Περὶ εἰρωνείας καὶ ὀνειδισμῶν. (Πατερικά Σταχυολοχήματα)

• Μακάριοι ἔστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ’ ἠμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. [Μακάριοι γίνεστε ἐσεῖς οἱ μαθητές Μου, ὅταν σας βρίσουν οἱ ἄνθρωποι καὶ σᾶς διώξουν καὶ ποῦν ψευδόμενοι, παντὸς εἴδους κακολογίας καὶ κατηγορίας ἐναντίον σας, ἐξαιτίας Μου] (Κατὰ Ματθαῖον 5,11)
• Ἐνέπαιζον δὲ αὐτῶ καὶ οἱ στρατιῶται προσερχόμενοι καὶ ὄξος προσφέροντες αὐτῶ καὶ λέγοντες· εἰ σὺ εἰ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, σῶσον σεαυτόν. [Τὸν κοροΐδευαν (τὸν Χριστό) καὶ οἱ στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι προσήρχοντο καὶ τοῦ προσέφεραν ξύδι καὶ ἔλεγαν• ”εάν Ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιὰς τῶν Ἰουδαίων, σῶσε τὸν ἑαυτόν Σου.] (Κατὰ Λουκᾶν 23,36-37)

• Λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν. [Ὅταν οἱ ἄπιστοί μας ἐμπαίζουν καὶ μᾶς βρίζουν ἐμεῖς νὰ τοὺς εὐλογοῦμε.] (Πρὸς Κορινθίους Α’ 4,12)
• Οὐ λοίδοροι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι. [Οὔτε οἱ ὑβριστὲς καὶ αὐτοὶ ποὺ κοροϊδεύουν τοὺς ἄλλους, θὰ κληρονομήσουν τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.] (Πρὸς Κορινθίους Ἀ’ 6,10)
• Χριστὸς ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἐπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως. [Ὁ Χριστὸς ἐνῶ ἐχλευάζετο καὶ ὑβρίζετο ἀπὸ τοὺς βασανιστᾶς του, δὲν ἐχλεύαζε καὶ δὲν ὕβριζεν αὐτούς. Ἐνῶ ἔπασχε ἀδίκως, δὲν ἀπειλοῦσε μὲ ἐκδικήσεις, ἀλλὰ παρέδιδε καὶ ἐμπιστευόταν τὸν ἑαυτόν του στὸν Θεό, ποὺ κρίνει πάντοτε μὲ δικαιοσύνη.] (Ἀ’ Πέτρου 2,23)
• Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται· κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται, κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται. [Ἐάν σας βρίζουν καὶ σᾶς ἐμπαίζουν, στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, εἶστε μακάριοι, διότι τὸ Πνεῦμα τῆς δόξης καὶ τῆς δυνάμεως, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀναπαύεται πάνω σας. Ἀπὸ τὰ λόγια μὲν καὶ τὰ ἔργα ἐκείνων, βλασφημεῖται ὁ Χριστός, ἀπὸ τὰ ἔργα ὅμως καὶ τὴν ζωὴ τὴν δικήν σας δοξάζεται.] (Α’ Πέτρου 4,14)
• Δίκαιος γὰρ ἀνὴρ καὶ ἄμεμπτος ἐγεννήθη εἰς χλεύασμα. [Γιατί ἕνας δίκαιος καὶ ἄμεμπτος ἄνθρωπος, γεννήθηκε γιὰ νὰ χλευάζεται καὶ νὰ ἐμπαίζεται.] (Ἰὼβ 12,4)
• Ἐμπαιγμὸς καὶ ὀνειδισμὸς ὑπερηφάνων, καὶ ἡ ἐκδίκησις ὡς λέων ἐνεδρεύσει αὐτόν. [Ἐμπαιγμοὶ καὶ ὕβρεις ὑπάρχουν πάντοτε στὸ στόμα τῶν ὑπερηφάνων. Ἀλλὰ ἡ τιμωρία καὶ ἡ ἐκδίκηση ἐναντίον τοὺς ἐνεδρεύει, ὅπως ὁ λέων παραμονεύει γιὰ τὸ θήραμά του.] (Σοφία Σειρὰχ 27,28)
• Δόξα ἀνδρὶ ἀποστρέφεσθαι λοιδορίας, πᾶς δὲ ἄφρων τοιούτοις συμπλέκεται. [Μεγάλη τιμὴ καὶ δόξα εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο, νὰ ἀποφεύγει τὶς ὕβρεις καὶ τοὺς ἐμπαιγμοὺς ἐναντίον τῶν ἄλλων. Κάθε ὅμως ἀσύνετος περιπλέκεται σὲ αὐτὰ τὰ κακά.] (Παροιμίες 20,3)
• Μὴ φοβεῖσθε ὀνειδισμὸν ἀνθρώπων καὶ τῷ φαυλισμῷ αὐτῶν μὴ ἠττάσθε. Ὡς γὰρ ἱμάτιον βρωθήσεται ὑπὸ χρόνου καὶ ὡς ἔρια βρωθήσεται ὑπὸ σητός? ἡ δὲ δικαιοσύνη μου εἰς τὸν αἰώνα ἔσται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἰς γενεᾶς γενεῶν. [Μὴν φοβάστε τοὺς ὀνειδισμοὺς τῶν ἀνθρώπων καὶ μὴν καταβάλλεστε ἀπὸ τὸν ἐξευτελισμό, πού σας κάνουν. Διότι αὐτοὶ (οἱ ὀνειδιστές), ὅπως κατατρώγεται τὸ ἔνδυμα μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅπως τὰ μαλλιὰ τῶν προβάτων κατατρώγονται ἀπὸ τὸν σκόρον, ἔτσι καὶ αὐτοὶ θὰ φαγωθοῦν καὶ θὰ ἐξολοθρευτοῦν. (Ἠσαΐας 51,7-8)
• Τὸ νὰ ἐπαινεῖ κανεὶς γενικῶς ὅλα, καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακὰ δὲν εἶναι γνώρισμα ἀνθρώπου ποὺ ἀγαπάει, ἀλλὰ ἀπατεώνα καὶ εἴρωνα. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Καὶ ἂν θέλεις νὰ μάθεις τοὺς ἐμπαιγμοὺς καὶ τὶς εἰρωνεῖες ποὺ ἐξαπέλυαν ἐναντίον Του (Χριστοῦ), κάτι ποὺ ξεχωριστὰ πληγώνει τὶς ψυχές μας, ἄκουσε πρῶτα ὅσες ἔρχονταν ἀπὸ τοὺς συγχωριανούς του: ”Δεν εἶναι αὐτός, ὁ γιὸς τοῦ μαραγκοῦ, ποὺ ἐμεῖς ξέρουμε τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ τὰ ἀδέρφια τοῦ εἶναι ἀνάμεσά μας;”. Περιπαίζοντας τὸν γιὰ τὴν καταγωγή του, ἔλεγαν: ”Είναι ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ… Ἐρεύνησε καὶ θὰ δεῖς, ὅτι Προφήτης ἀπὸ τὴν Γαλιλαία δὲν ἔχει βγει”. Ὅλα τὰ ὑπέμεινε ὁ Χριστός, ἂν καὶ τόσο πολὺ τὸν συκοφαντοῦσαν. Θέλεις νὰ μάθεις καὶ τὶς εἰρωνεῖες ποῦ ἐξαπέλυαν ἐναντίον Τοῦ κατὰ τὴ Σταύρωση; Περιπαιχτικὰ Τὸν προσκυνοῦσαν, Τὸν χτυποῦσαν, Τὸν ράπιζαν καὶ ἔλεγαν: ”Πες μᾶς, ποιὸς Σὲ χτύπησε;”. Καὶ ξύδι Τοῦ ἔβαλαν στὸ στόμα, λέγοντας: ”Αν εἶσαι υἱὸς τοῦ Θεοῦ, νὰ κατεβεῖς ἀπὸ τὸν Σταυρό”. Καὶ γιὰ νὰ τὸν χλευάσουν, Τοῦ φόρεσαν χλαμύδα καὶ Τὸν ἔφτυναν στὸ Πρόσωπο καὶ Τὸν ὑπέβαλλαν σὲ ὅλες τὶς δοκιμασίες, εἰρωνεύοντας Τον”. Θέλεις νὰ δεῖς καὶ τὶς κατηγορίες ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους μαθητές Του; Ἐκεῖνο τὸ ”δαιμόνιο ἒχεις”, οἱ κοντινοί Του ἔλεγαν! (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ὅταν ἐμπαιχθοῦμε καὶ πάθουμε πολλὰ κακὰ καὶ ὑπομείνουμε γενναίως τοὺς ἐμπαιγμούς, ἐπισύρουμε πολὺ μεγαλύτερη εὔνοια τοῦ δικαίου Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Δὲν πληγώνει τὴν ψυχή μας τόσο ἡ φύση τῶν συμφορῶν ποὺ δοκιμάζουμε, ὅσο τὴν πληγώνουν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐμπαίζουν γιὰ τὶς συμφορές μας. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ὁ ὀνειδισμὸς τῶν ἀνθρώπων προκαλεῖ θλίψη στὴν καρδιά, γίνεται ὅμως αἰτία ἐξαγνισμοῦ σ’ ἐκεῖνον ποὺ τὸν ὑπομένει. (Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής)
• Ὅταν οἱ ἄνθρωποί σου κάνουν κάποια ἀτιμία, εὐθὺς σκέψου, ὅτι θὰ σοῦ ἔρθει κάποια δόξα ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ ἔτσι γιὰ τὴν ἀτιμία δὲν θὰ νοιώσεις λύπη καὶ ταραχή, ἀλλὰ καὶ στὴ δόξα θὰ μείνεις πιστὸς καὶ δὲν θὰ κατακριθεῖς ὅταν σοῦ ἔρθει. (Ἅγιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής)
• Νὰ εἶσαι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖς κάθε περιφρόνηση, κάθε προσβολή, καὶ χλευασμὸ καὶ κατηγορία, ἀκόμη καὶ ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν θὰ τὸ περίμενες. Νὰ θεωρήσεις τὸν ἑαυτό σου πραγματικὰ ἄξιο νὰ τὰ πάθει, καὶ νὰ τὰ δεχθεῖς ὅλα μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ χαρά. Καὶ νὰ ὑπομείνεις κάθε κόπο καὶ θλίψη καὶ κίνδυνο, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τοὺς δαίμονες, διότι ἔπραξες τὰ θελήματά τους μὲ εὐχαρίστηση. Νὰ ὑπομείνεις, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα στὸ Θεὸ καὶ μὴ περιμένοντας ἀπὸ κανένας ἄλλον τὴ λύτρωση ἢ τὴν παρηγοριά. Γιατί ἡ ὅποια βοήθεια ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων δίνεται ὕστερα ἀπὸ φώτιση καὶ καθοδήγηση τοῦ Θεοῦ. Ἄφησε λοιπὸν τὴν φροντίδα σου στὸ Θεὸ καὶ σὲ ὅλες τὶς δυσκολίες σου κατάκρινε τὸν ἑαυτό σου, ὅτι ἐσὺ ὁ ἴδιος εἶσαι ὁ αἴτιος, γιὰ ὅλα. Διότι ἔφαγες ἀπὸ τὸν καρπὸ τοῦ ἀπαγορευμένου δέντρου, καὶ ἀπέκτησες διάφορα πάθη. Δέξου τώρα μὲ εὐχαρίστηση τὶς πίκρες, γιὰ νὰ σὲ ταράξουν λιγάκι ἀπὸ τὴ νωθρότητά σου, καὶ ὕστερα νὰ γλυκαθεῖς μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. (Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος)
• Νὰ ὑπομείνεις τὸν ἐξευτελισμὸ καὶ τὴν ταπείνωση μὲ εὐχαρίστηση, γιὰ νὰ ἔχεις παρρησία στὸ Θεό. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ὑπομένει σκληρὰ καὶ λυπηρὰ λόγια ἐνσυνείδητα, χωρὶς προηγουμένως νὰ ἔχει βλάψει αὐτὸν ποὺ τὸν προσβάλλει, βάζει ἀκάνθινο στεφάνι στὸ κεφάλι του, καὶ εἶναι μακάριος, διότι κατὰ τὴ μέλλουσα κρίση θὰ ἀμειφθεῖ μὲ τὸ στεφάνι τῆς ἀφθαρσίας. (Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος)
• Νὰ εὐχαριστεῖσαι περισσότερο ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ σὲ περιγελᾶ, παρὰ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἐπαινεῖ? διότι αὐτὸς ποὺ σὲ ἐπαινεῖ μὲ τὸ παραπάνω, δὲν διαφέρει διόλου ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ σὲ καταριέται. (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος)
• Ὁ λοίδορος εἶναι μοχθηρὸς ἐπιρρεπὴς στὸ νὰ κατηγορεῖ καὶ στὶς ὕβρεις. Ἔχει ἀκάθαρτη καρδιά. Τὸ πνεῦμα τοῦ εἶναι διεστραμμένο καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ μοχθηρή. Τὸ στόμα τοῦ εἶναι διεστραμμένο, ἡ γλώσσα τοῦ πονηρή, τὰ χείλη τοῦ βέβηλα, οἱ λόγοι τοῦ ἄδικοι. Γίνεται πικρὸς δικαστὴς τοῦ ἀδελφοῦ του, τὸν κατακρίνει χωρὶς ἀπολογία, ἀνηλεὴς καὶ ἀδυσώπητός του ἐπιτίθεται καὶ τοῦ ἀπαγγέλει τὴν καταδίκη του. (Ἅγιος Νεκτάριος)
• Ὁ λοίδορος καθόλου δὲν διαφέρει ἀπὸ τὸν δολοφόνο, διότι ὁ μὲν ἀφαιρεῖ τὴν ζωή, ἐνῶ ὁ δὲ ἄλλος τὴν τιμὴ δήλ. τὸ βάθρο πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ ζωή. (Ἅγιος Νεκτάριος)
• Ὁ ἔλεγχος ἔχει ὡς σκοπὸ τὴν διόρθωση τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἐνῶ ἡ εἰρωνεία γίνεται, γιὰ νὰ προσβληθεῖ ἐκεῖνος ποὺ ἔσφαλε. (Μέγας Βασίλειος)
• Ἂν ἀνοίξεις τὴν καρδιὰ τοῦ εἴρωνα καὶ ἐρευνήσεις τὴν ψυχή του, θὰ ἀντικρύσεις τὴν πονηριά. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Μακάριος ὅποιος, ἐνῶ κάθε μέρα κακολογεῖται καὶ ἐξουθενεῖται, γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, βιάζει τὸν ἑαυτόν του καὶ ὑπομένει. Μαζὶ μὲ τοὺς Μάρτυρες αὐτὸς θὰ χορεύει καὶ μεταξὺ τῶν Ἀγγέλων θὰ παρουσιαστεῖ μὲ παρρησία. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Ὅταν σὲ περιγελοῦν νὰ σιωπᾶς καὶ νὰ δέχεσαι μὲ εὐχαρίστηση τοὺς καυστῆρες αὐτούς, πού σου προξενοῦν στὴν ψυχὴ ὁλόλαμπρη ἁγνότητα. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Οἱ ὀνειδισμοὶ ἀποπλύνουν τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὰ πάθη. Σ’ αὐτὸ ἂς σὲ πείσει καὶ οἱ φράσεις ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ λαός. Μερικοὶ κοσμικοὶ δηλαδή, ὅταν ἐξυβρίσουν κάποιον κατὰ πρόσωπον, λέγουν μὲ καύχηση: «Τὸν τάδε τὸν ἔλουσα»! Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ πραγματικότητα. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Τὸ ὅτι ὁ Ἰησοῦς παραδόθηκε νὰ φραγγελωθεῖ, πρὶν Σταυρωθεῖ, εἶναι γιὰ μᾶς τύπος, στὸ νὰ καταφρονήσουμε κάθε ἀνθρώπινο ὀνειδισμό. (Ἅγιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής)
• Ἐὰν θέλεις νὰ ἀφοσιωθεῖς τελείως στὸν Θεὸ καὶ ἀκούσεις τοὺς ἐχθρούς σου νὰ σὲ εἰρωνεύονται, μὴν ταράζεσαι. Νὰ παρηγορεῖς τὴν ψυχή σου μὲ τὴν ἐλπίδα στὸν Θεὸ καὶ καταπραΰνοντας τὶς στενοχώριες τῆς ζωῆς ψάλλοντας τὸν 41ο Ψαλμό. (Μέγας Ἀθανάσιος)
• Ὅταν βαδίζεις τὴν ὁδὸ τοῦ Χριστοῦ, πολλοὶ ἄνθρωποι – ἴσως καὶ οἱ πιὸ στενοί σου συγγενεῖς – θὰ σὲ κοροϊδεύουν. Μὴν σὲ ἀπασχολεῖ αὐτό. Μὴν σὲ ἀνησυχεῖ. Θυμήσου, ὅτι καὶ τὸν Χριστὸ Τὸν κοροΐδευαν. Μὰ Αὐτός, δὲν τοὺς ἐχθρευόταν. Σιωποῦσε. Καὶ προσευχόταν γι’ αὐτούς. Τὸ ἴδιο, νὰ κάνεις καὶ ἐσύ. (Ἅγιος Ἰννοκέντιος τῆς Μόσχας)
• Μὴν φοβᾶσαι τὰ πικρόχολα σχόλια καὶ τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸς ὁ φόβος εἶναι διαβολικός. Νὰ σκέφτεσαι μόνο τί λέει ὁ Κύριος καὶ Θεὸς γιὰ σένσ, καθὼς καὶ οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης)
• Μὴν ἐκνευρίζεσαι ὅταν σὲ χλευάζουν, μὴν κακιώνεις ἐκείνων ποὺ σὲ μισοῦν καὶ σὲ συκοφαντοῦν, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀγαπᾶς, σὰν νὰ ἦταν γιατροὶ ποὺ τοὺς ἔστειλε ὁ Θεός, γιὰ νὰ σὲ διδάξουν τὴν ταπείνωση. Νὰ προσεύχεσαι στὸ Θεὸ γι’ αὐτούς. “Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς” (Μάτθ. 5,44). (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης)
• Μέγιστο ἔργο κάνει αὐτὸς ποὺ ὑπομένει μὲ εὐχαριστία τὴν ὕβρη ἢ τὴν προσβολὴ χάριν τοῦ Κυρίου. Ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη σὲ τοῦτο ἀκριβῶς βρίσκονται: στὴν ἀγόγγυστη ὑπομονὴ τῶν θλίψεων, πού μας προξενοῦν οἱ συνάνθρωποί μας. Ἀπὸ αὐτὸ καὶ μόνο, ἔχουν σωθεῖ πολλοί… (Ὅσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Ἂν δὲν τὰ ὑπομένεις, ἀλλὰ ἀντίθετα πικραίνεσαι, ἀγανακτεῖς καὶ ὀργίζεσαι ἐναντίον ἐκείνων ποὺ σὲ προσβάλλουν, δὲν μπορεῖς νὰ φτάσεις στὴν τελείωση καὶ νὰ σωθεῖς. Μία τέτοια ἀντίδραση χαρακτηρίζει τοὺς ἀρχάριους, τοὺς ἐμπαθεῖς, τοὺς ὀλιγόψυχους καὶ τοὺς ἐπιπόλαιους. Τῶν τελείων ὅμως χαρακτηριστικὸ εἶναι, νὰ δέχονται κάθε κακὸ μὲ χαρὰ καὶ νὰ τὰ ὑπομένουν μὲ εὐχαριστία. (Ὅσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, μᾶς ἀντιμετωπίζουν ἐμᾶς τοὺς πιστούς, ὡς ”πτωχούς τῷ πνεύματι”, ὡς ἀνόητους. Δὲν τοὺς ἀρέσει ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Γελοῦν κοροϊδευτικά, μὲ ὀ,τιδήποτε ἐμεῖς θεωροῦμε ἱερό. Συχνὰ τυχαίνει νὰ ἀκοῦμε ἀπὸ πιστούς, ἀναγκασμένους νὰ ζοῦν ἐν μέσῳ ἑνὸς ἐχθρικοῦ κόσμου, πόσο δύσκολό τους εἶναι, νὰ ὑφίστανται τὶς διαρκεῖς κοροϊδίες, τοὺς χλευασμούς. Τέτοια συμπεριφορά, θὰ πρέπει νὰ τὴν θεωροῦμε τιμὴ γιὰ ἐμᾶς. ”Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται” (Ἀ’ Πέτρου 4,14). Ἂν γελοῦν μαζί μας, ἂν δὲν μᾶς ἀγαποῦν, αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε τοῦ κόσμου τούτου. Δὲν πρέπει νὰ ὀργιζόμαστε καὶ νὰ νοιώθουμε ἀμηχανία, μὲ τέτοια συμπεριφορά. (Ὅσιος Νίκων τῆς Ὄπτινα)
• Γιὰ τὸν ἄνθρωπο τῆς ὑπακοῆς, οἱ προσβολές, οἱ τιμωρίες, οἱ περιφρονήσεις εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ καὶ Χάρις οὐράνια. Οἱ Ἅγιοι μὲ τὶς θλίψεις δημιουργοῦνται. (Στάρετς Παρθένιος)

πηγή