Πέρι ὕβρεων καὶ κακολογιῶν. (Πατερικά Σταχυολοχήματα).

• Μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τουναντίον δὲ εὐλογοῦντες. [Νὰ μὴν ἀνταποδίδετε κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ ὕβρη καὶ χλευασμὸν ἀντὶ ὕβρεως καὶ χλευασμοῦ. Ἀντίθετα νὰ προσεύχεστε γι’ αὐτοὺς πού σας ἀδικοῦν καὶ νὰ τοὺς εὐλογεῖτε.] (Ἀ’ Πέτρου 3,9)
• Μὴ ἐξαναστὴς ἀπὸ προσώπου ὑβριστοῦ, ἴνα μὴ ἐγκαθίση ὡς ἔνεδρον τῷ στόματί σου. [Μὴν ἀντιδρᾶς καὶ μὴν ἀπαντήσεις ἐναντίον τοῦ ὑβριστοῦ, μήπως καὶ σοῦ στήσει παγίδα στὰ λόγια του στόματός σου.] (Σοφία Σειράχ 8,11)
• Καθένας ποὺ βρίζεται ἢ ὑποφέρει ἀπὸ κάτι φοβερό, νὰ ὑποφέρει μὲ πραότητα τὶς βρισιὲς καὶ νὰ συγκρατεῖ τὴν ὀργή του, ἐφόσον, συγκρατώντας τὴν ὀργή του, πρόκειται νὰ γίνει μιμητῆς του Θεοῦ. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)

• Ἐγὼ προτιμῶ νὰ βρίζομαι καὶ νὰ καταφρονοῦμαι γιὰ τὸν Θεό, παρὰ νὰ τιμῶμαι ἀπὸ ὅλους τους βασιλεῖς. Διότι τίποτε, μὰ τίποτε, δὲν εἶναι ἰσάξιό της τιμῆς αὐτῆς… (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ὅταν ἔρθει κάποιος καὶ σοῦ πεῖ, ὅτι ὁ τάδε σὲ ἔβρισε καὶ διαρκῶς σὲ κακολογεῖ σὲ ὅλους, ἐσὺ αὐτὸν ποὺ σὲ βρίζει καὶ σὲ κακολογεῖ, νὰ τὸν ἐπαινέσεις μπροστὰ σὲ ὅσους σὲ ἀκοῦνε. Τότε ἐσένα, γι’ αὐτήν σου τὴν στάση, θὰ σὲ ἐπαινέσουν καὶ θὰ σὲ θαυμάσουν, ἐκεῖνον ὅμως θὰ τὸν μισήσουν, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ κάποιο θηρίο, διότι ἐκεῖνος χωρὶς νὰ τὸν ἀδικήσεις, σὲ λύπησε καὶ παρόλο αὐτό, ἐσὺ τὸν ἀντάμειψες μὲ τὸν καλό σου λόγο. Ἀλλὰ ἐκτὸς αὐτοῦ, θὰ μπορέσεις νὰ ἀποδείξεις, ὅτι ὅλα ὅσα λέχτηκαν εἰς βάρος σου, ἦταν συκοφαντικά. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ὅταν σὲ ἀδικήσει κάποιος, σκέψου τὴν κόλαση τὴν ὁποία θὰ ὑποστεῖ καὶ τότε ὄχι μόνο δὲν θὰ ὀργιστεῖς μαζί του, ἀλλὰ καὶ θὰ δακρύσεις. Διότι δὲν ὀργίζεται κανεὶς ἐναντίον ἐκείνου, ὁ ὁποῖος κατέχεται ἀπὸ πυρετὸ ἢ ἔχει κάποια φλεγμονή, ἀλλὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λυπᾶται καὶ δακρύζει ἀπὸ εὐσπλαχνία καὶ συμπόνοια. Ἐὰν θέλεις νὰ ὑπερασπίσεις τὸν ἑαυτόν σου, σιώπα καὶ πλήγωσες τὸν ἐχθρό σου θανάσιμα. Ἂν ὅμως, ἐπειδὴ θίχτηκες, ἀνταποδώσεις τὶς βρισιὲς (καὶ ἀδικίες), τότε ἀναγκάζεις ὅσους σὲ ἀκοῦν, νὰ θεωροῦν ὡς ἀληθινὰ τὰ λεγόμενα εἰς βάρος σου. Γιατί δήλ. ὁ πλούσιος, ὅταν ἀκούει ἀπὸ κάποιον, ὅτι εἶναι φτωχός, γελᾶ; Διότι γνωρίζει πολλὰ καλά, ὅτι δὲν εἶναι φτωχός. Ἂν λοιπὸν φροντίζουμε κσὶ ἐμεῖς νὰ γελοῦμε, ὅταν μας βρίζουν, θὰ παράσχουμε τὴν μεγαλύτερη ἀπόδειξη, ὅτι ἔχουμε συνείδηση, ὅτι τὰ λεγόμενα σὲ βάρος μας δὲν εἶναι ἀληθινά. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Σὲ ἔβρισε κάποιος; Ἐσὺ εὐλόγησε τὸν! Πρόσεξε πόσα κερδίζεις ἄπ΄αὐτό: ἅ) ἔσβησες τὸ κακό! β) ἑτοίμασες μισθὸ γιὰ σένα! γ) ἐκεῖνον τὸν καταντρόπιασες! και δ) ἐσὺ δὲν ἔπαθες κανένα κακό! (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Δὲν βλέπεις στὰ σπίτια, ποὺ ὅταν φυσάει ὁ ἄνεμος καὶ ὑπάρχουν 2 πόρτες ἀνοιχτὲς δημουργεῖται ρεῦμα, ἐνῶ ἂν κλείσεις τὴν μία πόρτα, τότε καταστέλλεται τὸ μεγάλο μέρος τῆς δυνάμεως τοῦ ἀνέμου; Ἔτσι καὶ τώρα ὑπάρχουν 2 πόρτες, τὸ στόμα τὸ δικό σου καὶ τὸ στόμα ἐκείνου ποὺ σὲ βρίζει καὶ σὲ προσβάλλει. Ἐὰν κλείσεις τὸ δικό σου στόμα καὶ δὲν ἀφήσεις ἀντίθετο ἄνεμο, ἔσβησες ὅλη τὴν δύναμη τοῦ ἀνέμου. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ἂν ἀνταποδώσεις τὴν βρισιὰ ποὺ δέχτηκες, νικιέσαι ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ. Ἂν ὅμως σιωπήσεις, τότε νίκησες καὶ χωρὶς κόπο, ἔστησες τρόπαιο καὶ ἔχεις ἀναρίθμητους θαυμαστὲς (Ἀγγέλους καὶ Ἁγίους), ποὺ σὲ δικαιώνουν καὶ καταδικάζουν τῆς ὕβρεως τὴν ψευτιά. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ὅταν κάποιος βριστεῖ καὶ δὲν ἀνταποδώσει τὴν βρισιά, ἔμπηξε μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ὑβριστεῖ καὶ χάραξε τὴν ντροπή, λόγω τῆς μακροθυμίας του. Δὲν ὁμολογεῖ βέβαια ἀμέσως τὴν ὠφέλεια, εἴτε γιατί εἶναι θυμωμένος, εἴτε ἀπὸ ἐγωισμό, εἴτε ἀπὸ ντροπή. Ὅμως ἀμέσως τοῦ κάνει αἴσθηση ἡ ἀντίδρασή του. Καὶ εἶναι ἀδύνατο ἕνας ὑβριστής, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι θηρίο, νὰ συναναστραφεῖ Χριστιανὸ ἀνεξίκακο καὶ νὰ μὴν ἀποκομίσει μεγάλο κέρδος. Διότι τὰ καλὰ ἔργα, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν τὰ πράττουμε, ὅμως ὅλοι τὰ ἐπαινοῦμε καὶ τὰ θαυμάζουμε. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Τίποτε δὲν στενοχωρεῖ τόσο τοὺς ὑβριστές μας, ὅσο τὸ νὰ περιφρονοῦμε τὶς βρισιές τους. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Καὶ ἂν ἀκόμη κάποιος σὲ βρίσει, ὑπόφερε τὸ γενναία. Γιατί τὸν ἑαυτὸν τοῦ ἔβρισε καὶ ὄχι ἐσένα. Καὶ ἂν ἀκόμη σὲ χτυπήσει, μὴν ἀνταποδώσεις τὸ χτύπημα, γιατί αὐτὸς ναὶ μὲν σὲ χτύπησε μὲ τὸ χέρι, ὡστόσο χτύπησε μόνος τὸν ἑαυτόν του μὲ τὸ θυμό. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ὅταν βριζόμαστε καὶ ἀνεχόμαστε μὲ γενναιότητα ἐκείνους πού μας κακολογοῦν, θὰ ἀποσπάσουμε μεγαλύτερη εὔνοια ἀπὸ τὸ Θεό. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ἐκεῖνος ποὺ φροντίζει νὰ μὴν ὑβρίζει, δὲν θὰ μάθει οὔτε καὶ νὰ φιλονικεῖ! Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔμαθε νὰ φιλονικεῖ, θὰ κατορθώσει καὶ τὸ ν’ ἀγαπᾶ. Ἐκεῖνος ποὺ κατόρθωσε ν’ ἀγαπᾶ, δὲν θὰ ἔχει ἐχθρό. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἐχθρὸ καὶ ἐκδηλώνει τὴν ἀγάπη του, θὰ κατορθώσει ὅλη γενικῶς τὴν ἀρετή. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Αὐτὸς ποὺ βρίζει εἶναι σὰν νὰ ἔφαγε ἀδελφικὸ κρέας, εἶναι σὰν νὰ δαγκώνει τὴν σάρκα τοῦ πλησίον. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Αὐτὸς ποὺ βρίζει σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ἀναδίδει δυσοσμία. Ἔχει τὸ στόμα τοῦ πιὸ ἀκάθαρτο καὶ ἀπὸ τοὺς ὑπονόμους. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Δὲν εἶναι γέννημα τοῦ θυμοῦ, τὸ νὰ βρίζει κανείς, ἀλλὰ τῆς μικροψυχίας του. Καὶ ὅσο βρίζει κανεὶς τὸν ἄλλο, τόσο ἐκεῖνος δοξάζεται. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Οἱ ὕβρεις αὐξάνουν τὸ μίσος καὶ τὸ μίσος αὐξάνεις τὶς ὕβρεις. (Ἱερὸς Χρυσόστομος)
• Ἐὰν θυμώσεις ἐναντίον αὐτοῦ ποὺ σὲ ἔβρισε, θὰ βεβαιώσεις τὶς ὕβρεις! Ἂν ὅμως δὲν θυμώσεις, καταντροπιάζεις αὐτὸν ποὺ σὲ ἔβρισε, δείχνοντας ἔμπρακτα, τὴν σύνεσή σου. (Μέγας Βασίλειος)
• Ἐὰν λοιπὸν συνηθίσεις νὰ φρονεῖς ὅτι εἶσαι ὁ τελευταῖος ἀπὸ ὅλους, πότε θὰ ἀγανακτήσεις γιατί βρίστηκες χωρὶς νὰ τὸ ἀξίζεις; Ὅταν ἕνα μικρὸ παιδὶ σὲ βρίσει, θεωρεῖς τὶς βρισιὲς ὡς ἀφορμὴ γιὰ γέλια. Καὶ ὅταν κάποιος ποὺ πάσχει ἀπὸ τρέλλα ξεστομίζει λόγια ἀτιμωτικά, τὸν θεωρεῖς περισσότερο ἀξιολύπητο παρὰ ἄξιο μίσους. Δὲν εἶναι λοιπὸν τὰ λόγια ἡ φυσικὴ αἰτία ποὺ προκαλεῖ τὴ λύπη, ἀλλὰ ἡ ὑπεροψία ἀπέναντι σὲ αὐτὸν πού μας ἔβρισε καὶ ἡ φανταστικὴ ἰδέα ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας γιὰ τὸν ἑαυτό του. (Μέγας Βασίλειος)
• Ὅταν στὶς ἐρήμους ἡ ἠχὼ ἐπιστρέφει πάλι ἀκέραιη πίσω σ’ ἐκεῖνον ποὺ μίλησε, ἔτσι καὶ οἱ βρισιὲς ἐπιστρέφουν σ’ αὐτὸν ποὺ βρίζει. Ἢ καλύτερα, ὁ μὲν ἦχος παραδόθηκε στὸν ἀέρα, ἡ βρισιὰ ὅμως, ἐπιστρέφει ἐνισχυμένη. (Μέγας Βασίλειος)
• Εἶδα τρεῖς μοναχοὺς ποὺ ὑβρίστηκαν συγχρόνως. Ὁ πρῶτος ἀπ’ αὐτοὺς δαγκώθηκε καὶ ταράχθηκε, ἀλλὰ δὲν μίλησε. Ὁ δεύτερος χάρηκε γιὰ τὸν ἑαυτόν του, ἀλλὰ λυπήθηκε γιὰ τὸν ὑβριστή. Καὶ ὁ τρίτος, ἀφοῦ ἀναλογίστηκε τὴν ψυχικὴ βλάβη τοῦ ὑβριστοῦ, ἔχυσε θερμὰ δάκρυα γί΄ αὐτόν. Ἔτσι ἔχεις μποστά σου, τὸν ἐργάτη τοῦ φόβου, τὸν μισθωτὸ καὶ τὸν ἐργάτη τῆς ἀγάπης. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος)
• Οτσν πονέσεις ἀπὸ μία βρισιὰ ἢ ἐξουδένωση, γνώριζε ὅτι ὠφελήθηκες πολύ, διότι μὲ τὴν ταπείνωση ποὺ ἔπαθες, ἀνάλογα ἀπέβαλλες τὴν κενοδοξία. (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής)
• Ὅταν κάποιος σὲ βρίσει ἢ σὲ περιφρονήσει, τότε πρόσεξε τοὺς λογισμοὺς ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὴν ὀργή, μήπως σὲ ἀποχωρίσουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη λόγω τῆς λύπης καὶ ἔτσι θὰ σὲ μεταφέρουν στὴν χώρα τοῦ μίσους. (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής)
• Ἐκεῖνος ποὺ ὅταν δέχεται ἀτιμίες καὶ ὕβρεις αἰσθάνεται μεγάλο πόνο στὴν καρδιά, ἂς μάθει ἀπὸ αὐτό, ὅτι κουβαλάει στὸν κόρφο τοῦ τὸ παλιὸ φίδι. Ἂν λοιπὸν ὑπομείνει μὲ σιωπὴ ἢ ἀποκριθεῖ μὲ μεγάλη ταπείνωση, ἐξασθενίζει αὐτὸ τὸ φίδι καὶ τὸ παραλύει. Ἂν ὅμως ἀντιπεῖ πικρόλογα ἢ μιλήσει μὲ αὐθάδεια, δίνει δύναμη στὸ φίδι νὰ χύνει τὸ δηλητήριό του μέσα στὴν καρδιά του καὶ νὰ τοῦ κατατρώει ἀνελέητα τὰ ἐντόσθιά του• ἔτσι αὐτὸ θὰ δυναμώνει κάθε μέρα καὶ θὰ κατατρώει τὴ βελτίωση στὸ ἀγαθὸ καὶ τὴ δύναμη τῆς ἄθλιας ψυχῆς του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ζεῖ στὸ ἑξῆς γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ εἶναι τελείως νεκρὸς γιὰ τὴν ἀρετή. (Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)
• Ἂν κάποιος σὲ βρίσει, μὴν τοῦ ἀντιμιλήσεις, ὥσπου νὰ σωπάσει. Καὶ ἂν ἐξετάσεις τὸν ἑαυτό σου καὶ βρεῖς, ὅτι ὑπάρχουν μέσα σου ὅσα ἄκουσες ἀπ’ αὐτόν, μετανόησε, σὰν νὰ ἁμάρτησες ἐσὺ καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ σὲ δέχεται πάλι. (Ἅγιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής)
• Ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ ὑποφέρει τὸν σκληρὸ λόγο ἑνὸς κακοτρόπου καὶ ἀνοήτου ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ ἀποκτήσει τὴν εἰρήνη τοῦ σώματος, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματος. (Ἅγιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής)
• Ὁ ἀκάνθινος στέφανος ποὺ πλέχτηκε καὶ τοποθετήθηκε στὴν κεφαλὴ τοῦ Κυρίου μας, εἶναι τύπος γιὰ ἐμᾶς, στὸ νὰ βαστάξουμε τὴν σὲ βάρος μας μομφὴ κάθε ὥρα ὑπομένοντας τὶς ὕβρεις ἀταράχως. (Ἅγιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής)
• Σὲ ἐκείνους πού μας κακολογοῦν, μᾶς βρίζουν ἤ μας κακομεταχειρίζονται, ἔχουμε ἐντολή, νὰ μὴν ἀνταποδίδουμε τὴν κακολογία ἢ τὴν κακομεταχείριση, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τοὺς ἐγκωμιάζομε καὶ νὰ τοὺς εὐλογοῦμε. Γιατί στὸ μέτρο ποὺ εἰρηνεύομε μὲ τοὺς ἀνθρώπους, πολεμοῦμε τοὺς δαίμονες? ἐνῶ ὅταν μνησικακοῦμε καὶ πολεμοῦμε τοὺς ἀδελφούς μας, ἔχουμε εἰρήνη μὲ τοὺς δαίμονες, μὲ τοὺς ὁποίους ἔχουμε διδαχθεῖ, νὰ ἔχουμε τέλειο μίσος καὶ ἀσυμφιλίωτο πόλεμο. (Ἅγιος Θεόδωρος Ἐδέσσης)
• Ἡ ὕβρις εἶναι ἐκδήλωση – μὲ τὸν λόγο, μὲ τὸ ὕφος καὶ τοὺς τρόπους – ἐξευτελιστικῶν σκέψεων γιὰ τὸν συνάνθρωπο, οἱ ὁποῖες βρίσκονται στὴν καρδιὰ τοῦ ὑπερήφανου ἀνθρώπου. Ἡ ὕβρις ἐκδηλώνεται σὰν ἀτιμία, σὰν περιφρόνηση, σὰν αὐθάδεια. Ἡ ὕβρις εἶναι πιὸ δυσβάστακτη καὶ ἀπὸ τὸν τραυματισμὸ ἢ ὁποιαδήποτε βλάβη τοῦ σώματος. Διότι ἡ μὲν βλάβη πειράζει τὸ σῶμα, ἐνῶ ἡ ὕβρις συντρίβει τὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι δυσκολότερα ἀνέχονται τὴν ὕβρη, παρὰ τὴ σωματικὴ βλάβη. Καὶ ἡ μὲν βλάβη δὲν ὁδηγεῖ στὸν ὄλεθρο ἢ στὸν θάνατο τῆς ψυχῆς, ἡ ὕβρις ὅμως ἔκανε πολλὲς ψυχὲς φιλότιμων ἀνδρῶν, νὰ ἀγγίξουν τὸν Ἅδη. (Ἅγιος Νεκτάριος)
• Αὐτὸς ποὺ μισεῖ τὶς βρισιὲς καὶ τὶς κακολογίες καὶ τοὺς ἐξευτελισμοὺς τῶν ἀνθρώπων, δὲν βρίσκεται μέσα στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, οὔτε θὰ κληρονομήσει τὴ Βασιλεία Του. Ὅποιος θέλει νὰ σωθεῖ, ἂς τὸ ξέρει: Ὅπου οἱ ἄνθρωποί μας περιφρονοῦν καὶ μᾶς ἐξουθενώνουν, ἐκεῖ νὰ μένουμε, κάνοντας ὑπομονὴ καὶ θὰ στεφανωθοῦμε ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ μεγάλη δόξα. Ἀντίθετα ὅπου ἀπολαμβάνουμε τιμὴ καὶ ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ μὴν καθόμαστε, ἀλλὰ νὰ φεύγουμε σὲ ἄλλο τόπο. (Ἅγιος Νήφων)
• Συνήθιζε πάντοτε νὰ προμελετᾶς πρὶν φύγεις ἀπὸ τὸ σπίτι σου, ὅτι ἐνδέχεται νὰ σοῦ συμβοῦν ἀτιμίες, βρισιὲς καὶ ἄλλες δοκιμασίες, ἔτσι ὥστε νὰ εἶσαι προετοιμασμένος καὶ νὰ τὰ ὑπομείνεις ψύχραιμα καὶ μὲ εὐχαριστία. (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)
• Ἐσὺ γιὰ κάθε παραμικρὴ ἐνόχληση, ποὺ δέχεσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους κλαῖς καὶ θρηνεῖς ἀπαρηγόρητα• γιὰ ὅποια παραμικρὴ θλίψη σου στείλει ὁ Θεὸς γογγύζεις καὶ ἀναστενάζεις• ἐσὺ γιὰ ἕναν ψυχρὸ λόγο, ποὺ θὰ σοῦ πεῖ ὁ ἀδελφός σου, θυμώνεις ἐναντίον τοῦ σὰν θηρίο. Καὶ αὐτὲς εἶναι οἱ ἀνταποδώσεις ποῦ δίνεις στὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἀγάπη Του; Αὐτὴ εἶναι ἡ μίμηση ποῦ πρέπει νὰ δείχνεις στὸ παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶναι διαταγμένο; «Ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιὰ χάρη σας καὶ σᾶς ἄφησε παράδειγμα, γιὰ νὰ ἀκολουθήσετε τὰ ἴχνη του… Ὅταν τὸν ἔβριζαν δὲν ἀνταπέδιδε τὶς ὕβρεις, ὅταν ὑπέφερε δὲν ἀπειλοῦσε, ἀλλὰ ἄφηνε τὴν κρίση σ’ Ἐκεῖνον, ποὺ μπορεῖ νὰ κρίνει δίκαια» (Ἀ’ Πέτρ. 2, 21). (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)
• Ὅταν θεωρεῖ κάποιος τὸν εὐατὸν τοῦ τιποτένιο, δὲν ταράζεται ὅταν τὸν βρίζουν καὶ τὸν ἐξευτελίζουν. (Ὅσιος Ζωσιμᾶς)
• Μέγιστο ἔργο κάνει αὐτὸς ποὺ ὑπομένει μὲ εὐχαριστία τὴν ὕβρη ἢ τὴν προσβολὴ χάριν τοῦ Κυρίου. Ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη σὲ τοῦτο ἀκριβῶς βρίσκονται: στὴν ἀγόγγυστη ὑπομονὴ τῶν θλίψεων, πού μας προξενοῦν οἱ συνάνθρωποί μας. Ἀπὸ αὐτὸ καὶ μόνο, ἔχουν σωθεῖ πολλοί… (Ὅσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Τὶς κακὲς κουβέντες, εἶναι καλύτερα, νὰ τὶς ἀντικρούει καὶ νὰ τὶς ἀντιμετωπίζει κανεὶς μὲ καλὲς πράξεις. (Ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας)
• Σᾶς ἔβρισαν καὶ σᾶς πρόσβαλαν. Καλὸ σημάδι! Μὴν τὰ χάνετε! Ἰαματικὴ λάσπη εἶναι! Χωρὶς αὐτήν, ἴσως θὰ πετούσατε στὰ σύννεφα μὲ τὰ φτερὰ τῆς ὑπερηφάνειας. Ὁ Κύριος, λοιπόν, πού σας ἀγαπᾶ, παραχώρησε νὰ πέσει πάνω σας αὐτὴ ἡ λάσπη, γιὰ νὰ ταπεινωθεῖτε. (Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)
• Νὰ πιστεύεις, ὅτι οἱ ἀτιμίες καὶ οἱ βρισιές, εἶναι φάρμακα ποὺ θεραπεύουν τὴν ὑπερηφάνεια τῆς ψυχῆς σου. Νὰ εὔχεσαι πάρα πολύ, γι’ αὐτοὺς ποὺ σὲ ἐξευτελίζουν, σὰν νὰ ἦταν ἀληθινοὶ γιατροί. Νὰ εἶσαι βέβαιος, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ μισεῖ τὴν ἀτίμωση, μισεῖ τὴν ταπείνωση καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀποφεύγει ὅσους τὸν προσβάλλουν, ἀποφεύγει τὴν πραότητα. (Ἀββᾶς Δωρόθεος)
• Εἶναι κάποιος, ποὺ ὅταν τὸν βρίζουν χαίρεται, ἀλλὰ χαίρεται ἐπειδὴ θὰ πάρει μισθό. Αὐτὸς εἶναι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ξεριζώνουν τὸ πάθος, ἀλλὰ χωρὶς ἐπίγνωση. Ἄλλος χαίρεται γιατί τὸν βρίζουν καὶ πιστεύει ὅτι τοῦ ἀξίζει, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔγινε αἰτία. Αὐτὸς μὲ ἐπίγνωση ξεριζώνει τὸ πάθος. Γιατί, ὅταν κανεὶς βρίζεται καὶ ἀποδίδει τὴν εὐθύνη στὸν ἑαυτόν του καὶ δέχεται σὰν συνέπειες τῆς δικῆς του ἁμαρτίας ὅσα τοῦ συμβαίνουν, αὐτὸς ἀγωνίζεται μὲ ἐπίγνωση. Καὶ καθένας ποὺ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ καὶ λέει: ”Κύριε δῶσε μου ταπείνωση”, πρέπει νὰ ξέρει, ὅτι μ’ αὐτὸ ποὺ ζητᾶ, εἶναι σὰν νὰ παρακαλᾶ νὰ στείλει κάποιον ὁ Θεὸς νὰ τὸν βρίσει. Ὅταν λοιπὸν τὸν βρίσει κάποιος, πρέπει καὶ αὐτὸς νὰ βρίζει τὸν ἑαυτόν του καὶ νὰ τὸν ἐξευτελίζει μέσα του, ὥστε ἐκεῖνος μὲν νὰ τὸν ταπεινώνει ἐξωτερικά, ὁ ἴδιος νὰ ταπεινώνει τὸν ἑαυτὸν τοῦ ἐσωτερικά. Εἶναι καὶ ἄλλος, ποὺ ὄχι μόνο χαίρεται ὅταν τὸν βρίσουν καὶ θεωρεῖ ὑπεύθυνο τὸν ἑαυτόν του, ἀλλὰ καὶ λυπᾶται, γιατί ταράχθηκε ἐκεῖνος ποὺ τὸν ἔβρισε. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς χαρίσει μία τέτοια κατάσταση. (Ἀββᾶς Δωρόθεος)
• Νὰ ξέρεις, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ σὲ ἔβρισε ἢ μὲ κάποιον ἄλλο τρόπο σὲ ἔβλαψε, ἔκανε περισσότερο κακὸ στὸν ἑαυτόν του, παρὰ σὲ σένα καὶ ἐὰν πάλι θυμώνεις ἐναντίον του καὶ θέλεις νὰ πάρεις ἐκδίκηση, περισσότερο βλάπτεις τὸν ἑαυτόν σου, παρὰ ἐκεῖνον. (Μοναχὸς Ἀγάπιος Λάνδος Κρήτης)
• Δὲν ὑπάρχει σπουδαιότερη νίκη, ἀπὸ τὸ νὰ νικήσεις τὰ θελήματα τῆς σάρκας καὶ νὰ ὑπομένεις τὶς ὕβρεις. Καὶ μὴν σοῦ φαίνεται βαρύ, γιατί αὐτὸς ποὺ σιωπᾶ καὶ ὑπομένει καρτερικά, πολεμάει ὁ Κύριος γιὰ χάρη του. Καὶ ἐὰν νικήσεις, νὰ ξέρεις ὅτι ἀπὸ τὸν Θεό σου ἦρθε ἡ δύναμη καὶ ἡ βοήθεια. Ἂν πάλι νικηθεῖς, τὸ φταίξιμο εἶναι δικό σου, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι πιστὸς καὶ δὲν μᾶς ἀφήνει σὲ μεγαλύτερο πειρασμό, ἀπὸ ὅσον μποροῦμε νὰ ὑπομείνουμε. (Μοναχὸς Ἀγάπιος Λάνδος Κρήτης)
• Ἂν κάποιος σὲ βρίσει, εὐλόγησε τὸν. Καὶ ἂν μὲν τὸ δεχθεῖ, θὰ εἶναι καλὸ καὶ γιὰ τοὺς δυό. Ἂν πάλι δὲν τὸ δεχθεῖ, αὐτὸς θὰ τιμωρηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν βρισιά, ἐνῶ ἐσὺ θὰ ἀμειφθεῖς γιὰ τὴν εὐλογία. (Εἶπε Γέρων)
πηγή