Βίος Ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου

(Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στὶς 15 Δεκεμβρίου)

1. ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ

Βρισκόμαστε στὰ μέσα του Β΄ αἰῶνος. Στὴ Ρώμη, τὴν πρωτεύουσα τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐξαπλώνεται ραγδαία. Μπαίνει σ’ ὅλα τα κοινωνικὰ στρώματα καὶ γίνεται δεκτὸ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπὸ τὰ πιὸ χαμηλὰ καὶ φτωχὰ μέχρι τὰ πιὸ μεγάλα καὶ τὰ πιὸ πλούσια, ἀπὸ τὶς φτωχογειτονιὲς τῆς Ρώμης μέχρι καὶ αὐτὸ ἀκόμα τὸ Παλάτι τῶν αὐτοκρατόρων.

Τὸ Εὐαγγελικὸ μήνυμα τοῦ Χριστιανισμοῦ συγκινεῖ τὰ πλήθη, γιατί προτείνει μιὰ νέα ἠθικὴ τάξη. Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς ὑπέροχης εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τῆς ἀγάπης, τῆς ἀδελφοσύνης, τῆς εὐσπλαχνίας, τῆς ἠθικῆς ζωῆς καὶ τῆς ἰσότητας ὅλων, δίνει πλέον στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα νὰ βιώσει τὴν πραγματικὴ χαρὰ καὶ εὐτυχία, ποὺ μόνο ὁ ἀληθινὸς Θεὸς μπορεῖ νὰ χαρίσει!

Βέβαια, ἡ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία ἀντιδρᾶ καὶ χρησιμοποιεῖ τὴν Ρωμαϊκὴ ἐξουσία γιὰ νὰ καταστείλει μὲ βίαια καὶ ἀπάνθρωπα μέσα τὴν Χριστιανικὴ πίστη.

Οἱ πολυπληθεῖς μαθητὲς τῶν κορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, οἱ ὁποῖοι στήριξαν μὲ λόγια ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ μαρτύριά τους τὴν αἱματοβαμμένη Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, βοηθοῦν τὰ μέγιστα στὴν ἐξάπλωση τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας.

Παντοῦ, σ’ ὁλόκληρη τὴ Ρώμη γίνονται συνάξεις, στὶς ὁποῖες οἱ χριστιανοὶ μαζεύονται κρυφά, μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους, γιὰ νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τῶν ἁγίων ἀποστόλων ὄ,τι αφορα τὴ νέα τους πίστη.

Οἱ συνάξεις αὐτὲς γίνονται πότε σὲ διάφορα σπίτια, ὅπου δὲν μποροῦν νὰ ὑποψιαστοῦν οἱ εἰδωλολάτρες καὶ πότε κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, στὶς περίφημες κατακόμβες.

Στὶς ὑπόγειες αὐτὲς σήραγγες, πολλὰ μέτρα κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, μαζευόντουσαν οἱ Χριστιανοὶ γιὰ νὰ τελέσουν χωρὶς φόβο τὶς λειτουργικές τους συνάξεις ἀλλὰ καὶ νὰ ἐνταφιάσουν ὅλους ἐκείνους τοὺς μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι πέθαιναν ἀπὸ τὰ φριχτὰ καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια τῶν εἰδωλολατρῶν.

Ἦταν τέτοια ἡ ἀρχιτεκτονικὴ δομὴ τῶν κατακομβῶν πού, ἐὰν δὲν εἶχες τὸν ἀπαραίτητο Χριστιανὸ ὁδηγὸ νὰ σὲ καθοδηγήσει στοὺς ὑπόγειους δαιδαλώδεις διαδρόμους, ἦταν σίγουρο ὅτι ποτὲ δὲν θὰ ἔβλεπες ξανὰ τὸν ἥλιο. Οἱ εἰδωλολάτρες δὲν μποροῦσαν εὔκολα νὰ τὶς καταλάβουν. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ παρέμεναν ἀσφαλεῖς χῶροι γιὰ τὴν τέλεση τῆς Χριστιανικῆς λατρείας καὶ κατήχησης.

2. Η ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΙΑ

Σὲ μιὰ τέτοια κατακόμβη ἀκούει γιὰ πρώτη φορὰ τὸ εὐαγγελικὸ μήνυμα, ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ μεγάλου ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου, μιὰ νεαρὴ Ρωμαία ἀρχόντισσα, ἀπὸ τὶς πιὸ πλούσιες καὶ ἐπιφανεῖς της Ρώμης. Τὸ ὄνομά της εἶναι Ἀνθία. Ἡ διψασμένη καρδιὰ τῆς δέχτηκε ἀμέσως μὲ χαρὰ τὶς οὐράνιες χριστιανικὲς δροσοσταλίδες καὶ ἔγινε μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἔνθερμες πιστὲς Χριστιανὲς γυναῖκες τῆς Ρώμης. Ἔγινε ἐνεργὸ μέλος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἕνας ἐπὶ γῆς φιλάνθρωπος ἄγγελος τῶν φτωχῶν καὶ τῶν δυστυχισμένων.

Σεμνὴ στὴν ἐμφάνιση, γλυκιὰ στοὺς τρόπους, εὐσπλαχνικὴ στὴν καρδιά, ἁγία στὴν ψυχή, σκορπᾶ στὸ πέρασμά της τὴν εὐωδία τῆς ἀγάπης, τῆς καλοσύνης καὶ τῆς ἁγιότητας.

Στὶς λειτουργικὲς συνάξεις παρακολουθεῖ μὲ πολλὴ προσοχὴ καὶ κατάνυξη τὶς θεῖες λειτουργίες. Τὰ σεμνὰ καὶ ἀθώα μάτια τῆς γεμίζουν συχνὰ πυκνὰ ἀπὸ δάκρυα ἀγάπης καὶ εὐγνωμοσύνης στὸν Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, τὸν πολυαγαπημένο Κύριο καὶ Βασιλιά της, τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ὅλοι στὶς χριστιανικὲς αὐτὲς συνάξεις καταλάβαιναν ὅτι ἡ καρδιὰ τῆς νεαρῆς αὐτῆς ἀρχόντισσας ἦταν ἕνα φλεγόμενο καμίνι ἀγάπης στὸ Χριστὸ καὶ δόξαζαν τὸν Θεό.

Στὴν προσευχὴ τῆς γινόταν ὁλόκληρη μιὰ φλόγα καὶ τὸ πρόσωπό της ἔλαμπε ἀπὸ τὸ οὐράνιο φῶς τῆς λαχτάρας καὶ τῆς ἀγάπης ποὺ εἶχε στὸ Χριστό.

Ὅταν τὴν ἔβλεπες νὰ προσεύχεται, καταλάβαινες πῶς προσευχόντουσαν οἱ ἅγιοι καὶ ἤθελες νὰ τὴν μιμηθεῖς.

Εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στοὺς ἐργάτες τοῦ Χριστιανικοῦ ἀμπελώνα καὶ τοὺς βοηθοῦσε, ὅσο μποροῦσε, στὸ μεγάλο ἱεραποστολικὸ ἔργο τους.

Πολύτιμο σύντροφο καὶ βοηθὸ στὸ Χριστιανικὸ ἔργο τῆς εἶχε ἡ ἁγία Ἀνθία τὸν εὐσεβῆ σύζυγό της. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ μιὰ πολὺ πλούσια καὶ ἀρχοντικὴ οἰκογένεια καὶ στὴ Ρωμαϊκὴ κοινωνία κατεῖχε μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ μεγάλες κοινωνικὲς θέσεις. Ἦταν “ὑπατος”, εἶχε δηλαδὴ ἀξίωμα πολὺ μεγάλο καὶ ξακουστὸ γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη.

Ὁ σύζυγος ὅμως τῆς Ἀνθίας δὲν ἔζησε πολλὰ χρόνια μετὰ τὸ γάμο του. Μόλις ποὺ προφθάσε νὰ δεῖ καὶ νὰ χαρεῖ γιὰ λίγο το μικρό του ἀγοράκι, τὸν Ἐλευθέριο. Πέθανε μὲ μιὰ προσευχὴ στὰ χείλη, νὰ εὐλογήσει ὁ Θεὸς τὸ μικρό του ἀγγελάκι, τὸν μοναχογιὸ τοῦ Ἐλευθέριο καὶ νὰ τὸ ἀξιώσει νὰ ὑπηρετήσει μὲ ἀφοσίωση τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

3. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

Μόνη της τώρα ἡ Ἀνθία θὰ ἀγωνιστεῖ νὰ θρέψει καὶ νὰ μεγαλώσει, σύμφωνα μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστη, τὸ ἀγαπημένο τῆς μονάκριβο παιδί, τὸν Ἐλευθέριο.

Γνωρίζει πολὺ καλά, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διδάχτηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους μαθητὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅτι ἕνα παιδὶ δὲν πρέπει νὰ μεγαλώνει μόνο μὲ τὸ φαγητὸ καὶ τὶς λοιπὲς οἰκογενειακὲς περιποιήσεις, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν ἔνθερμη μητρικὴ προσευχὴ στὸ Χριστό, ὥστε ἡ θεία Χάρις τοῦ παναγίου Πνεύματος νὰ κατασκηνώσει μέσα στὴν ἀθώα παιδικὴ καρδιά του.

Ἡ διδασκαλία αὐτὴ γίνεται ἀμέσως πράξη. Μὲ πύρινες μητρικὲς προσευχὲς παρακαλᾶ ἡ Ἀνθία τὸν Χριστὸ νὰ ἀξιώσει τὸ παιδί της νὰ γίνει ἕνα ἐκλεκτὸ σκεῦος τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ἔτσι, ἀπὸ μωράκι ἀκόμα ποὺ εἶναι ὁ Ἐλευθέριος, μαζὶ μὲ τὸ μητρικὸ γάλα, θρέφεται καὶ μὲ τὶς πολύτιμες δροσοσταλίδες τῶν μητρικῶν προσευχῶν τῆς ἁγίας μητέρας τοῦ Ἀνθίας.

Ὁ Κύριος ἀκούει τὶς θερμὲς προσευχὲς τῆς ἁγίας μητέρας καὶ εὐλογεῖ τὸ μικρὸ ὀρφανό.

Ἀπὸ μικρὸ ἀκόμη φαίνεται ὅτι θὰ γίνει κατόπιν ἕνας μεγάλος καὶ ἀξιόλογος ἄνθρωπος. Εἶναι πολὺ ἔξυπνο καὶ συνετὸ παιδί. Ὅταν τὸ συναναστρέφεσαι σὲ σκλαβώνει μὲ τὴν εὐγένεια τῶν τρόπων του καὶ τὴν καλοσύνη τῆς ψυχῆς του. Χαίρεσαι νὰ τὸ βλέπεις ἀλλὰ πιὸ πολὺ νὰ τὸ ἀκοῦς. Ἡ καρδιὰ τοῦ μοιάζει σὰν ἕνα ὁλάνθιστο περιβόλι, μέσα στὸ ὁποῖο μπορεῖς νὰ δεῖς καὶ νὰ θαυμάσεις κάθε εἶδος ἀρετῆς. Ὁ μικρὸς Ἐλευθέριος βαδίζει πάνω στὰ χνάρια τῆς μητέρας του καὶ σύντομα γίνεται ὁ παρήγορος ἄγγελος τῶν δυστυχισμένων καὶ φτωχῶν, ποὺ ἦταν πολυάριθμοι τότε στὴ Ρωμαϊκὴ κοινωνία.

Τὸ μόνο ποὺ πλήγωνε τὴν ψυχὴ τοῦ εὐλογημένου αὐτοῦ παιδιοῦ ἦταν ὁ ἀνελέητος καὶ ἀπάνθρωπος διωγμὸς ποὺ ἔκαναν οἱ εἰδωλολάτρες εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν.

Τὰ παιδικά του ματάκια βούρκωναν ἀπὸ τὰ δάκρυα τοῦ πόνου καὶ τῆς λύπης, καθὼς τοὺς ἔβλεπε νὰ ὑποφέρουν τόσα καὶ τόσα φρικτὰ βασανιστήρια. Γι’ αὐτό, μὲ πολλὲς καὶ θερμὲς προσευχὲς ἱκέτευε τὸν Χριστὸ νὰ παρηγορὰ καὶ νὰ ἐνισχύει ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἥρωες τῆς πίστης.

Πόσο θὰ ἤθελε νὰ πάει κοντά τους, νὰ φιλήσει τὶς ἅγιες πληγές τους καὶ νὰ πάρει τὴν εὐχὴ καὶ τὴν εὐλογία τους. Ἦταν ὅμως ἀκόμα πολὺ μικρὸς γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἐπιθυμία τοῦ αὐτή. Ἔτσι, ἡ μόνη μεγάλη χαρὰ τοῦ ἦταν ὅταν τὸν ἔπαιρνε ἡ ἁγία του μητέρα στὶς κατακόμβες, γιὰ νὰ ἀλείψει μὲ εὐωδιαστὰ ἀρώματα τὰ βασανισμένα σώματα τῶν ἁγίων μαρτύρων καὶ νὰ παρακολουθήσει τὶς λειτουργικὲς συνάξεις ποὺ γινόντουσαν πρὸς τιμήν τους.

4. ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ

Μέσα στὶς κατακόμβες, θὰ συναντήσει γιὰ πρώτη φορὰ καὶ τὸν ἅγιο Ἀνίκητο, τὸν ἐπίσκοπό της αἱματοβαμμένης Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας (155 – 166 μ.Χ.).

Ὁ Ἀνίκητος ἦταν μιὰ σπουδαία φυσιογνωμία τῆς Ἐκκλησίας μὲ πλούσια ἱεραποστολικὴ δράση. Ἦταν γνήσιος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ στήριγμα ὅλων των πιστῶν. Σ’ αὐτὸν καταφευγε ἡ ἁγία του μητέρα Ἀνθία μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της, ἔχοντας τὸν πνευματικὸ προστάτη καὶ ὁδηγό.

Ὁ Ἀνίκητος ἀντιλαμβάνεται ἀπὸ νωρὶς τὴν πνευματικὴ ὑπεροχὴ τοῦ μικροῦ Ἐλευθερίου καὶ μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τῆς μητέρας τοῦ τὸν ἀναλαμβάνει ὑπὸ τὴν Ἀρχιερατική του προστασία καὶ φροντίδα.

Σύντομα ὁ μικρὸς Ἐλευθέριος γίνεται πολύτιμος βοηθὸς τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ λίγο μετὰ τὴν γνωριμία τοὺς χειροθετεῖται ἀπ’ αὐτὸν ἀναγνώστης.

Μὲ τὴν βαθιὰ πίστη καὶ τὴν ἐμφανῆ εὐλάβεια, μὲ τὴν ὁποία διαβάζει καὶ ἑρμηνεύει τὰ ἀναγνώσματα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ μικρὸς Ἐλευθέριος καταπλήσσει τοὺς πάντες! Ἡ γλυκύτητα τοῦ λόγου του καὶ ἡ πειστικότητα τῶν ἑρμηνειῶν ποὺ δίνει, τὸν καθιστοῦν γρήγορα, παρὰ τὸ νεαρό της ἡλικίας του, ἕναν ἀξιοθαύμαστο Χριστιανὸ δάσκαλο.

Τὰ λόγια του, γεμάτα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ παναγίου Πνεύματος, ἔχουν τόση δύναμη, ὥστε νὰ πείθουν ἀκόμα καὶ τὸν πιὸ δύσπιστο.

5. ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΧΡΟΝΩΝ

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἔκανε τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐνθουσιάζονται καὶ νὰ ἐμπιστεύονται τὸ νεαρὸ αὐτὸ Χριστιανόπουλο ἦταν ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς του καὶ τὸ χάρισμα ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ ἐπιτελεῖ ἀκόμα καὶ θαύματα.

Ὅλες οἱ σκέψεις καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ του ἁγνοῦ καὶ ἀθώου παιδιοῦ, ἦταν γεμάτα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τὶς καθαρὲς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ψυχές, κατὰ τὸ Γραφικὸ ρητὸ <<μακάριοι οἱ καθαροὶ τὴ καρδία ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸ ὄψονται>>, εἶχε κατασκηνώσει στὴν καρδιὰ αὐτοῦ του παιδιοῦ. Τοῦ εἶχε δώσει τὸ χάρισμα νὰ βλέπει βαθιὰ μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων ὅ,τι τοὺς βασάνιζε καὶ ὅ,τι εἶχαν ἀνάγκη, ὥστε μὲ τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς του νὰ ἐπεμβαίνει σωτήρια καὶ νὰ τοὺς θεραπεύει.

Ὅταν τὸ χάρισμα αὐτὸ ἔγινε γνωστὸ στοὺς Χριστιανοὺς ἀλλὰ καὶ στοὺς εἰδωλολάτρες, πλῆθος ἀνθρώπων τὸν πλησίαζε γιὰ νὰ τοῦ ἀφήσει τὸν πόνο καὶ τὰ προβλήματά του καὶ νὰ πάρει στὴ συνέχεια τὴ θεραπεία τοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς. Τὰ γεμάτα σοφία λόγια του, μαζὶ μὲ τὸ χάρισμα τῶν θαυμάτων, ἦταν τὸ γάργαρο νερὸ ποὺ πότιζε καὶ καλλιεργοῦσε τὰ εὔφορα χώματα τῶν καλοπροαίρετων ἀνθρώπων.

Ἀπ’ ὅπου καὶ ἂν περνοῦσε, μοσχοβολοῦσε τὴν εὐωδία τοῦ οὐρανοῦ καὶ φανέρωνε τὴν ἐπίσκεψη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι τὸν ἀγαποῦσαν σὰν παιδὶ τοὺς ἀλλὰ καὶ σὰν σοφὸ δάσκαλο καὶ ὁδηγό τους.

Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸ πρόσωπό του ἔφθανε πολλὲς φορὲς στὰ ὅρια τῆς λατρείας. Ποιὸς θὰ μποροῦσε ἐξάλλου νὰ μὴν ἀγαπᾶ καὶ νὰ μὴν ἐμπιστεύεται ἕνα τέτοιο θεοφόρο παλικάρι, στὴν καρδιὰ τοῦ ὁποίου κατοικοῦσε ὁ Θεός!

Ὅλα αὐτὰ ἀνάγκασαν τὸν Ἐπίσκοπο Ρώμης Ἀνίκητο νὰ χειροτονήσει τὸν ἅγιό μας διάκονο, σὲ ἡλικία μόλις δεκαεπτὰ ἐτῶν, καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο, ἱερέα καὶ λειτουργό των Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ!

Ὡς ἱερέας, ὁ μικρὸς Ἐλευθέριος, γίνεται ὑπόδειγμα γνήσιου κληρικοῦ καὶ σκεῦος ἐκλεκτό της χάριτος τοῦ Θεοῦ. Σὰν ἄγγελος στέκεται μέσα στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ καὶ σὰν τὰ Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ ὑπηρετεῖ μπροστὰ στὴν ἁγία Τράπεζα τὸ μεγάλο Μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Δέος καὶ κατάνυξη ἐπικρατεῖ τὴν ὥρα ποὺ ἐκεῖνος λειτουργεῖ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια. Νιώθεις τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ μόνο ποὺ θέλεις ἐκείνη τὴ στιγμὴ εἶναι, ἂν εἶναι δυνατόν, νὰ ἑνωθεῖς μὲ τὶς μυριάδες τῶν ἀγγέλων γιὰ νὰ ψάλλεις μαζί τους στὸν Τριαδικὸ Θεὸ τὸν ὕμνο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δοξολογίας!

6. ΧΕΙΡΟΤΟΝΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Ἡ μεγάλη εὐσέβεια τοῦ μικροῦ Ἐλευθερίου, τὸ πλῆθος τῶν ἀρετῶν ποὺ στολίζουν τὸν ἀνθόκηπο τῆς ψυχῆς του, ὅπως καὶ ἡ ἐμφανὴς ἁγιότητά του, ἀναγκάζουν τὸν σεμνὸ Ἱεράρχη τῆς Ρώμης Ἀνίκητο νὰ τὸν χειροτονήσει, μόλις στὰ εἴκοσί του χρόνια, Ἐπίσκοπο Αὐλώνας τοῦ Ἰλλυρικοῦ, τῆς σημερινῆς δηλαδὴ Ἀλβανίας.

Οἱ ἀνάγκες στὴν Ἐκκλησία αὐτὴ ἦταν πολλὲς καὶ τὰ προβλήματα ἀκόμα πιὸ πολλά. Οἱ συνεχεῖς διωγμοὶ εἶχαν ἀποδεκατίσει τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν δραστήριων Χριστιανῶν κληρικῶν καὶ ἡ τρομοκρατία εἶχε διασκορπίσει τοὺς πολυβασανισμένους ἀπὸ τὰ μαρτύρια Χριστιανούς.

Χρειαζόταν ὁπωσδήποτε ἕνας ἄξιος καὶ ἅγιος ἱεράρχης γιὰ νὰ συγκεντρώσει τὸ λογικὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ τονώσει τὸ ἠθικό του. Ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος ἦταν ἡ καλύτερη ἐπιλογὴ γι’ αὐτὴ τὴν περίπτωση.

Χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμὸς ἐπικράτησε ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη σὲ ὅλο το Ἰλλυρικό, ὅταν πληροφορήθηκαν τὴν ἐκλογὴ τοῦ ἁγίου μας σὲ πνευματικὸ ἡγέτη τῆς τοπικῆς αὐτῆς βασανισμένης Ἐκκλησίας! Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητας τοῦ μικροῦ Ἐλευθερίου ἦταν γνωστὴ παντοῦ.

Ἡ ἱεραποστολικὴ δράση τοῦ ἁγίου μας στὴν Ἐπισκοπὴ αὐτὴ ἦταν πολὺ μεγάλη. Ἀσταμάτητα κήρυττε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴ Χριστιανικὴ πίστη σ’ ὅλους. Οἱ Χριστιανοὶ πῆραν θάρρος καὶ κουράγιο. Οἱ εἰδωλολάτρες, ἐντυπωσιασμένοι ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο των πολλῶν ἀρετῶν ἀλλὰ καὶ τὸ πλῆθος τῶν θαυμάτων ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ ἅγιός μας, ἐρχόντουσαν πλῆθος γιὰ νὰ γνωρίσουν ἀπὸ τὰ μελιστάλαχτα λόγια τοῦ τὶς ὑπέροχες εὐαγγελικὲς ἀλήθειες καὶ νὰ ἀσπαστοῦν τὸ Χριστιανισμό.

Σὰν ἕνας γνήσιος πατέρας σὲ μιὰ μεγάλη οἰκογένεια συμπεριφερόταν πρὸς ὅλους το θεοφώτιστο αὐτὸ παλικάρι. Μέρα καὶ νύχτα τριγυρνοῦσε παντοῦ, ὅπου ὑπῆρχε πόνος καὶ δυστυχία, γιὰ νὰ τὴν ἁπαλύνει μὲ τὰ γλυκὰ τοῦ λόγια καὶ τὶς πολυπληθεῖς ἐλεημοσύνες του.

Ὁ πόνος τῶν ἄλλων ἦταν καὶ δικός του πόνος. Ἦταν γιὰ ὅλους ὁ ἄγγελος τῆς ἀγάπης καὶ τῆς χαρᾶς! Παράδειγμα πρὸς μίμηση γιὰ ὅσους θέλουν νὰ εἶναι γνήσιοι ἐργάτες στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!

Πολύτιμο βοηθὸ καὶ συνεργάτη στὸ μεγάλο φιλανθρωπικὸ ἔργο τοῦ ἔχει πάντα τὴν ἁγία μητέρα τοῦ Ἀνθία.

Αὐτὴ ποὺ τὸν μεγάλωσε μὲ τὸ ἅγιο παράδειγμά της ἀλλὰ καὶ τὶς θερμὲς μητρικὲς προσευχές της, εἶναι καὶ τώρα πάντα δίπλα στὸ παιδί της. Μὲ διακριτικὸ καὶ συνετὸ τρόπο συμπαραστέκεται στὸ μεγάλο ἱεραποστολικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖ στὸ Ἰλλυρικὸ ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος.

Οἱ Χριστιανοὶ εὐχαριστοῦν καὶ δοξάζουν τὸ Θεὸ ποὺ τοὺς ἔστειλε ἕναν ἅγιο Ἀρχιερέα καὶ οἱ εἰδωλολάτρες ἕναν θεοφώτιστο ἄνθρωπο γιὰ νὰ τοὺς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ δεσμὰ τῆς εἰδωλολατρίας καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς θεογνωσίας.

Πλῆθος εἰδωλολατρῶν ἐγκαταλείπει τὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας καὶ ἀσπάζεται τὸν Χριστιανισμό.

Τὰ κακὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, τὰ ὁποῖα ἐπέβαλλε ἡ εἰδωλολατρικὴ θρησκεία, παραμερίζονται.

Οἱ εὐαγγελικὲς ἀρετὲς τῆς ἀγάπης, τῆς ἰσότητας, τῆς ἀδελφοσύνης, τῆς ἠθικῆς ἐνάρετης ζωῆς καὶ ὅλες γενικά, ὅπως περιγράφονται στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο, εἶναι ὁ νέος ἅγιος τρόπος ζωῆς ποὺ ὅλοι θέλουν νὰ ζοῦν ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς.

Ἐξάλλου ἔχουν γιὰ πρότυπό της σωστῆς Χριστιανικῆς ζωῆς, ὅπως τὴν διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο, τὸν ἅγιο Ἀρχιερέα τοὺς Ἐλευθέριο. 

7. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ

Ἡ μεγάλη χριστιανικὴ δράση τοῦ ἁγίου μας γίνεται παντοῦ γνωστή. Ὅλοι θέλουν νὰ γνωρίσουν αὐτὸ τὸ νεαρὸ παλικάρι, τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς γέμισε μὲ τὰ πλούσια δῶρα τῆς θείας χάρης Του, ὥστε νὰ ἐπιτελεῖ ἀκόμα καὶ θαύματα. H φήμη του δὲν ἀργεῖ νὰ φτάσει μέχρι καὶ τὸν αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης.

Στὴ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία βασιλιὰς ἦταν τότε ὁ Ἀντωνίνος Πίος (138-161 μ.Χ.). Ἦταν θετὸς γιὸς καὶ διάδοχός του αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ (117-138 μ.Χ.), γι’ αὐτὸ ἔφερε καὶ αὐτὸς τὸ ὄνομα Ἀδριανός. Μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ τὸν μνημονεύει καὶ ὁ ὅσιος Συμεὼν ὁ μεταφραστής, ὁ ὁποῖος μὲ βάση διάφορες πηγὲς ἔγραψε τὸν βίο τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου.

Ὁ Βασιλιάς, ὁ ὁποῖος ἐντωμεταξὺ ἔχει διατάξει νέο μεγάλο διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν στρέφεται καὶ κατὰ τοῦ νέου Ἐπισκόπου του Ἰλλυρικοῦ, τοῦ νεαροῦ θαυματουργοῦ Ἱεράρχη τῶν Χριστιανῶν, ἁγίου Ἐλευθερίου.

Οἱ πληροφορίες ποὺ τοῦ ἔδωσαν ὅλοι γιὰ τὸν Ἐλευθέριο, ὅτι δηλαδὴ μὲ τὴ ρητορικὴ δεινότητά του καὶ μὲ τὸν ἐνάρετο τρόπο τῆς ζωῆς του, μετέστρεψε στὸν Χριστιανισμὸ πλῆθος εἰδωλολατρῶν, τὸν ἐξόργισε πολύ. Γι’ αὐτὸ διατάζει ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ σπουδαίους καὶ ἔνδοξους στρατηλάτες του, τὸν Φήλικα, νὰ συλλάβει καὶ νὰ φέρει σιδηροδέσμιο μπροστά του τὸν νεαρὸ Ἐπίσκοπο.

8. ΑΠΟ ΔΙΩΚΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Ὁ Φήλικας μὲ μεγάλη δύναμη στρατιωτῶν ἔρχεται στὴν Αὐλώνα, ἡ ὁποία ἦταν πρωτεύουσα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ ἀναζητᾶ τὸν ἅγιό μας.

Ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι βρισκόταν σὲ μιὰ ἐκκλησία καὶ κήρυττε τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο, περικύκλωσε μὲ τοὺς στρατιῶτες τοῦ τὸ ναὸ καὶ ὁ ἴδιος μπῆκε μέσα σ’ αὐτόν.

Ἤθελε νὰ βεβαιωθεῖ μόνος του γιὰ ὅλα ἐκεῖνα τὰ σπουδαῖα ποὺ ἄκουγε κατὰ καιροὺς γιὰ τὸν νεαρὸ θαυματουργὸ Ἐπίσκοπό των Χριστιανῶν, τὸν περίφημο Ἐλευθέριο.

Στὴν ἀρχὴ οἱ διαθέσεις τοῦ ἦταν ἄσχημες καὶ ἄγριες. Κάθισε σὲ μιὰ ἄκρη τοῦ ναοῦ καὶ παρακολουθοῦσε τὸν ἅγιό μας, ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴ στιγμὴ κήρυττε καὶ ἑρμήνευε στοὺς παρευρισκομένους τὴ μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο.

Ἦταν τόσο γλυκὰ καὶ πειστικά τα μελιστάλαχτα λόγια τοῦ ἁγίου, ποὺ γοητευόσουν νὰ τὸν ἀκοῦς. Εἶχε τὴν ἱκανότητα νὰ περνᾶ μέσα στὴν καρδιά σου μὲ τόσο ὡραῖο καὶ γλυκὸ τρόπο τὴν πίστη σὲ ἕναν τόσο τρυφερὸ καὶ στοργικὸ Πατέρα Θεό, ποὺ δὲν μποροῦσες νὰ ἀρνηθεῖς αὐτὴν τὴν πραγματικότητα. Σὲ ἔπειθε νὰ θέλεις κι ἐσὺ νὰ γίνεις παιδὶ ἑνὸς τέτοιου Θεοῦ.

Ὁ Φήλικας καθόταν ἐκεῖ στὴν ἄκρη τοῦ ναοῦ γιὰ πολὺ ὥρα καὶ δὲν ἤθελε νὰ φύγει. Ἦταν τόσο γοητευμένος ἀπὸ τὴν γαλήνη καὶ τὴ χάρη ποὺ ἔφερναν μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ τὰ θεϊκὰ λόγια τοῦ νεαροῦ Ἐλευθερίου, ποὺ δὲν ἤθελε νὰ σταματήσει νὰ μιλᾶ τὸ θεοφόρο αὐτὸ παλικάρι.

Οἱ διαθέσεις τοῦ ἄλλαξαν. Τὸ σκοτάδι τῆς ψυχῆς τοῦ φυγαδεύτηκε ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ποτὲ στὴ ζωή του δὲν εἶχε νιώσει μέχρι τότε τέτοια χαρὰ καὶ εὐτυχία μέσα στὴν καρδιά του.

Μέσα σὲ λίγα λεπτὰ ὅλη του ἡ ζωὴ ἄλλαξε. Καταφρονεῖ ἀξιώματα, πλούτη, τιμές, βασιλικὴ εὔνοια, τὴν καριέρα του, καὶ ἔρχεται μπροστά, ἐκεῖ ποὺ μιλοῦσε ὁ ἅγιος μας. Πέφτει στὰ πόδια του καὶ τὸν παρακαλεῖ ἐπίμονα νὰ τὸν κάνει Χριστιανό.

Ὁ ἅγιός μας δοξάζει τὸ Θεὸ ποὺ ἄλλη μιὰ ψυχὴ ξέφυγε ἀπὸ τὰ δίχτυα τοῦ σατανᾶ καί, μὲ πολλὴ θεϊκὴ σοφία, κατηχεῖ στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ τὸν πρώην διώκτη του. Ἐπειδή, ὅμως, δὲν θέλει νὰ χάσει τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, παρακάλεσε τὸν Φήλικα νὰ πᾶνε μαζὶ στὸ βασιλιά. Στὸ δρόμο δὲν ἔπαυσε νὰ τοῦ μιλᾶ καὶ νὰ τοῦ ἑρμηνεύει τὸ μεγαλεῖο της Χριστιανικῆς πίστης.

Εἶναι τόσο μεγάλος ὁ πόθος τοῦ Φήλικα νὰ ἀγαπήσει τὸ Χριστὸ καὶ νὰ γίνει ἕνας θερμὸς καὶ πιστὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ὁ ἅγιός μας ἀποφάσισε νὰ ἱκανοποιήσει τὴν παράκληση τοῦ στρατηλάτη καὶ νὰ τὸν βαπτίσει.

Στὸ δρόμο, καθὼς πήγαιναν μαζὶ πρὸς τὴν Ρώμη, βρήκανε μιὰ πηγὴ μὲ πλούσιο γάργαρο νερό. Ἐκεῖ, βάπτισε ὁ ἅγιος μας τὸν Φήλικα καὶ τὸν ἔκανε Χριστιανό.

Ἔτσι, χαρούμενοι καὶ οἱ δυό, ὁ Φήλικας γιατί ἀξιώθηκε νὰ ἀναγεννηθεῖ καὶ ὁ Ἐλευθέριος γιατί πήγαινε νὰ πάρει τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ Μαρτυρίου, συνέχισαν τὸ ταξίδι τους γιὰ τὴν Ρώμη.

Σὲ λίγες μέρες ἔφθασαν στὴ Ρώμη. Ἐκεῖ, ὁ Ἐλευθέριος κατευθύνθηκε στὶς γνώριμες γι’ αὐτὸν κατακόμβες. Ξενάγησε μέσα σ’ αὐτὲς τὸν Φήλικα καὶ πῆραν τὴν εὐλογία ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες ἁγίους Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐνταφιαστεῖ ἐκεῖ.

9. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Ὁ Ἐλευθέριος, ἀφοῦ ἄφησε τὸν Φήλικα μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Χριστιανούς, κατευθύνθηκε μόνος του στὸ παλάτι τοῦ αὐτοκράτορα.

Ὁ βασιλιάς, ὁ ὁποῖος γιὰ πρώτη φορὰ ἔβλεπε τὸν φημισμένο Ἱεράρχη τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ τὴν σεμνή, φωτεινὴ καὶ γαλήνια μορφή του. Ὁ εὐγενικὸς καὶ ἀρχοντικὸς τρόπος τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ἁγίου μας δημιούργησε σὲ ὅλους τους αὐλικούς του βασιλιὰ μιὰ ἀτμόσφαιρα συμπάθειας καὶ ἐκτίμησης.

Ὁ αὐτοκράτορας ἀντιλήφθηκε γρήγορα πόσο μεγάλη θὰ ἦταν ἡ ἐπιτυχία του, ἂν κατόρθωνε νὰ κερδίσει μὲ τὸ μέρος τοῦ τὸν νεαρὸ τοῦτο Χριστιανό. Γι’ αὐτὸ προσπάθησε μὲ διπλωματικὸ τρόπο ἀλλὰ καὶ μὲ πολλὰ κολακευτικὰ λόγια καὶ ὑποσχέσεις νὰ πετύχει τὸν σκοπό του. Μὲ δῆθεν φιλικὴ διάθεση τοῦ λέει:

– Γιατί, Ἐλευθέριε, ἄφησες τὴν ὄμορφη θρησκεία τῶν μεγάλων θεῶν μας καὶ ἀκολουθεῖς ἕναν κακοθάνατο, τὸν ὁποῖον σκότωσε ὁ Πόντιος Πιλάτος;

Ὁ Ἅγιος, ὅταν ἄκουσε αὐτὲς τὶς ἀνοησίες, προτίμησε νὰ σιωπήσει καὶ δὲν ἔδωσε καμιὰ ἀπάντηση.

Ὁ βασιλιὰς συνέχισε νὰ τὸν παροτρύνει νὰ ἐγκαταλείψει τὴ Χριστιανικὴ πίστη του καὶ νὰ τοῦ ὑπόσχεται πλούσια δῶρα καὶ πολλὰ ἀξιώματα.

– Ἐλευθέριε, ἐὰν ἐγκαταλείψεις τὴν ἀνόητη πίστη τῶν Χριστιανῶν καὶ θυσιάσεις στὰ εἴδωλα, θὰ σοῦ δώσω μεγάλες θέσεις μέσα στὴν αὐτοκρατορία καὶ θὰ σὲ κάνω μεγάλο καὶ σπουδαῖο, ὥστε νὰ ζηλεύουν ὅλοι τὴν εὐτυχία σου!

Τότε ὁ Ἐλευθέριος, φωτισμένος ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ λέει:

– Βασιλιά μου, τὰ πλούτη καὶ τὰ ἀξιώματα δὲν φέρνουν πραγματικὴ χαρὰ καὶ εὐτυχία στὴν ψυχή, γιατί δὲν εἶναι μόνιμα ἀλλὰ ἔρχονται καὶ παρέρχονται. Ἡ πραγματικὴ εὐτυχία εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ χαρίζεται στὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο ὁ ὁποῖος ζεῖ σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.

– Καὶ ποιὲς εἶναι αὐτὲς οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, Ἐλευθέριε, ποῦ χαρίζουν αὐτὴ τὴν εὐτυχία; ρώτησε ὁ βασιλιάς.

– Εἶναι οἱ ὑπέροχες ἀρετὲς τῆς εἰλικρινοῦς ἀγάπης, καλοσύνης καὶ σεβασμοῦ, ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἐφόσον εἴμαστε ὅλοι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀδέλφια μεταξύ μας. Μέσα σ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ζωῆς δὲν ὑπάρχει ψευτιά, μίσος ἢ βία, φθόνος ἢ συκοφαντία, φόνος ἢ ἀπάτη, οὔτε καὶ ἀνήθικη ζωή. Σ’ αὐτὸν τὸν δρόμο ποὺ μᾶς χάραξε ὁ Κύριος μου Ἰησοῦς, ὑπάρχει χαρὰ καὶ εὐτυχία, γιατί δίνουμε ἀγάπη καὶ μόνο ἀγάπη, ἀκόμα καὶ στοὺς χειρότερους ἐχθρούς μας. Ἐὰν δὲν δείχνουμε αὐτὴν τὴν ἀγάπη, ποτὲ δὲν θὰ πάρουμε ἀπὸ τὸ Θεὸ τὸ ὑπέροχο καὶ δυσεύρετο δῶρο ποὺ λέγεται χαρὰ καὶ εὐτυχία. Ἡ χαρὰ αὐτὴ εἶναι τὸ μεγάλο δῶρο ποὺ δίνει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σ’ ὅλους ἐκείνους ποὺ πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ ἐφαρμόζουν τὴν ἅγια διδασκαλία Του.

Τὰ γεμάτα σοφία καὶ σύνεση λόγια τοῦ νεαροῦ Ἀρχιερέα τῶν Χριστιανῶν, τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου, δημιουργοῦν ἐντύπωση στοὺς αὐλικούς του αὐτοκράτορα.

Ὁ γλυκός, γαλήνιος καὶ ἤρεμος τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖο ἑρμηνεύει τὴν πολυπόθητη γιὰ ὅλους τους ἀνθρώπους χαρὰ καὶ εὐτυχία, δὲν περνᾶ ἀπαρατήρητος.

Μὲ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη κοιτοῦν καὶ ἀκοῦν τὸ νεαρὸ παλικάρι, τὸ ὁποῖο κατορθώνει μὲ τὰ θεοφώτιστα λόγια του νὰ γαληνεύει τὶς καρδιές τους!

Μόνο ὁ βασιλιὰς ἐπανέρχεται στὸ πάγιο αἴτημά του, νὰ πείσει δηλαδὴ τὸν ἅγιό μας νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα.

– Ἐλευθέριε, ὑπάκουσε τώρα στὸ βασιλιά σου καὶ ἔλα νὰ θυσιάσεις στοὺς ἔνδοξους μεγάλους θεούς μας. Κανένας μετὰ δὲν θὰ σὲ ἐμποδίζει νὰ ἀσχολεῖσαι ἐλεύθερα μὲ αὐτὴ τὴν φιλοσοφία καὶ νὰ καθοδηγᾶς τὸ λαό.

Ὁ Ἅγιος ἀντιλαμβάνεται τὴν πανουργία τοῦ σατανᾶ, ὁ ὁποῖος μὲ τὰ λόγια τοῦ βασιλιὰ θέλει νὰ τὸν παγιδέψει, γι’ αὐτὸ μὲ θάρρος καὶ ἀποφασιστικότητα τοῦ λέει:

– Ἐγώ, βασιλιά μου, σέβομαι, τιμῶ καὶ ἀγαπῶ τὸν Κύριό μου Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἦρθε στὴ γῆ γιὰ νὰ μᾶς διδάξει μὲ λόγια καὶ ἔργα. Πιστεύω σ’ Αὐτὸν ποὺ δημιούργησε ὅλο τὸν κόσμο καὶ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Σ΄ Αὐτόν, ποὺ μᾶς εἶπε νὰ ἀγαπᾶμε εἰλικρινά, χωρὶς καμιὰ ὑστεροβουλία, ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε δικοί Του μαθητές. Σ΄ Αὐτὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ ὑπάρχουν σ’ αὐτὴ τὴ γῆ δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι, γιατί εἴμαστε ὅλοι παιδιὰ ἑνὸς Θεοῦ καὶ ἀδέλφια μεταξύ μας. Σ΄ Αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λατρεύουμε εἴδωλα καὶ ξόανα, ἔργα καὶ ἐπινοήσεις δαιμόνων. Σ΄ Αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς διατάζει νὰ σεβόμαστε τοὺς ἡγεμόνες καὶ τοὺς βασιλιάδες ἀλλὰ νὰ μὴν ὑποτασσόμαστέ σε ὅτι προσβάλλει τὴν ἀληθινὴ πίστη μας στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό.

Ὁ βασιλιὰς ἔμεινε ἄναυδος ἀπὸ τὸ θάρρος ἀλλὰ καὶ τὴν πειστικὴ ρητορικὴ δεινότητα τοῦ νεαροῦ Χριστιανοῦ, ὁ ὁποῖος φάνηκε νὰ εἶναι ἀπόλυτα ἀποφασισμένος νὰ ὑπερασπίσει μέχρι θανάτου τὴν Χριστιανική του πίστη. Γι’ αὐτό, βγάζοντας τὴν ψεύτικη μάσκα τοῦ δῆθεν πατρικοῦ ἐνδιαφέροντος γι’ αὐτόν, τοῦ λέει μὲ αὐστηρότητα:

– Ἐλευθέριε, γιὰ τελευταία φορά σου προτείνω νὰ θυσιάσεις στὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἀπορρίψεις τὴν ἀνόητη πίστη τῶν Χριστιανῶν. Ἂν δὲν ὑπακούσεις στὶς βασιλικές μου ἐντολὲς τότε θὰ δοκιμάσεις τὰ φριχτὰ μαρτύρια ποὺ περιμένουν ὅλους ἐκείνους ποὺ καταφρονοῦν καὶ τὴν προγονικὴ πίστη τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας ἀλλὰ καὶ τὰ διατάγματα τοῦ αὐτοκράτορα.

Ἀπειλώντας τὸν ἅγιο Ἐλευθέριο μὲ τὰ τρομερὰ βασανιστήρια, πίστευε πὼς θὰ τὸν ἔπειθε νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Χριστιανική του πίστη. Ὁ ἅγιος ὅμως τοῦ ἁπαντά:

– Βασιλιά μου, εἶμαι ἕτοιμος νὰ δεχτῶ γιὰ χάρη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ κάθε βάσανο καὶ μαρτύριο. Βασάνισε μὲ ὅσο θέλεις. Ἐγὼ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἀγαπῶ καὶ μόνο Αὐτὸν πιστεύω καὶ λατρεύω. Οἱ συμβουλές σου νὰ τὸν ἀρνηθῶ δὲν εἶναι φρόνιμες οὔτε καὶ σωστές, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν πρόκειται νὰ σὲ ὑπακούσω.

10. ΣΤΟ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Ὁ βασιλιάς, ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν ποτὲ συνηθισμένος νὰ ἀκούει ἀνθρώπους νὰ τοῦ λένε μὲ θάρρος ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ὑπακούσουν στὶς ἐντολές του, θύμωσε πολύ. Γεμάτος ὀργὴ διέταξε τοὺς στρατιῶτες του νὰ ἀνάψουν πολλὰ κάρβουνα καὶ νὰ βάλουν πάνω τους ἕνα χάλκινο κρεβάτι. Ὅταν ἐκεῖνο κάψει καλά, ὥστε νὰ κοκκινίσει, νὰ ξαπλώσουν τότε πάνω του τὸ νεαρὸ Ἐπίσκοπό των Χριστιανῶν. Ἤθελε νὰ τὸν δεῖ νὰ καίγεται σιγὰ – σιγὰ σὰν τὸ ψάρι πάνω στὴ σχάρα καὶ νὰ οὐρλιάζει ἀπὸ τοὺς πόνους.

Τὸ μαρτύριο ἦταν φριχτὸ καὶ ἀπάνθρωπο σὲ τέτοιο σημεῖο, ποὺ καὶ αὐτὸς ὁ λαὸς ποὺ παρακολουθοῦσε τὰ βασανιστήρια τοῦ ἁγίου, ἀντέδρασε ἔντονα καὶ διαμαρτυρήθηκε στὸ βασιλιά.

– Δὲν πρέπει, βασιλιά, νὰ ὑποφέρει σὰν κοινὸς ἐγκληματίας ἕνας ἄνθρωπος σοφὸς καὶ ἐνάρετος σὰν τὸν Ἐλευθέριο.

Καὶ ἐνῶ πλήθαιναν οἱ φωνὲς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦσαν καὶ σεβόντουσαν τὸν ἅγιό μας, ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει καὶ μὲ θαυματουργικὸ τρόπο ντροπιάζει τὸ βασιλιά.

Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ σκεπάζει τὸ μαρτυρικὸ σῶμα καὶ ἡ φωτιὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ βλάψει. Ὅταν οἱ στρατιῶτες θὰ σηκώσουν ἀπὸ τὸ πυρακτωμένο χάλκινο κρεβάτι τὸν Ἅγιο, αὐτὸς στέκεται ὄρθιος, χωρὶς νὰ ἔχει καμιὰ πληγῆ ἢ ἔγκαυμα ἀπὸ τὴ φωτιά.

Ψάλλει καὶ δοξολογεῖ τὸ Θεὸ γιὰ τοῦτο τὸ θαυμάσιο καὶ ἀπευθυνόμενος στὸν βασιλιὰ τοῦ λέει:

– Ὢ ἀνόητε βασιλιά, Αὐτὸν ποὺ ἐσὺ δὲν θέλεις νὰ πιστέψεις καὶ Τὸν πολεμᾶς, εἶναι τώρα ἐδῶ καὶ σκεπάζει μὲ τὴν παντοδύναμη βοήθειά Του ἐμένα, τὸ παιδί Του. Ἐσὺ πότε θὰ καταλάβεις ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, Τὸν ὁποῖον πρέπει ὅλοι μας νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ λατρεύουμε;

11. ΤΟΝ ΨΗΝΟΥΝ ΣΤΗ ΣΧΑΡΑ

Ὁ βασιλιὰς θεώρησε προσβολὴ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ διέταξε τοὺς στρατιῶτες του νὰ ἀνάψουν τώρα μιὰ δυνατὴ φωτιὰ καὶ νὰ τοῦ φέρουν μιὰ πολὺ μεγάλη σιδερένια σχάρα. Ἀφοῦ τοποθέτησαν τὸν Ἅγιο πάνω στὴ σχάρα, τὸν ἔβαλαν στὴ συνέχεια πάνω στὴ φωτιὰ γιὰ νὰ τὸν ψήσουν.

Ὁ Ἐλευθέριος ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ ἔψαλλε ὕμνους καὶ προσευχές.

Ἡ φωτιά, ἂν καὶ φούντωνε ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸ λάδι ποὺ ἔριχναν πάνω της οἱ στρατιῶτες, ἔδειχνε νὰ σέβεται τὸν Ἅγιο. Δὲν τοῦ προξενοῦσε καμιὰ πληγῆ ἢ κάψιμο. Ἀπεναντίας, παρὰ τὴν προσπάθεια τῶν στρατιωτῶν νὰ τὴν φουντώσουν πιὸ πολύ, αὐτὴ ἄρχισε νὰ ὑποχωρεῖ μέχρι ποὺ ἔσβησε τελείως.

12. ΤΟΝ ΒΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΙ

Βλέποντας τὸ καινούριο αὐτὸ θαῦμα ὁ βασιλιάς, ἀντὶ νὰ μετανοήσει, ἐξοργίστηκε ἀκόμα πιὸ πολύ. Διατάζει νὰ φέρουν ἕνα μεγάλο καζάνι καὶ νὰ τὸ γεμίσουν μὲ πίσσα, λίπος καὶ κερί. Ἀφοῦ τὸ βράσουν καλὰ πάνω σε δυνατὴ φωτιά, νὰ ρίξουν μέσα τὸν Ἐλευθέριο.

Ὁ Ἅγιος ἐλέγχει τὸν βασιλιὰ γιὰ τὴ σκληρότητά του καὶ τὴ σατανικότητα τῆς θρησκείας του.

– Ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια ποὺ κάνεις στοὺς Χριστιανούς, ἀνόητε βασιλιά, ἀποδεικνύουν τὴ σατανικότητα τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας σας. Μόνο ὁ διάβολος ὁ ὁποῖος κρύβεται ἀπὸ πίσω της καὶ κατευθύνει στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τῆς κόλασης ὅλους ἐσὰς ποὺ τὸν πιστεύετε καὶ τὸν ἀκολουθεῖτε, θὰ μποροῦσε νὰ ἐπινοεῖ ὅλο καὶ περισσότερα τέτοια βασανιστήρια. Λυπᾶμαι τὶς ψυχές σας, τὶς ὁποῖες ἀφήσατε στὸν δαίμονα νὰ τὶς ὁδηγήσει στὰ τρομερὰ βάσανα τῆς κόλασης.

Ὁ Βασιλιάς, πεισμωμένος ἀπὸ τὴ σταθερὴ πίστη ποὺ εἶχε στὸ Χριστὸ ὁ ἅγιός μας ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ σκληρὰ λόγια τοῦ ἐναντίον τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας, τοῦ λέει ἀγριεμένος:

– Ἐλευθέριε, βρίσκεσαι ἀνάμεσα στὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο. Ἂν θυσιάσεις στὰ εἴδωλα κερδίζεις τὴ ζωή σου, ἂν ὅμως ἐπιμένεις πεισματικὰ νὰ ἀρνεῖσαι, σὲ λίγο θὰ λιώσεις καὶ θὰ χαθεῖς μέσα στὸ καζάνι αὐτὸ μὲ τὴν πίσσα. Διάλεξε ἐσὺ τί προτιμᾶς!

– Τὸν Χριστὸ διαλέγω, ἀνόητε βασιλιά, καὶ τοὺς ψεύτικους θεούς σου περιφρονῶ. Δὲν μὲ φοβίζει ἕνας θάνατος ποὺ θὰ μὲ ἑνώσει μὲ τὸν Βασιλιά μου Ἰησοῦ καὶ θὰ μοῦ χαρίσει τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ εὐτυχία!

Θύμωσε ὁ βασιλιὰς καὶ διέταξε νὰ ρίξουν μέσα στὸ καζάνι τὸν Ἐλευθέριο.

Ὁ Ἅγιος κάνει τὸ ἔνδοξο σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Μόνος του μετὰ πηγαίνει στὸ πελώριο καζάνι γιὰ νὰ μπεῖ μέσα.

Τὰ πλήθη τοῦ κόσμου, ποὺ παρακολουθοῦν τὸ μαρτύριό του, κρατοῦν τὴν ἀνάσα τους ἀπὸ τὴν ἀγωνία.

Ὁ Ἅγιος μπαίνει μέσα στὸ καζάνι, ποὺ ἔβραζε ἡ πίσσα μαζὶ μὲ τὸ κερὶ καὶ τὸ λίπος, σὰν νὰ ἔμπαινε σὲ δροσερὸ νερό. Στὴ μέση του καζανιοῦ ψάλλει ὕμνους ἀγάπης καὶ δοξολογίας στὸ Χριστό. Μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα βγαίνει ἀπ’ αὐτὸ χωρὶς νὰ ἔχει πάθει τὸ παραμικρό!

Ὅλος ὁ κόσμος ποὺ βλέπει τὸ θαῦμα ἐνθουσιάζεται. Ξεσπᾶ σὲ ἀλαλαγμοὺς καὶ σὲ χειροκροτήματα. Πολλοὶ πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ διακηρύττουν μὲ θάρρος τὴν νέα τους πίστη:

– Εἴμαστε καὶ ἐμεῖς Χριστιανοί. Πιστεύουμε στὸ Χριστό, στὸ Θεὸ τοῦ Ἐλευθερίου!

13. Ο ΕΠΑΡΧΟΣ ΚΟΡΕΜΩΝ

Ὁ βασιλιάς, βλέποντας τὸν ἐνθουσιασμὸ τοῦ πλήθους ποὺ ζητωκραυγάζει τὸν παντοδύναμο Θεὸ τοῦ Ἐλευθερίου, ἐξοργίζεται. Δὲν περίμενε νὰ ἔχει ἡ ὑπόθεση αὐτή, τοῦ βασανισμοῦ δηλαδὴ τοῦ Ἐλευθερίου, τέτοια ἄσχημη ἐξέλιξη. Ἀντὶ μὲ τὰ βασανιστήρια τοῦ νεαροῦ Χριστιανοῦ νὰ ὑποτάξει καὶ νὰ ἐξευτελίσει τὸν Χριστιανισμό, πέτυχε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Καὶ τὸν Ἐλευθέριο δόξασε ἀλλὰ καὶ τὴν μεγάλη δύναμη τοῦ Χριστιανισμοῦ διαφήμισε, ἀφοῦ τόσο μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων βλέποντας τὰ θαύματα ἀσπάστηκαν τὸ Χριστιανισμό.

Τὴν ἄσχημη ψυχολογικὴ κατάσταση τοῦ ἀπελπισμένου βασιλιὰ ἀνέλαβε νὰ ἀποκαταστήσει ἕνας σύμβουλός του, ποὺ παρακολουθοῦσε τὴ δίκη καὶ τὰ βασανιστήρια. Αὐτὸς ἦταν ὁ πολυμήχανος καὶ ἐφευρετικότατος σὲ διάφορα βασανιστήρια ἔπαρχος Κορέμων.

Ὁ Κορέμων ἦταν παλιὸς φίλος μὲ τὸν στρατηλάτη Φήλικα, τὸν ὁποῖον ὅπως γνωρίζουμε εἶχε στείλει ὁ βασιλιὰς γιὰ νὰ συλλάβει παλαιότερα τὸν ἅγιο Ἐλευθέριο. Μάλιστα, ἀντὶ νὰ τὸν συλλάβει, πίστεψε καὶ αὐτὸς στὸ Χριστὸ καὶ ἔγινε θερμὸς ὀπαδός Του.

Ὡς Χριστιανὸς πλέον ὁ Φήλιξ βρέθηκε κάποιες φορὲς μὲ τὸν παλιό του φίλο ἔπαρχο Κορέμωνα καὶ τοῦ ἀνέπτυξε τὶς ἰδέες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐπιθυμοῦσε πολὺ ὁ Χριστιανὸς Φήλιξ νὰ δεῖ καὶ τὸν φίλο του Κορέμωνα νὰ γίνεται Χριστιανός. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, πολλὲς φορὲς παρακάλεσε ὁ Φήλιξ τὸν ἅγιο Ἐλευθέριο νὰ προσευχηθεῖ ὑπὲρ τοῦ φίλου του Κορέμωνα, γιὰ νὰ γνωρίσει καὶ αὐτὸς τὸν ἀληθινὸ Θεό.

Ὁ Κορέμων, ὅμως, ἐπειδὴ εἶχε μεγάλη θέση στὴν αὐτοκρατορία, ὡς ἔπαρχος ποὺ ἦταν, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ χάσει τὴν εὔνοια τοῦ αὐτοκράτορα, δὲν ἄφηνε τὴν εἰδωλολατρία. Μάλιστα, ἦταν θυμωμένος καὶ μὲ τὸν Ἐλευθέριο, ἐπειδὴ ἔγινε αἰτία νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ἔνδοξη στρατιωτικὴ καριέρα τοῦ ὁ φίλος του Φήλιξ.

Μὲ αἰσθήματα λοιπὸν ἐχθρικὰ ἀπέναντι στὸν ἅγιό μας, ἔρχεται ὁ Κορέμων μπροστὰ στὸ βασιλιὰ καὶ τοῦ λέει:

– Ἐγώ, ἔνδοξε βασιλιά μου, μπορῶ νὰ σᾶς ἀπαλλάξω μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὰ προβλήματα πού σου φέρνει ὁ Ἐλευθέριος. Δῶστε μου τὴν ἄδεια νὰ ἀναλάβω ἐγὼ τὰ βασανιστήρια του καὶ νὰ εἶστε σίγουρος ὅτι, ἢ θὰ τὸν κάνω νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἢ θὰ πεθάνει μὲ φριχτὸ θάνατο, ἀφοῦ πεισματικὰ θέλει νὰ ἀγνοεῖ τὶς βασιλικές σας διαταγές.

Ὁ βασιλιὰς χάρηκε γιὰ τὴν ἀπρόσμενη αὐτὴ βοήθεια ποὺ προσφέρθηκε νὰ τοῦ δώσει ὁ ἔπαρχός του καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν σχετικὴ ἄδεια.

Ὁ Κορέμων διέταξε ἀμέσως νὰ φέρουν μπροστά του ἕνα μεγάλο χάλκινο καζάνι, μέσα στὸ ὁποῖο εἶχαν κολλήσει μεγάλα μυτερὰ καρφιά. Μετὰ ἄναψαν μιὰ πολὺ μεγάλη φωτιά, ὥστε τὸ καζάνι νὰ πυρακτωθεῖ καλὰ γιὰ νὰ ρίξουν τὸν Ἐλευθέριο μέσα.

Ὅση ὥρα ἑτοίμαζαν οἱ στρατιῶτες τὴ φωτιὰ καὶ τὸ φοβερὸ αὐτὸ καζάνι, ὁ ἅγιος προσευχόταν στὸ Χριστὸ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ τοὺς διῶκτες του καὶ ἰδιαιτέρως γιὰ τὸν Κορέμωνα, τοῦ ὁποίου τὴν μεταστροφὴ στὸ Χριστὸ εὐχόταν μέρα νύχτα ὁ παλιός του φίλος, ὁ Φήλιξ.

– Σ’ εὐχαριστῶ, γλυκύτατε Θεέ μου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ποὺ μὲ ἀξίωσες νὰ σὲ γνωρίσω καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου θερμὰ νὰ σ’ ἀγαπήσω. Σ’ εὐχαριστῶ, ποὺ μὲ ἀξίωσες νὰ ὑποφέρω γιὰ χάρη τῆς ἀγάπης Σου ὅλα αὐτὰ τὰ βάσανα. Σὲ ἱκετεύω, Κύριε, λυπήσου ὅλες αὐτὲς τὶς ψυχές, τὶς ὁποῖες ὁ δαίμονας ἔχει ἁλυσοδέσει μὲ τὰ φριχτὰ δεσμὰ τῆς πλάνης καὶ ἄνοιξε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους γιὰ νὰ δοῦν καὶ νὰ πιστέψουν ὅτι μόνο Ἐσὺ εἶσαι ὁ ἕνας καὶ ἀληθινὸς Θεὸς ποὺ κυβερνᾶ τὸν κόσμο.

Πολλὲς τέτοιες παρόμοιες προσευχὲς ἔλεγε ὁ ἀμνησίκακος ἅγιος Ἀρχιερέας τῶν Χριστιανῶν, χτυπώντας συνέχεια μὲ τὴν πύρινη προσευχὴ τοῦ τὴν πόρτα τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ.

14. Ο ΚΟΡΕΜΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Ὁ πολυεύσπλαχνος Θεός, ὁ ὁποῖος ποτὲ δὲν παραβλέπει τὶς καλὲς ἐπιθυμίες τῶν παιδιῶν Του, ἄκουσε καὶ τὴν δέηση τοῦ Ἐλευθερίου. Ἄνοιξε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ἔπαρχου Κορέμωνα γιὰ νὰ δεῖ τὴν πραγματικότητα καὶ ν’ ἀποφασίσει μόνος του πιὸ δρόμο πρέπει νὰ ἀκολουθήσει.

Τὰ συνετὰ λόγια τοῦ Χριστιανοῦ φίλου του Φήλικα ἦρθαν στὸ νοῦ του. Οἱ δυὸ δρόμοι γιὰ τοὺς ὁποίους τοῦ εἶχε τότε μιλήσει, δηλαδὴ τοῦ ὁλόφωτου Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ κατασκότεινού της εἰδωλολατρικῆς θρησκείας, ἐπανῆλθαν πιὸ δυνατὰ μέσα στὸν προβληματισμό του. Ἡ αἰώνια εὐτυχία καὶ χαρὰ ποὺ θὰ ἔχουν οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ μετὰ τὸν ἐπίγειο θάνατο, ὅπως καὶ ἡ ἀτελεύτητη πίκρα, θλίψη καὶ ὀδύνη ποὺ περιμένει ὅλους αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ τὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία, ἔγινε μέσα σὲ λίγα λεπτὰ ὁ τρομερὸς ἐφιάλτης καὶ τὸ μεγάλο δίλημμα στὴ ψυχὴ τοῦ Κορέμωνα.

Ὁ πόλεμος μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ κορυφώθηκε. Ὁ μὲν σατανᾶς παλεύει γιὰ νὰ μὴ χάσει ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ δεσμὰ τοῦ τὸν μέχρι τώρα πιστὸ ὑπηρέτη τοῦ Κορέμωνα, οἱ δὲ θερμὲς προσευχὲς τῶν Χριστιανῶν ἁγίων, Ἐλευθερίου καὶ Φήλικα, ἀγωνίζονται νὰ ἁρπάξουν ἀπὸ τὰ φοβερὰ δίχτυα τοῦ σατανᾶ ἀκόμα μιὰ ψυχή.

Ὁ Κορέμων παλεύει ἀνάμεσα στοὺς δύο δρόμους. Ἡ μάχη μὲ τὸ δαίμονα εἶναι ἀδυσώπητα σκληρή. Στὸ τέλος ἡ ἀλήθεια κερδίζει. Τὸ φῶς νικᾶ τὸ σκοτάδι. Ὁ Χριστὸς φωτίζει τὰ σκοτάδια τῆς ψυχῆς του. Ξυπνᾶ ἀπὸ τὸν λήθαργο στὸν ὁποῖο τὸν εἶχε ἀποκοιμισμένο ὁ σατανᾶς. Τρομάζει στὴ σκέψη τί πῆγε νὰ κάνει. Τὰ πρῶτα δάκρυα συγγνώμης στὸ Θεὸ ἐμφανίζονται σὰν λαμπερὰ ἀστέρια στὶς κόγχες τῶν ματιῶν του.

Ὁ βασιλιάς, ὁ ὁποῖος βλέπει τὸν ἔπαρχο Κορέμωνα νὰ καθυστερεῖ τὰ βασανιστήρια, φωνάζει δυνατά:

– Ἔπαρχε, γιατί καθυστερεῖς τὰ βασανιστήρια; Τὸ καζάνι πυρακτώθηκε καλά. Ρίξε μέσα τὸν Ἐλευθέριο.

Τί ἔκπληξη, ὅμως, τὸν περιμένει ὅταν ὁ Κορέμων τὸν πλησιάζει καὶ μπροστὰ σ’ ὅλο το δικαστήριο τοῦ λέει χωρὶς φόβο τὰ ἑξῆς:

– Τί κακὸ ἔκανε, βασιλιά μου, ὁ Ἐλευθέριος καὶ θέλουμε νὰ τὸν κάψουμε ζωντανό;

Ὁ βασιλιὰς τὸν κοιτᾶ μὲ ἀπορία. Ὁ ἴδιος δὲν τοῦ εἶχε προτείνει λίγη ὥρα πιὸ μπροστὰ νὰ βασανίσει τὸν Ἐλευθέριο; Γι’ αὐτὸ μὲ ἔκπληξη τὸν ρωτᾶ:

– Τί εἶναι αὐτὰ ποῦ λὲς τώρα, Ἔπαρχε; Εἶσαι καλά; Ἐσὺ δὲν μοῦ ζήτησες νὰ βασανίσεις τὸν ἀνόητο αὐτὸ Χριστιανό; Τί συνέβη καὶ ἄλλαξες τώρα ἀπόφαση, ὥστε νὰ τὸν συμπαθεῖς; Μήπως σου ἔταξαν οἱ Χριστιανοὶ πολλὰ χρήματα γιὰ νὰ μὴν τὸν βασανίσεις; Ἂν εἶναι ἔτσι, ἐγὼ θὰ σοῦ δώσω περισσότερα μαζὶ μὲ πιὸ πολλὲς τιμὲς καὶ δόξες!

Ὁ Κορέμων, φανερὰ ἀλλαγμένος ἀπὸ τὴ θεία φώτιση, τοῦ λέει:

– Βασιλιά μου, δὲν μοῦ ἔδωσε κανένας χρήματα ἢ ἄλλα δῶρα γιὰ νὰ ἐλευθερώσω τὸν Ἐλευθέριο. Ἐγὼ μετάνιωσα ποὺ κυνηγοῦσα τόσο καιρὸ τοὺς Χριστιανούς. Ἄνοιξε καὶ σὺ τὰ μάτια σου νὰ δεῖς ὅτι μάταια πολεμᾶς. Δὲν βλέπεις καὶ σύ, πὼς μάταια πολεμᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ὀπαδούς του; Δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις πῶς οἱ ψεύτικοι θεοί σου δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τίποτε ἐναντίον τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ τῶν Χριστιανῶν; Καὶ ἐνῶ ὁ Χριστὸς διδάσκει ἀγάπη σ’ ὅλους, ἀκόμα καὶ στοὺς ἐχθρούς μας, ἡ ψεύτικη θρησκεία τῶν εἰδώλων, ποὺ μέχρι τώρα ὁ ἀνόητος ὑπηρετοῦσα, δὲς καὶ σὺ τί μᾶς ἀνάγκαζε νὰ κάνουμε! Νὰ μεταχειριζόμαστε μὲ ἀπάνθρωπους τρόπους καὶ φριχτὰ βασανιστήρια αὐτοὺς τοὺς Χριστιανοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν κάνουν κανένα κακὸ στὸ συνάνθρωπό τους, ἀλλὰ μόνο καλὰ ἔργα καὶ πράξεις ἀρετῆς! Ἐγώ, βασιλιά, μετάνιωσα. Ἀπὸ τώρα εἶμαι Χριστιανὸς καὶ σοῦ προτείνω καὶ σένα νὰ σταματήσεις ὅλα αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα καὶ νὰ γίνεις Χριστιανός.

15. Ο ΚΟΡΕΜΩΝ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ὅταν ὁ βασιλιὰς ἄκουσε ὅλα αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶπε ὁ Κορέμων, οὔρλιαξε ἀπὸ τὸ κακό του. Δὲν μποροῦσε νὰ φανταστεῖ ὅτι ὁ μέχρι τότε ἔμπιστος σύμβουλός του θὰ τὸν ἐγκατέλειπε γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν Ἐλευθέριο καὶ τὴ Χριστιανικὴ πίστη. Ὅλη ἡ ἀγάπη ποὺ τοῦ εἶχε μετατράπηκε σὲ μίσος καὶ ἐκδίκηση. Γεμάτος λοιπὸν θυμὸ καὶ ὀργὴ διέταξε νὰ ρίξουν μέσα στὸ πυρακτωμένο καζάνι, ποὺ εἶχε ἑτοιμάσει ὁ Κορέμων γιὰ τὸν Ἐλευθέριο, ἀντὶ τὸν ἅγιό μας τὸν ἴδιο τὸν ἔπαρχο.

Ὁ ἔπαρχος, ὅταν τὸν ἔφεραν οἱ στρατιῶτες κοντὰ στὴ φωτιά, φώναξε μὲ δυνατὴ φωνὴ στὸν ἅγιο Ἐλευθέριο:

– Ἅγιέ του Θεοῦ, προσευχήσου καὶ γιὰ μένα στὸν ἀληθινὸ Θεό, γιὰ νὰ μὲ δυναμώσει καὶ νὰ μὲ προστατέψει μὲ τὴ χάρη Του, ὅπως δυνάμωσε καὶ σκέπασε καὶ τὸν φίλο μου στρατηλάτη Φήλικα.

Ὁ Ἐλευθέριος σήκωσε ἀμέσως τὰ μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ προσευχήθηκε στὸ Θεὸ γιὰ τὸν μετανοημένο Κορέμωνα.

Ὁ Κορέμων, ὁπλισμένος μὲ τὴ δύναμη τῶν προσευχῶν τοῦ Ἁγίου μας, μπῆκε πρόθυμα μὲ πίστη καὶ μὲ θάρρος μέσα στὸ καυτὸ καζάνι, τὸ ὁποῖο ἔκαιγε ἀπὸ τὴ μεγάλη φωτιὰ ποὺ εἶχε ἀπὸ κάτω του.

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ θὰ δείξει ὁ Θεὸς τὴν παντοδυναμία Του. Ὁ Κορέμων, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, στὸν ὁποῖο πρὶν ἀπὸ λίγο εἶχε πιστέψει μὲ ὅλη του τὴν καρδιά, στέκεται στὸ μέσο του πυρακτωμένου χάλκινου καζανιοῦ χωρὶς νὰ καίγεται. Μὲ δυνατὴ φωνὴ εὐχαριστεῖ μὲ δοξολογίες τὸν Θεό, ποὺ κάνει τέτοια ἐξαίσια θαύματα.

Ὅταν ὁ κόσμος εἶδε αὐτὸ τὸ θαῦμα, ἐνθουσιασμένος ἄρχισε νὰ χειροκροτεῖ καὶ νὰ ἐγκωμιάζει τὸ Θεὸ τῶν Χριστιανῶν. Πάρα πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς πίστεψαν τότε στὸ Χριστὸ καὶ ὁμολογοῦσαν μὲ θάρρος τὴν νέα τους πίστη.

Ὁ αὐτοκράτορας τὰ εἶχε τελείως χαμένα. Ἀπογοητευμένος ἀπὸ τὴν ὅλη ἐξέλιξη τῆς ὑπόθεσης, γιὰ νὰ προλάβει τὰ χειρότερα, διέταξε τοὺς στρατιῶτες νὰ ἀποκεφαλίσουν τὸν ἔπαρχο Κορέμονα.

Ἔτσι ὁ Κορέμων, σὰν τὸ ληστὴ πάνω στὸ σταυρό, κέρδισε μέσα σὲ λίγα λεπτὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς γιορτάζει τὸν ἅγιο Κορέμονα μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Ἐλευθέριο στὶς 15 Δεκεμβρίου.

Στὸ συναξάρι τοῦ διαβάζουμε: <<Ὁ ἅγιος Κορέμων, ὁ ἔπαρχος, πιστεύσας τῷ Χριστῷ καὶ βαπτισθεῖς, ξίφει τελειοῦται>>.

16. ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΣΕ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΟ ΚΛΙΒΑΝΟ

Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Κορέμωνα, ὁ βασιλιὰς ἦταν πολὺ ἐξοργισμένος μὲ τὸν Ἐλευθέριο. Πίστευε ὅτι ὁ Ἐλευθέριος ἔκανε μάγια ὥστε νὰ ἔχει αὐτὴ τὴν ἀπροσδόκητη μεταβολὴ ὁ ἔπαρχός του. Γι’ αὐτὸ διέταξε τοὺς στρατιῶτες του νὰ ρίξουν τώρα μέσα στὸν ἴδιο πυρακτωμένο κλίβανο τὸν Ἐλευθέριο.

Μόλις ὅμως οἱ στρατιῶτες ἔριξαν μέσα στὸν κλίβανο τὸν Ἅγιο, ἄλλο καινούριο θαῦμα ἔγινε. Ἡ μὲν φωτιὰ ἀμέσως ἔσβησε, λὲς καὶ τῆς ἔριξαν ποτάμι νερὸ πάνω της, τὰ δὲ μυτερὰ σίδερα ποὺ ἦταν γεμάτο το χάλκινο καζάνι, λύγισαν καὶ γύρισαν σὰν τὸ κερὶ πρὸς τὰ πίσω, γιὰ νὰ μὴν πληγώσουν τὸν ἅγιό μας.

Αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα τοῦ ἐνθουσιασμοῦ τοῦ πλήθους ποὺ παρακολουθοῦσε τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων. Τὰ πρωτοφανῆ θαύματα ποὺ ἔβλεπαν μὲ τὰ ἴδια τοὺς τὰ μάτια τοὺς εἶχαν πείσει γιὰ τὴν δύναμη τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας.

Ὅλοι μαζὶ ζητωκραύγαζαν ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ τῆς Χριστιανικῆς πίστης.

Παντοῦ ἄκουγες νὰ φωνάζουν καὶ νὰ λένε:

– Μέγας εἶναι ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν!

Πολλοὶ πίστεψαν τότε στὸ Χριστὸ καὶ ἀπαρνήθηκαν τὰ εἴδωλα.

Ὁ μόνος ποὺ ἔμενε πεισματικὰ ἀμετανόητος ἦταν ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας. Δεμένος σφιχτὰ μὲ τὰ δεσμὰ τοῦ σατανᾶ, δὲν ἤθελε νὰ παραδεχτεῖ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἔβλεπε νὰ γίνονται μπροστὰ στὰ μάτια του. Διακήρυττε σ’ ὅλους ὅτι ἦταν μάγος ὁ Ἐλευθέριος καὶ μὲ τὴ δύναμη τῆς μαγείας γινόντουσαν ὅλα αὐτὰ τὰ ἐξαίσια.

Ἀπελπισμένος ὁ βασιλιάς, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει κανένα κακὸ στὸν ἅγιό μας, ἀποφάσισε νὰ τὸν κλείσει μέσα σὲ μιὰ φριχτὴ κατασκότεινη φυλακὴ γιὰ νὰ πεθάνει μόνος του ἀπὸ τὴν πείνα καὶ τὴν ταλαιπωρία.

Ὁ Θεός, ὅμως, δὲν ἄφησε τὸ ἀγαπημένο τοῦ παιδί, τὸν νεαρὸ Ἐλευθέριο, μόνο του.

Μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ὅσες μέρες ἦταν μέσα στὴ φυλακή, τοῦ στέλνει τροφὴ μὲ ἕνα περιστέρι, ὅπως κάποτε στὸν προφήτη Ἠλία μὲ ἕνα κοράκι.

17. ΤΟΝ ΣΕΡΝΟΥΝ ΑΓΡΙΑ ΑΛΟΓΑ

Ὁ αὐτοκράτορας δὲν ξέρει τί ἄλλο νὰ κάνει γιὰ νὰ μπορέσει ἐπιτέλους νὰ δεῖ τὸν Ἐλευθέριο νὰ ὑποφέρει. Δοκιμάζει τώρα ἕναν καινούριο τρόπο ἐξόντωσης τοῦ ἁγίου.

Διατάζει νὰ ζέψουν σὲ μιὰ ἅμαξα ἄγρια ἄλογα καὶ νὰ δέσουν ἀπὸ πίσω του τὸν ἅγιο. Ὅπως θὰ τρέχουν αὐτὰ γρήγορα θὰ σέρνουν τὸ σῶμα τοῦ ἁγίου πάνω στὶς πέτρες καὶ τοὺς βράχους.

Ἔτσι, ἔλπιζε ὁ βασιλιὰς πὼς θὰ πέθαινε ἐπιτέλους ὁ Ἐλευθέριος ἀπὸ τοὺς φριχτοὺς πόνους.

Μὰ καὶ πάλι ὁ παντοδύναμος Θεὸς διέψευσε τὶς ἀνόητες προσδοκίες τοῦ ἀμετανόητου καὶ δαιμονόπληκτου βασιλιά.

Ἄγγελος Κυρίου ἡμερεύει τὰ ἄγρια ἄλογα καὶ λύνει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τὸν ἅγιό μας. Στὴ συνέχεια βάζει τὸν θαυματουργὸ ἅγιο νὰ καθίσει πάνω στὸ ἅρμα καὶ ὁδηγεῖ τὰ ἄλογα στὸ κοντινότερο βουνό.

18. ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ

Ἐκεῖ ψηλὰ στὸ βουνό, μέσα στὸ πανέμορφο δάσος, θὰ μείνει γιὰ λίγο καιρὸ μόνος του ὁ Ἐλευθέριος συντροφιὰ μὲ τὰ ἄγρια ζῶα, δοξολογώντας τὸ Θεὸ μὲ ἐγκάρδιες προσευχές.

Τὰ ἄγρια ζῶα, ὅπως οἱ ἀρκοῦδες, τὰ λιοντάρια καθὼς καὶ τὰ ὑπόλοιπα ζῶα τοῦ δάσους, μαζευόντουσαν γύρω του ἐξημερωμένα.

Ἦταν σὰν νὰ εἶχες μπροστά σου μιὰ σκηνὴ τοῦ Παραδείσου, καθὼς ἔβλεπες τὸν ἅγιό μας νὰ προσεύχεται κάτω ἀπὸ τὰ βαθύσκια δένδρα τοῦ δάσους, δίπλα ἀπὸ τὰ γάργαρα νερὰ ποὺ ἔτρεχαν μέσα στὰ ὡραῖα ρυάκια, καὶ δίπλα του νὰ κάθονται ἐξημερωμένα ὅλα αὐτὰ τὰ ἄγρια ζῶα τοῦ δάσους.

Ὅπου ὑπάρχει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ εἶναι ὁρατὴ καὶ ἡ ἁρμονικὴ συμβίωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅλη τὴν κτίση.

Ὁ βασιλιάς, ἐντωμεταξύ, ὁ ὁποῖος σὰν μανιακὸς τίγρης ἔψαχνε νὰ βρεῖ γιὰ νὰ σκοτώσει τὸν ἅγιό μας, ἔμαθε ἀπὸ τοὺς κυνηγοὺς τοῦ βουνοῦ ποὺ βρισκόταν ὁ Ἐλευθέριος. Στέλνει ἀμέσως στρατιῶτες νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν φέρουν μπροστά του.

Οἱ στρατιῶτες, ὅταν ἦρθαν στὸ βουνὸ ἔμειναν ἔκπληκτοι ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἀντίκρισαν.

Ὅλα τα ἄγρια θηρία εἶχαν περιτριγυρίσει τὸν ἅγιο Ἐλευθέριο, λὲς καὶ ἤθελαν νὰ τὸν προστατέψουν ἀπὸ τὶς δικές τους ἄσχημες διαθέσεις. Μάλιστα, μερικὰ ἀπ’ αὐτὰ ὅρμησαν μὲ μανία πάνω τους οὐρλιάζοντας φοβερά. Θὰ τοὺς εἶχαν κατασπαράξει, ἂν δὲν ἐπενέβαινε ὁ ἅγιος νὰ τὰ ἡμερώσει καὶ νὰ διατάξει νὰ φύγουν ἤρεμα στὶς φωλιές τους. Πράγματι, ἐκεῖνα ὑπάκουσαν ἀμέσως σὰν νὰ ἦταν ἤρεμα σκυλάκια.

Ὅταν ἔφυγαν ὅλα τα ζῶα καὶ ἔμεινε μόνος ὁ ἅγιος μὲ τοὺς στρατιῶτες τοῦ βασιλιά, τοὺς εἶπε:

– Γιατί ἤλθατε μὲ ὅπλα καὶ ξίφη νὰ μὲ συλλάβετε, σὰν νὰ ἤμουνα κανένας φονιὰς ἢ ληστής; Ἐλᾶτε, πᾶμε ἐκεῖ ποὺ σᾶς ἔχουν διατάξει.

Οἱ στρατιῶτες μὲ φόβο καὶ σεβασμὸ ἀπέναντι στὸν ἅγιο, ἐξαιτίας ὅλων αὐτῶν τῶν θαυμασίων ποὺ εἶδαν, κατέβηκαν μαζὶ μὲ τὸν Ἐλευθέριο ἀπ’ τὸ βουνό, ἔχοντας βαθιὰ λύπη στὴν καρδιά τους, ἐπειδὴ θὰ παρέδιδαν στὸν βασιλιὰ ἕναν τέτοιο ἅγιο ἄνθρωπο.

Σ’ ὅλη τὴ διαδρομὴ ὁ Ἐλευθέριος μιλοῦσε μὲ γλυκὰ καὶ στοργικὰ λόγια στοὺς στρατιῶτες, σὰν πνευματικὸς πατέρας, γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὶς χαρὲς τοῦ Παραδείσου τὶς ὁποῖες θὰ δώσει ὁ Κύριος σὲ ὅσους θὰ ἀπαρνηθοῦν τὰ εἴδωλα καὶ ἀκολουθήσουν μὲ πίστη καὶ ἀγάπη τὴν ἀληθινὴ πίστη στὸν ἕνα παντοκράτορα Θεό.

Οἱ στρατιῶτες ἔδειχναν νὰ ρουφοῦν σὰν τὴ διψασμένη γῆ τὶς πολύτιμες δροσοσταλίδες ἀπὸ τὰ γεμάτα σοφία καὶ χάρη λόγια τοῦ ἁγίου Ἱεράρχη.

Πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, μέχρι νὰ κατεβοῦν ἀπὸ τὸ βουνό, εἶχαν ἤδη πιστέψει στὸ Χριστὸ καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς κατηχήσει περισσότερο στὶς θεϊκὲς διδασκαλίες τῆς Χριστιανικῆς πίστης. 

19. ΤΟΝ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ 

Ὅταν ἔφθασαν στὴ Ρώμη, ὁ αὐτοκράτορας χάρηκε πολὺ ἀπὸ κακία. Ἤθελε νὰ δεῖ προσωπικὰ τὸν Ἐλευθέριο νὰ πεθαίνει καὶ νὰ ἀποκαθίσταται ὁ πληγωμένος ἐγωισμός του.

Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες γινόντουσαν στὴ Ρώμη μεγάλες γιορτὲς πρὸς τιμὴν τῶν ψεύτικων θεῶν καὶ ὁ βασιλιὰς βρῆκε τὴν κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ νὰ δείξει στὸ πλῆθος τοῦ κόσμου ποὺ θὰ μαζευόταν μέσα στὸ φημισμένο ἀμφιθέατρο τῆς Ρώμης, πὼς τὰ ἄγρια θηρία θὰ κατασπάραζαν τὸν Ἐλευθέριο.

Ὅλο το στάδιο ἦταν γεμάτο ἀπὸ χιλιάδες κόσμο. Ὅταν ἔφεραν στὴ μέση του σταδίου τὸν ἅγιο, ὅλος ὁ κόσμος ἔμεινε μὲ κομμένη τὴν ἀνάσα, περιμένοντας νὰ δεῖ τί θὰ ἔκαναν τὰ λιοντάρια στὸ θαυματουργὸ Χριστιανό.

Πρῶτα μιὰ λέαινα βγῆκε ἀπὸ τὸ κλουβί της καὶ ὅρμησε κατὰ τοῦ ἁγίου. Ὅταν ὅμως ἔφθασε κοντά του, ἀντὶ νὰ τὸν κατασπαράξει, ἄρχισε νὰ κυλιέται μπροστά του σὰν ἄκακο ἀρνάκι καὶ νὰ τοῦ γλύφει τὰ πόδια του.

Ἕνας θαυμασμὸς ξέφυγε ἀπὸ χιλιάδες στόματα καὶ σκέπασε ὅλο το στάδιο.

Ὁ αὐτοκράτορας ἀπέδωσε τὸ θαῦμα αὐτὸ στὸ ὅτι τὸ λιοντάρι δὲν ἦταν ἄγριο ἀρσενικὸ ἀλλὰ ἥμερο θηλυκό. Γι’ αὐτό, διέταξε νὰ ἀφήσουν ἐλεύθερο μέσα στὸ στάδιο ἕνα ἄγριο καὶ πεινασμένο ἀρσενικὸ λιοντάρι.

Καὶ ἐκεῖνο ὅμως, ἐνῶ στὴν ἀρχὴ ὅρμησε μὲ δύναμη καὶ μανία ἐναντίον τοῦ ἁγίου μας, ὅταν ἔφθασε κοντά του, ἀμέσως ἡμέρεψε καὶ ἔγινε ἀκόμα πιὸ ἤρεμο καὶ πιὸ ἥσυχο ἀπὸ τὴ λέαινα. Κάθισε στὰ πόδια τοῦ ἁγίου μας μὲ τέτοιο σεβασμό, λὲς καὶ ἀναγνώριζε τὸν παντοδύναμο Θεό, ποὺ κατοικοῦσε μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἁγίου αὐτοῦ νεαροῦ παλικαριοῦ!

Ὁ ἅγιος εὐλόγησε τὸ ἄκακο λιοντάρι καὶ τοῦ χαμογέλασε.

Ὁ ἐνθουσιασμὸς τοῦ πλήθους μεγάλωσε. Παρατεταμένα χειροκροτήματα ἀντηχοῦν σ’ ὅλο το στάδιο. Ὁ κόσμος ζητωκραυγάζει χαρούμενα καὶ διαλαλεῖ μὲ δυνατὲς φωνές:

– Μεγάλος καὶ παντοδύναμος εἶναι ὁ Θεός, τῶν Χριστιανῶν!

Πολλοὶ μέσα ἀπὸ τὸ πλῆθος ἐγκαταλείπουν τὴν εἰδωλολατρικὴ θρησκεία καὶ ἀσπάζονται τὸν Χριστιανισμό.

Ὁ αὐτοκράτορας τὰ ἔχει χαμένα. Κατηγορεῖ τὸν Ἐλευθέριο ὅτι εἶναι μάγος καὶ ὅτι μὲ τὶς μαγεῖες τοῦ κάνει ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια.

Ὁ Ἐλευθέριος μὲ δυνατὴ φωνή, ὥστε νὰ ἀκούγεται καλὰ ἀπ’ ὅλους, προσκαλεῖ ὅλο τὸν κόσμο νὰ γνωρίσει καὶ νὰ ἀγαπήσει τὸν ἕνα ἀληθινὸ Θεό, ἂν θέλουν νὰ εἶναι πάντοτε χαρούμενοι καὶ εὐτυχισμένοι. Φωτισμένος ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, μιλᾶ μὲ τέτοια πίστη καὶ ἀγάπη, μὲ τέτοια ρητορικὴ δύναμη καὶ πειθώ, ποὺ κάνει ὅλο το ἀκροατήριο, τὶς χιλιάδες αὐτοῦ του κόσμου, νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν ψευτιὰ τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας καὶ τὴν ὑπεροχὴ τῆς Χριστιανικῆς πίστης.

Ὅσοι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ἀρνοῦνται πεισματικὰ νὰ ἀποδεχθοῦν τὰ θεϊκὰ μηνύματα ποὺ ἐξαγγέλλει μέσα ἀπὸ τὸ στάδιο ὁ θεοφόρος ἅγιος ἀλλὰ καὶ τολμοῦν νὰ ποῦν ἄσχημα καὶ βλάσφημα λόγια, ἕνα καινούριο παράξενο θαῦμα γίνεται. Μιὰ ἀόρατη θεϊκὴ δύναμη τοὺς πληγώνει καὶ τοὺς βασανίζει.

20. ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ἀπελπισμένος καὶ καταντροπιασμένος εἶναι τώρα ὁ αὐτοκράτορας ἀπ’ ὅλες τὶς ἄκαρπες προσπάθειές του νὰ τὸν βασανίσει. Τὸ μόνο ποὺ κατάφερε ἦταν νὰ κάνει περισσότερο κόσμο νὰ γνωρίσει τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ χιλιάδες ἄνθρωποι νὰ πιστέψουν σ’ Αὐτὸν ποὺ ὁ ἴδιος πολεμοῦσε. Τὸ γόητρό του σὰν αὐτοκράτορας εἶχε καταρρακωθεῖ καὶ ἡ Ρωμαϊκὴ ἐξουσία τοῦ εἶχε προσβληθεῖ. Δὲν ἄντεχε πλέον ἄλλο τὴν παρουσία τοῦ ἁγίου.

Διέταξε λοιπὸν τὸ δήμιο νὰ κόψει τὸ κεφάλι τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου, γιὰ νὰ τελειώνει μιὰ καὶ ἔξω μ’ αὐτὸν τὸν Χριστιανό.

Ἡ χαρὰ τοῦ ἁγίου μας ἦταν ἀπερίγραπτη. Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα νὰ πάει στὴν ἀγκαλιὰ Ἐκείνου ποὺ λάτρεψε καὶ ἀγάπησε μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς καρδιᾶς του.

Ὁ δήμιος ὁδήγησε τὸν θαυματουργὸ Χριστιανὸ στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης. Ἀπὸ κοντὰ τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ ἡ ἁγία μητέρα τοῦ Ἀνθία, ποὺ παρακολουθοῦσε ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τὰ διάφορα μαρτύρια τοῦ ἀγαπημένου τῆς παιδιοῦ καὶ προσευχόταν θερμὰ στὸ Χριστὸ νὰ ἐνισχύει τὸ σπλάχνο της.

Σ’ ὅλα τα βασανιστήρια ποὺ πέρασε ὁ ἅγιος μας, ὁ Κύριος τὸν ἐνίσχυε μὲ τὴν θεϊκὴ προστασία Του, γιατί ἤθελε νὰ βοηθήσει τοὺς ἀδύναμους ἀνθρώπους νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ πιστέψουν στὴν παντοδύναμη παρουσία Του. Καὶ πράγματι, ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι γνώρισαν καὶ ἀγάπησαν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ τῶν Χριστιανῶν. Τώρα, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ξεκουράσει ὁ Κύριος το ἀγαπημένο Τοῦ παιδὶ ἀπὸ τὰ πολλὰ βάσανα καὶ μαρτύρια ποὺ δέχτηκε γιὰ χάρη τῆς ἀγάπης Του καὶ νὰ τοῦ χαρίσει τὶς αἰώνιες χαρὲς τοῦ Παραδείσου.

Ὁ ἅγιος κάνει τὴν τελευταία του προσευχὴ σ’ αὐτὴ τὴ γῆ. Τὰ χείλη τοῦ ψελλίζουν γιὰ τελευταία φορὰ τὸ πολυαγαπημένο ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν τὸ ξίφος τοῦ δήμιου πέφτει δυνατὰ πάνω στὸ ἁγιασμένο τοῦ κεφάλι.

Ἡ ψυχή του, ἐλεύθερη πλέον ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς γῆς, πέταξε στὶς οὐράνιες χαρὲς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ!

21. ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

Μόλις ὁ δήμιος σκότωσε μὲ τὸ ξίφος τὸν ἅγιο Ἐλευθέριο, ἔτρεξε ἀμέσως ἡ μητέρα τοῦ πάνω ἀπὸ τὸ ἄψυχο πλέον κορμί του γιὰ νὰ τὸ κλάψει καὶ νὰ τὸ γεμίσει μὲ τὰ μητρικὰ φιλιά της.

Παρὰ τὸ μεγάλο πόνο της, ποὺ ἀγκάλιαζε τὸ νεκρὸ παιδί της, εὐχαριστοῦσε καὶ δόξαζε τὸν ἅγιο Θεὸ ποὺ τὴν ἀξίωσε νὰ γεννήσει ἕναν τέτοιο πολύτιμο θησαυρὸ καὶ νὰ εἶναι μάνα ἑνὸς ἁγίου.

Τὴν συγκινητικὴ αὐτὴ σκηνή, ἐπρόκειτο νὰ διακόψει μὲ βίαιο τρόπο ὁ ἴδιος ὁ δήμιος.

Μὲ τὸ ἴδιο σπαθὶ ποὺ σκότωσε τὸν ἅγιο Ἱεράρχη σκοτώνει τώρα καὶ τὴν ἁγία του μητέρα. Ἔτσι ἀξιώνεται ἡ ἁγία αὐτὴ μάνα νὰ πάρει μαζὶ μὲ τὸ γιὸ τῆς τὸ ὁλόλαμπρο ἔνδοξο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Τὰ ἅγια Λείψανα τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ τῆς ἁγίας μητέρας τοῦ Ἀνθίας τὰ πῆραν μὲ εὐλάβεια εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ ποὺ εἶχαν ἔρθει ἀπὸ τὴν Αὐλώνα, τὴν ἕδρα τῆς ἁγίας Ἐπισκοπῆς τοῦ ἁγίου Ἀρχιερέα Ἐλευθερίου γιὰ νὰ τὰ ἐνταφιάσουν μὲ τιμὲς καὶ δόξες.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς γιορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου στὶς 15 Δεκεμβρίου μαζὶ μὲ τὴ μνήμη τῆς ἁγίας μητέρας τοῦ Ἀνθίας!

Ἡ ἁγία μητέρα τοῦ ἃς εἶναι τὸ παράδειγμα πρὸς μίμηση γιὰ ὅλες τὶς Χριστιανὲς ἐκεῖνες μητέρες ποὺ θέλουν νὰ ἀναθρέψουν σωστὰ καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὰ δικά τους παιδιά. Εἴθε νὰ τὴν ἔχουν προστάτιδα καὶ ὁδηγὸ στὸ μεγάλο καὶ ἱερὸ ἔργο τῆς σωστῆς διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν τους.

Πρὸς τιμὴν τοῦ μεγάλου καὶ ἔνδοξου θαυματουργοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου καὶ τῆς ἁγίας μητέρας τοῦ Ἀνθίας χτίστηκαν παντοῦ μεγάλες καὶ λαμπρὲς ἐκκλησιὲς γιὰ νὰ τιμᾶται ἡ ἁγία μνήμη τοῦ ἀλλὰ καὶ νὰ δοξάζεται τὸ πανάγιο ὄνομα τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ.

Εἴθε οἱ θαυματουργὲς προσευχὲς τοῦ ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ τῆς ἁγίας του μητέρας Ἀνθίας νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἀγαπήσουμε καὶ ἐμεῖς τὸν Θεὸ ὅπως τὸν ἀγάπησαν αὐτοί, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς Οὐράνιας Βασιλείας Του. Ἀμήν.

 ___________________________

(Βίος ὑπὸ τοῦ π. Ἐλπιδίου Βαγιανάκη, Ἐκδόσεις Φῶς Χριστοῦ) 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος,

καὶ αἱμάτων τοῖς ρείθροις ἐπισταζόμενος,

τῷ Δεσπότη σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες,

Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν.

Διὸ μὴ παύση πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων,

τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

πηγή