31 Δεκεμβρίου,
Ἡ Ἁγία Μελάνη γεννήθηκε στὴ Ρώμη τὸ 338 μ. Χ. Οἱ γονεῖς τῆς ἦταν πλούσιοι καὶ ἐπιφανεῖς, εὐσεβεῖς καὶ ἐραστὲς τῆς ἀρετῆς.
Ἡ Ἁγία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία δὲν ἐπιθυμοῦσε τὸ γάμο ἀλλὰ οἱ γονεῖς της ποὺ ἐπιθυμοῦσαν διάδοχο, τὴν παντρεύουν στὰ δεκατέσσερά της μὲ τὸν δεκαεπτάχρονο Ἀπελλιανό, γόνος καὶ αὐτὸς ἐπιφανοῦς οἰκογενείας.
Μετὰ τὸ γάμο ἡ Ἁγία παρακαλοῦσε τὸν ἄνδρα της νὰ τὴν ἀφήσει νὰ πορευθεῖ ἐν Χριστῷ διατηρώντας τὴν παρθενία της. Σὲ ἀντάλλαγμα τοῦ ἔδινε ὅλη τὴν περιουσία της. Ὁ Ἀπελλιανὸς ὅμως ἐπιθυμοῦσε διάδοχο καὶ ἔτσι ἀποκτοῦν κορίτσι. Ἡ Ἁγία Μελάνη μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ζοῦσε ἐν τῷ κόσμω ζωὴ ἀσκητική, ἀποφεύγοντας ἀκόμα καὶ νὰ ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ νερό. Καθὼς ὁ Ἀπελλιανὸς ἐπιθυμοῦσε καὶ ἄλλο παιδὶ ἡ Ἁγία σκέφτηκε νὰ φύγει ἀλλὰ παρέμεινε ὑποτασσόμενη. Ἡ ἄσκησή της, σωματικὴ καὶ πνευματικὴ ἔγινε μεγαλύτερη φορώντας τρίχινα ροῦχα ἐσωτερικά. Λίγο καιρὸ ἀργότερα μένει ἔγκυος. Ξημέρωνε ἡ γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Λαυρεντίου καὶ καθὼς ὁ ὄρθρος ἔληγε ἐκείνη συνέχιζε γονυκλινὴς τὴν προσευχὴ ποὺ ἔκανε ὅλη τὴν νύχτα. Οὔτε οἱ πόνοι τῆς γέννας ἦταν ἱκανοὶ νὰ τὴν σταματήσουν. Τότε ἡ Ἁγία γεννᾶ βιαίως ἕνα ἀγόρι ποὺ λίγο ἀργότερα πεθαίνει. Μαθαίνοντάς το ὁ Ἀπελλιανὸς θορυβήθηκε καὶ ἡ Ἁγία θεώρησε ὅτι τότε ἦταν ἡ κατάλληλη ὥρα νὰ τοῦ ζητήσει νὰ ζήσουν πνευματικὴ ζωή. Ὁ δὲ θάνατος τῆς κόρης του ποὺ ἀκολούθησε, ἔπεισε τελικὰ τὸν Ἀπελλιανὸ νὰ συμπορευτεῖ πνευματικὰ μὲ τὴν Ἁγία Μελάνη.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Ὁ καιρὸς περνοῦσε καὶ οἱ δύο τους πιὰ σκέφτονταν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴ Ρώμη. Τοὺς ἐμπόδιζε ὅμως ἡ γνώμη τῶν γονέων. Πρὸς ἐνίσχυση τῆς ὑποταγῆς τους ἕνα βράδυ ἀντιλήφθηκαν θεία εὐωδία καὶ ἔτσι κατάλαβαν ὅτι ὅποτε θέλει ὁ Θεὸς θὰ ἀφήσουν τὴ Ρώμη. Ἔτσι σὲ ἡλικία εἴκοσι τεσσάρων ἡ Ἁγία Μελάνη καὶ εἴκοσι ἑπτὰ ὁ Ἀπελλιανὸς φεύγουν ἀπὸ τὴ Ρώμη.
Ἡ Ἁγία νουθετοῦσε καὶ συμπαραστεκόταν στὸν Ἀπελλιανό, ὅταν αὐτὸς παρέκλινε ἀπὸ τὸν ὀρθὸ δρόμο ἐνδιαφερόμενος ἀκόμα γιὰ τὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, πράγμα ποὺ ἡ Ἁγία Μελάνη εἶχε ἐπιμελῶς παραμελήσει. Τὸ φιλανθρωπικό τους ἔργο ἦταν τεράστιο προσφέροντας χρήματα σὲ ἀπόρους καὶ κατατρεγμένους. Δώρισαν δὲ ὅλη τους τὴν περιουσία κρατώντας μόνο τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό. Ὁ δὲ διάβολος βλέποντας τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τοὺς χρησιμοποίησε τὸν ἀδελφό του Ἀπελλιανοῦ, Σευῆρο, γιὰ νὰ τοὺς προκαλέσει λύπη καὶ σύγχυση. Ἐκεῖνος λοιπὸν ἐπιχείρησε νὰ ἀποσπάσει τὴν περιουσία τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἔφτασε δὲ στὸ σημεῖο νὰ ἐξαγοράσει τοὺς δούλους τοῦ Ἀπελλιανοῦ γιὰ νὰ ψευδορκήσουν γιὰ τὴν περιουσία. Αὐτοὶ ὅμως ὑπομένοντας ὅπως ὁ Ἰὼβ τὶς δοκιμασίες συνέχιζαν. Ἡ φήμη τοὺς ἔφτασε στὴ Βασίλισσα Βερίνα ποὺ ζήτησε νὰ τοὺς δεῖ. Ἡ Ἁγία Μελάνη ἀκολουθώντας τὸ νόμο τοῦ Παύλου ὅπου θέλει τὶς γυναῖκες μὲ καλυμμένο τὸ κεφάλι, καὶ ὄχι τὸ νόμο τῶν Βασιλιάδων, παρουσιάστηκε ἔτσι στὴ Βασίλισσα. Θαύμασε τότε ἡ Βασίλισσα καὶ τοὺς ὑποσχέθηκε νὰ ἀποκαταστήσει τὴν εἰς βάρος τους ἀδικία ἀπὸ τὸν Σευῆρο. Ἡ Ἁγία Μελάνη ἀποδέχτηκε τὴν προσφορά, ὄχι γιὰ τοὺς ἴδιους ἀλλὰ γιὰ τὸ ὅτι ὁ Σευῆρος ἀποστεροῦσε τὴν περιουσία τους ἀπὸ τοὺς φτωχοὺς καὶ ἐνδεεῖς.
Ἔτσι γίνονται κύριοι περιουσίας σὲ διάφορες περιοχὲς ὅπως Σικελία, Ἱσπανία καὶ Βρετανία. Πιστοὶ στὸ ἔργο τοὺς μοίραζαν τὰ πλούτη τους στοὺς φτωχούς. Ὁ διάβολος γιὰ ἄλλη μία φορὰ δοκίμασε νὰ διασαλεύσει τὴν πίστη τῆς Ἁγίας. Ἔκανε τὸ χρυσὸ ποὺ ὑπῆρχε στὸ σπίτι τους νὰ λάμπει τόσο πολὺ καὶ ἔστελνε λογισμοὺς γιὰ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὸ κάλλος. Ἡ Ἁγία ὅμως ἀντιστεκόταν σκεπτόμενη ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι φθαρτά. Ἐπανερχόμενος ὁ διάβολος πρόβαλε τὴν ὀμορφιὰ ἑνὸς κτήματος πραγματικὰ καλλίστου ὅσον ἀφορᾶ τὰ δέντρα του, τὰ νερά του καὶ τὴ μοναδικὴ θέα του στὴ θάλασσα. Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνίσχυε τὴν Ἁγία Μελάνη νὰ ἔχει στραμμένο τὸ νοῦ στὰ οὐράνια.
Ὅταν τελικὰ ἔφυγαν ἀπὸ τὴ Ρώμη, ὁ φιλάργυρος Ἔπαρχος ἅρπαξε ὅση περιουσία τοὺς ἔμεινε. Τότε ξέσπασε πάνω του ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λαὸς φόνευσε τὸν Ἔπαρχο καὶ λεηλάτησαν οἱ βάρβαροι τὴν περιοχή του.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ
Φεύγοντας ἀπὸ τὴ Σικελία σκόπευαν νὰ πᾶνε στὴ Λιβύη καὶ στὴν Καρχηδόνα. Τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἦταν ἄλλο ὅμως καὶ ἀφήνοντας ἐλεύθερο τό πλοῖο νὰ πλεύσει ἡ Ἁγία τούς ὁδήγησε σὲ ἕνα νησὶ ὅπου βάρβαροι κρατοῦσαν αἰχμαλώτους τά γυναικόπαιδα ζητώντας λύτρα. Ἀφοῦ τοὺς ἐλευθέρωσαν, δίνοντας πολὺ περισσότερα λύτρα ἀπὸ ὅτι ζητοῦσαν οἱ βάρβαροι πῆγαν στὴν Καρχηδόνα. Ἐκεῖ στὴν πόλη Θαγαστὴ ἔφτιαξε δύο μοναστήρια γιὰ ἄνδρες καὶ γυναῖκες. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Μελάνη ἔζησε μὲ πραγματικὴ ἐγκράτεια.
Ἐκεῖ ζοῦσε δὲ ἕνας εὐσεβὴς Ἱερέας, ὁ Ἀλύπιος στὸ μοναστήρι τοῦ ὁποίου ἔμειναν.
Ἡ Ἁγία Μελάνη ἐνήστευε τρώγοντας ἀρχικὰ μία φορὰ τὴν ἡμέρα, σπάνια λίγο λάδι καὶ κρασὶ καθόλου. Ἀργότερα ἔτρωγε κάθε δύο ἢ τρεῖς μέρες. Ἡ Ἁγία ἦταν ταχυγράφος καὶ καλλιγράφος, ὅταν κουραζόταν τὰ μάτια της ἄκουγε λόγια εὐάρεστα. Κοιμόταν δὲ λίγο. Νουθετοῦσε τὶς ἀδελφὲς νὰ προσεύχονται γιατί ὁ Κύριος θὰ ἔρθει ὡς κλέπτης μέσα στὴν νύχτα. Διάβαζε τὴν Ἁγία Γραφὴ ὁλόκληρη τρεῖς φορὲς τὸ ἔτος. Γνώριζε ἡ Ἁγία πολὺ καλὰ τὴν Ἑλληνικὴ ὅσο καὶ τὴν Ἰταλική. Προσέλκυε μὲ τὴν ἠρεμία καὶ τὴν πραότητα πολλὲς νέες γινόμενη ἔτσι ἁλιεὺς ψυχῶν. Ἔφτιαξε δὲ καὶ μιὰ κιβωτὸ ξύλινη καὶ στενὴ στὴν ὁποία ἔμεινε καὶ ἀπὸ μία μικρὴ θυρίδα ἄφηνε νὰ βγαίνουν οἱ λόγοι της. Ἡ μητέρα τῆς Ἁγίας ἦταν συνοδοιπόρος μαζί της καὶ δόξαζε τὸ Θεὸ ποὺ γέννησε τέτοια κόρη. Μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια παραμονῆς ἐκεῖ (στὴν Καρχηδόνα) τῆς γεννιέται ὁ λογισμὸς νὰ ἐπισκεφθεῖ τὰ Ἱεροσόλυμα.
ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Ἐκεῖ προσκύνησε τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα καὶ κάθε μέρα κλεινόταν στὸ Πανάγιο Τάφο προσευχόμενη, μέχρι τὴ δοξολογία. Μὲ τὰ λίγα χρήματα ποὺ τῆς εἶχαν ἀπομείνει ἔκανε τὴ συνήθη φιλανθρωπία καὶ ἔκτισε κελὶ γιὰ τὴ γερόντισσα μητέρα της στὸ ὅρος τῶν Ἐλαιῶν. Συνάντησε δὲ καὶ ἕνα εὐσεβῆ μορφωμένο γέροντα τὸν Ἠφαιστίωνα ποὺ δὲ δεχόταν χρήματα καὶ παρόλο ποὺ ἡ Ἁγία προσπάθησε κρυφὰ νὰ τοῦ ἀφήσει, ἐκεῖνος τὰ ἐπέστρεψε ρίχνοντάς τα στὸ ποτάμι.
Μετὰ ἀπὸ σύντομη παραμονὴ στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀφοῦ συνάντησαν ἐξέχοντα πνευματικὰ πρόσωπα, πλήρεις ἀγαθῶν ἐπέστρεψαν στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἔμεινε κοντὰ στὴ μητέρα της στὸ ὅρος τῶν Ἐλαιῶν μὴ δεχόμενη νὰ δεῖ κανέναν παρὰ μόνο τὸν Ἀπελλιανό, τὴν μητέρα της καὶ τὴν ἀνιψιὰ της μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα. Δεκατέσσερα (14) χρόνια ἀργότερα πέθανε ἡ μητέρα της. Ἡ φήμη τῆς Ἁγίας ἔγινε γνωστὴ παντοῦ καὶ πολλὲς θέλησαν νὰ φοιτήσουν στὴ μοναχικὴ ζωὴ δίπλα της, ὄχι μόνο εὐσεβεῖς ἀλλὰ καὶ ἄνομες γυναῖκες. Ἡ ἴδια ἀρνιόταν νὰ γίνει ἡγουμένη. Νουθετοῦσε τὶς ἀδελφὲς νὰ φροντίζουν ὄχι μόνο το σῶμα ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχή, νὰ προσεύχονται χωρὶς νὰ βιάζονται νὰ τελειώσουν καὶ νὰ ἔχουν Θεῖο φόβο καὶ σεβασμό. Παρομοίαζε τὴν ψυχὴ μὲ νύφη καὶ τὶς ἀρετὲς νυφικὲς στολὲς ποὺ τὴ στολίζουν. Χρησιμοποιοῦσε πολλὰ παραδείγματα γιὰ νουθεσία ὅπως ἐκείνου ποὺ πηγαίνοντας ὡς ὑποτακτικὸς σὲ ἕναν πνευματικό του ζητήθηκε νὰ κτυπήσει καὶ νὰ βρίσει ἕνα εἴδωλο. Ὁ πνευματικὸς τὸν προέτρεψε νὰ ἔχει καὶ ἐκεῖνος τὴν ὑπομονὴ τοῦ εἰδώλου ποὺ δὲν ἀντιδρᾶ καὶ δὲν ἀνταποκρίνεται στὶς βρισιὲς καὶ τὰ χτυπήματα. Ἔτσι καὶ στὶς μοναχὲς ἡ ἁγία Μελάνη μετέφερε αὐτὸ τὸ παράδειγμα σὲ ἔνδειξη ὑπομονῆς.
Λίγο ἀργότερα πεθαίνει ὁ Ἀπελλιανὸς καὶ ἐπεθύμησε ἡ Ἁγία νὰ φτιάξει ἀνδρικὸ μοναστήρι. Παρόλο ποὺ δὲν εἶχε χρήματα βρίσκονται μὲ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ ἕναν πλούσιο ἄρχοντα. Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἔρχεται ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸ θεῖο της Βολοσιανὸ ποὺ ἦταν ἔπαρχος στὴ Ρώμη νὰ μεταβεῖ στὴν Κωνσταντινούπολη στὴ Βασίλισσα Εὐδοκία ὅπου θὰ πήγαινε καὶ ὁ ἴδιος.
ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Ἡ Ἁγία ἔνιωθε ἀναστάτωση γιὰ τὸ ἂν ἦταν θέλημα Θεοῦ νὰ πάει. Ἔτσι πρὶν παρουσιαστεῖ στὴ βασίλισσα μένει τὸ βράδυ στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ὅπου ἔνιωσε Θεία εὐωδία καὶ κατάλαβε ὅτι ἦταν θέλημα Θεοῦ νὰ βρίσκεται ἐκεῖ. Μένει σὲ κάποιον εὐσεβῆ χριστιανὸ τὸν Λοῦσο. Τὸ δὲ θεῖο της βρῆκε ἄρρωστο βαριὰ ὁ ὁποῖος βλέποντας τὴ ἐξεπλάγη μὲ τὴν παρουσία της. Μέσω τῶν λόγων της καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Πατριάρχη Πρόκλου ὁ Βολοσιανὸς ἀποποιήθηκε τὴν ἀρχαιολατρία καὶ ἀποδέχτηκε τὸν χριστιανισμό. Ἐκτὸς αὐτοῦ ἡ Ἁγία πολέμησε τὴν αἵρεση τοῦ Νεστορίου καὶ ἐπανέφερε στὴν ὀρθὴ πίστη πολλούς. Ὁ δὲ διάβολος μὴν ἀντέχοντας τὴ δράση τῆς Ἁγίας μεταμορφώθηκε σὲ ἄνδρα μὲ πένθιμη στολὴ καὶ μαῦρο στὴν ὄψη καὶ τὴν ἀπειλοῦσε. Πρῶτα ὅμως προσπάθησε νὰ ἀλλάξει τὴν ψυχὴ τῶν πιστῶν καὶ τοῦ βασιλιά. Τὴν δὲ Ἁγία ἀπειλοῦσε μὲ θάνατο ἀφοῦ προηγουμένως ὑποφέρει. Ἡ Ἁγία Μελάνη ἐπικαλοῦνταν τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τὴν παρουσία τοῦ διαβόλου τὴν ἀνέφερε σὲ ἕνα Ἱερέα καὶ ἀμέσως ξεκίνησαν δυνατοὶ πόνοι στὸ ἰσχίο. Ἕξι μέρες πονοῦσε ἡ Ἁγία καὶ τὴν ἕβδομη σηκώθηκε ἀκούγοντας ὅτι πεθαίνει ὁ θεῖος της, γιατί δὲν ἤθελε νὰ φύγει ἀβάπτιστος. Τόση δύναμη ἔβαλε ψυχικὴ γιὰ νὰ μὴν χάσει τὴν ψυχὴ του ὁ θεῖος της ποὺ ὅταν ἐκεῖνος βαπτίστηκε, ἡ Ἁγία ἔγινε ἀμέσως καλά. Ὁ δὲ θεῖος πέθανε ἀφοῦ κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἡ Ἁγία ἐπεθύμησε τὴν ἡσυχία τῶν Ἁγίων Τόπων. Ἔτυχε τότε νὰ πέσει χιόνι πολὺ καὶ ὑπῆρχε μεγάλο ψύχος, ἡ Ἁγία Μελάνη ὅμως ἔνιωθε τὶς νιφάδες σὰν ἄνθη καθὼς πορευόταν γιὰ τὴν ἐπιστροφή της.
Στὰ Ἱεροσόλυμα τῆς γεννιέται ἡ ἐπιθυμία νὰ οἰκοδομήσει καὶ ἄλλο μοναστήρι ἐκεῖ ὅπου ὁ Κύριος μίλησε καθὼς πορευόταν στὸ Θεῖο Πάθος. Ἐκεῖ ἔφτιαξε καὶ ἐκκλησία.
Ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοκία ἡ ὁποία εἶχε ἀκούσει τὰ λόγια τῆς Ἁγίας στὸ βυζάντιο, βρέθηκε ἐκεῖ γιὰ τὰ ἐγκαίνια τῆς ἐκκλησίας.
Ὁ διάβολος γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἔκανε τὴν παρουσία του, πειράζοντας τὴν αὐτοκράτειρα καὶ προκαλώντας τῆς ἀφόρητους πόνους στὸ πόδι. Πόνοι ποὺ μόνο μὲ τὴν εὐχὴ τῆς Ἁγίας Μελάνης θεραπεύτηκαν.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
Κάποια κοπέλα σὲ νεαρὴ ἡλικία καταλήφθηκε ἀπὸ δαιμόνια πληγή. Σφράγισε τὸ στόμα της καὶ δὲν μποροῦσε οὔτε νὰ μιλήσει οὔτε νὰ φάει. Ἡ ἀρρώστια ἐν τω μεταξὺ τῆς κατέτρωγε τὰ σπλάχνα. Καθὼς οἱ γιατροὶ δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν τίποτε τὴν φέρνουν στὴν Ἁγία. Ἐκείνη ἐπειδὴ φοβήθηκε τὴν ὑπερηφάνεια ἀπὸ τὸν θαυμασμὸ τῶν πιστῶν μπῆκε στὸ ναὸ καὶ κάλεσε τὴ δαιμονισμένη. Πῆρε λάδι ἀπὸ τὰ κανδήλια τῶν Ἁγίων, τῆς ἄλειψε τὸ στόμα καὶ τῆς ζήτησε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ τὸ ἀνοίξει ἀμέσως. Ἀμέσως ἡ δαιμονισμένη γιατρεύτηκε.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
Ἡ Ἁγία προεῖδε τὸ θάνατό της. Πλησίαζαν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἐπισκέφθηκε τοὺς γύρω τόπους τῆς Ἱερουσαλήμ, τὴ Βηθλεὲμ καὶ τὴ Γαλιλαία. Τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων προσκύνησε στὸ Ἅγιο σπήλαιο καὶ εἶπε στὴν ἀνιψιά της ὅτι δὲν θὰ ξαναπερπατήσει μαζί τους. Ἀφοῦ πέρασε ὅλη τὴ νύχτα στὸ Ἅγιο σπήλαιο φτάνει στὸ Ἱερό τοῦ Πρωτομάρτυρα Στεφάνου καὶ μὲ τὸ βιβλίο στὸ χέρι διάβαζε τὸ μαρτύριό του. Ἔπειτα ἀπευθύνθηκε στὶς ἀδελφὲς λέγοντάς τους ὅτι δὲν θὰ τὴν ξανακούσουν νὰ διαβάζει. Ἐπειδὴ τὶς ἔβλεπε νὰ στενοχωροῦνται τὶς νουθέτησε νὰ διατηρήσουν τὶς ψυχὲς καὶ τὰ σώματά τους ἁγνὰ καὶ ὅταν νιώθουν ἀπελπισμένες ἀπὸ τὴ στέρησή της νὰ βρίσκουν παρηγοριὰ κοντὰ στὸ Θεό. Μετὰ μπῆκε στὸ Ἱερὸ καὶ προσευχόταν στὸν Κύριο «Δέσποτα, ἔλεγε, ὁ Θεός, ποὺ ἐγὼ ἀπ΄τὴν ἀρχὴ ἐπέλεξα ἀπὸ τὸ γάμο, τὰ πλούτη καὶ τὴ δόξα, σ΄αὐτὸν ποὺ ἀπ΄τὴ γέννησή μου ἔδωσα σῶμα καὶ πνεῦμα, αὐτὸς ποὺ μὲ ὁδήγησε, ὁ ἴδιος τώρα ἄκουσε τὴ φωνή μου καὶ τὰ δάκρυα αὐτὰ μὲ τὴν εὐσπλαχνία Σου ἃς διώξουν μακριὰ μὲ ποταμούς, τοὺς ρύπους τῶν ἁμαρτημάτων μου, ὅσοι ἔγιναν ἑκούσια καὶ ὅσοι ἀκούσια. Καθάρισε μὲ καὶ τὴν πορεία μου πρὸς Σὲ δῶσε τή μου ἀτάραχη καὶ ἀνεμπόδιστη, γιὰ νὰ μὴ μὲ συλλάβουν οἱ τοῦ ἀέρος πονηροὶ δαίμονες. Γνωρίζεις, Ἀθάνατε τὸν θνητό, γνωρίζεις τὰ τῶν ἀνθρώπων, Φιλάνθρωπε, ὅτι κανένας δὲν εἶναι ἄσπιλος οὔτε ἀλώβητος ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ καὶ ὅτι κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε οὔτε μία μέρα νὰ ζήσει μὲ μέτρο».
Αὐτὴ τὴν προσευχὴ ἀφοῦ εἶπε, δὲν σταμάτησε νὰ λέει τὴν εὐχὴ καὶ παρ΄ὅλους τύυς πόνους, συνέχιζε νὰ ψάλλει!! Ἀφοῦ ἔδωσε παραινέσεις καὶ νουθεσίες στὶς ἀδελφές, μετάλαβε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Κοντά της βρέθηκαν πολλοὶ κληρικοί, ὁ Ἀρχιερέας Ἐλευθερουπόλεως καὶ πολὺς κόσμος. Ἡ Ἁγία Μελάνη παρέδωσε τὴν ψυχή της στὸν Κύριο 31 Δεκεμβρίου, ἡμέρα Κυριακή. Ἡ δὲ στάση τοῦ σώματός της πρὶν τὴν ταφή, δὲν ἔγινε ἀπὸ ξένα χέρια, ἀλλὰ θαυμαστῶς τὰ χέρια της τέθηκαν κατὰ σχῆμα στὸ στῆθος καὶ τὰ πόδια της διετάθησαν σεμνῶς.
Ἀφοῦ ἔψαλαν τὰ πρέποντα κατὰ τὴν Ἀνατολή, θάβουν «τὴν τῶν οὐρανῶν ὄντως ἀξίαν». Ἀμήν.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄.
Καταυγασθεῖσα τὴν ψυχὴν φρυκτωρίαις, τοῦ ἀναλάμψαντος ἠμὶν ἐκ Παρθένου, ἐν ἀρεταῖς διέλαμψας, πανεύφημε, πλοῦτον γὰρ σκορπίσασα ἐπὶ γῆν ἐφθαρμένον, ἐναπεθησαύρισας τὸν οὐράνιον πλοῦτον, καὶ ἐν ἀσκήσει ἔλαμψας φαιδρῶς. Ὅθεν, Μελάνη, σὲ πόθω γεραίρομεν».
