ Νεοφύτου ἁπλώθηκε σὲ ὅλη τὴν περιοχὴ καὶ πολλοὶ ἦταν αὐτοὶ πού ἔτρεχαν νὰ γνωρίσουν τὸ εὐλογημένο αὐτὸ παιδί. Τότε τὸ περιστέρι, γιὰ νὰ προφυλάξει τὸ Νεόφυτο ἀπὸ τὶς τιμὲς καὶ τοὺς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, τοῦ σύστησε νὰ φύγει μακριὰ καὶ νὰ μείνει μόνος του στὸ βουνό.
Πράγματι τὸ ἀξιοθαύμαστο αὐτὸ παιδί, μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ οὐρανόσταλτου συνοδοῦ του, ἀνέβηκε στὸν Ὄλυμπο τῆς Βιθυνίας γιὰ νὰ ζήσει ὡς ἀσκητής, κι ἃς ἤταν μόλις 9 χρονῶν! Ὕστερα ἀπὸ ἀρκετὴ ὁδοιπορία, ἔφτασε σὲ μιὰ σπηλιά, ἐκεῖ ἀντίκρισε ἕνα μεγάλο λιοντάρι. Δὲ φοβήθηκε ὅμως καθόλου.
«Ἀγαπητό μου λιοντάρι», τοῦ εἶπε μὲ τὴν παιδική του ἁπλότητα,«ἔχω ἐντολὴ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ μοῦ παραχωρήσεις τὴ σπηλιά σου γιὰ κατοικία μου». Καί τί θαυμαστό! Τὸ φοβερὸ θηρίο ἀμέσως ὑπάκουσε καί, ἀφοῦ ἔδειξε μὲ τὸν τρόπο τοῦ τὴ στοργή του στὸ νεαρὸ ἐρημίτη, ἀναχώρησε.
Ὁ Νεόφυτος ἔμεινε γιὰ δύο χρόνια στὴ σπηλιὰ αὐτὴ καὶ ἀπολάμβανε τὴν ἀπόλυτη ἡσυχία ἄλλα καὶ τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ. Τρεφόταν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο καὶ κάθε μέρα δόξαζε τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τὶς πλούσιες εὐεργεσίες Του.
Ὕστερα, μὲ θεία καθοδήγηση κατέβηκε στὸ σπίτι του γιὰ νὰ ἀποχαιρετήσει ὁριστικά τούς γονεῖς του. Τὴν περιουσία πού ὁ ἴδιος ὡς μοναχογιὸς θὰ κληρονομοῦσε, τοὺς ζήτησε νὰ τὴ μοιράσουν στοὺς πτωχούς. Καὶ πράγματι, οἱ θεοφοβούμενοι γονεῖς δέχτηκαν τὴν πρόταση τοῦ γιοῦ τους θαυμάζοντάς τον γιὰ τὴν πνευματικὴ ὡριμότητα ποὺ ἔδειχνε σὲ αὐτὴ τὴ μικρὴ ἡλικία.
Ὁ Νεόφυτος γύρισε στὴ σπηλιά του, ὅπου ἔζησε ἀσκητικὰ γιὰ ἄλλα τέσσερα χρόνια. Στὰ δεκαπέντε του χρόνια ὁ Κύριος τὸν κάλεσε νὰ βαδίσει τὸ δρόμο τοῦ μαρτυρίου. Πράγματι, τὸ νεαρὸ παλικάρι πῆγε στὸ ἀμφιθέατρο, ὅπου ἦταν συγκεντρωμένος ὅλος ὁ κόσμος, στάθηκε στὴ μέση της ἀρένας καὶ κήρυξε τὸ Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό.
Ἀμέσως τὸν συνέλαβαν καὶ ἄρχισαν τὰ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια. Ὡστόσο ὁ παντοδύναμος Θεὸς δὲν ἄφησε ἀπροστάτευτό τό ἐκλεκτὸ παιδί Του. Τὸν ἔριξαν σὲ πυρακτωμένο καμίνι καὶ ὅπως ἄλλοτε οἱ Τρεῖς Παῖδες ἔμεινε ἄθικτος! Τὸν παρέδωσαν στὰ θηρία καὶ κανένα δὲν τὸν πείραξε!
Τὸ πιὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι ὅτι μπροστὰ στὰ μάτια ὅλων των θεατῶν ἕνα λιοντάρι πού εἶχαν ἐξαπολύσει ἐναντίον τοῦ πλησίασε τὸ νεαρὸ μάρτυρα καὶ ἄρχισε νὰ παίζει μαζί του σὰν μικρὸ σκυλάκι. Ἦταν τὸ λιοντάρι ἐκεῖνο πού τοῦ εἶχε παραχωρήσει τὴ σπηλιά!
Τελικὰ ὁ φοβερὸς εἰδωλολάτρης τύραννος, μόλις εἶδε ὅτι τίποτε δὲν μποροῦσε νὰ καταβάλει τὸ νεαρὸ Χριστιανόπουλο, κυριευμένος ἀπὸ μανία πῆρε ὁ ἴδιος μία λόγχη ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες του καὶ τὸν κτύπησε στὴν καρδιά. Ἔτσι ὁ ἅγιος Νεόφυτος ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Ἡ μνήμη τοῦ τιμᾶται κάθε χρόνο στὶς 21 Ἰανουαρίου.
Ἃς μὴ μᾶς ξαφνιάζει το πῶς ἕνα μικρὸ παιδὶ ἔζησε τόσο μεγάλα θαύματα. Ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἀγαπᾶ ἰδιαιτέρως τὰ παιδιὰ καὶ τὰ προστατεύει. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἰδικά τα παιδιὰ -καὶ μόνο αὐτὰ- τὰ ἀγκάλιασε! Καὶ καλώντας ὅλους νὰ μιμηθοῦν τὰ παιδιὰ στὴν ἁπλότητα καὶ τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς, εἶπε τὸν πολὺ σημαντικὸ λόγο: «τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Μάρκ. ι’ 14).
Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀνήκει σ’ αὐτοὺς πού θὰ μοιάσουν στὰ παιδιά!
Νικηφόρος
.
Βοηθήματα:
- Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, Νέος Συναξαριοτὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόμ. 5ος: Ἰανουάριος, ἔκδ. Ἴνδικτος, Ἀθῆναι 2005, σέλ. 261-262.
- Π. Σωτήρχου, Παιδομάρτυρες, ἔκδ. Ὀρθοδόξου Τύπου, Ἀθῆναι 1982, σελ l. 27-35.
Πηγή: Περιοδικὸ «Πρὸς τὴν Νίκη» – Ἰανουάριος 2011
Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Εικόνα ἀπό: Ὀρθόδοξος Συναξαριστὴς
