Βίος Ὁσίου Ἰακώβου τοῦ ἐξ ἀπάτης τὸν Ἀντίχριστον, ἤτοι τὸν Διάβολον, προσκυνήσαντος.

Οἰήσεως οὐκ ἔστι τι χεῖρον πάθος.
Ταύτῃ γὰρ Ἰάκωβον ἐχθρὸς ἠπάτα.

Οὗτος ὁ μακάριος Ἰάκωβος, ἐπειδὴ ἠγάπησε τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο ἐμίσησε τὸν κόσμον καὶ ἀπετάξατο ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του, χωρὶς νὰ χρειασθῇ κᾀνένα ἀπὸ αὐτά. Μετὰ ταῦτα ὅμως, τόσον ὑπερηφανεύθη ἀπὸ συνέργειαν τοῦ μισανθρώπου Διαβόλου, ὥστε ὁποῦ ἐτόλμα καὶ ἔλεγε· ποῖος ἄλλος ἠξεύρει καλλίτερα ἀπὸ ἐμένα τὴν σωτηρίαν μου; Ὅθεν ἐμεταχειρίσθη πολλοὺς καὶ μεγάλους ἀγῶνας, ὄχι μὲ τὴν ἐρώτησιν τῶν ἐμπείρων, καθὼς διδάσκουσιν οἱ θεῖοι πατέρες, ἀλλὰ μὲ τὸ ἐδικόν του θέλημα καὶ τὴν αὐταρέσκειαν, διὰ τοῦτο καὶ ἠπατήθη ἀπὸ τοὺς δαίμονας.

Ἐλθὼν γὰρ εἰς αὐτὸν ἕνας πονηρὸς ἄγγελος, ἤτοι ἕνας δαίμων, μετασχηματισθεὶς εἰς Ἄγγελον φωτός, εἶπεν αὐτῷ· καθάρισον τὸ κελλίον σου, καὶ ἀνάψας φῶτα καὶ λαμπάδας, καὶ καπνίσας αὐτὸ μὲ μῦρα καὶ θυμιάματα, εὐτρέπισον τὸν ἑαυτόν σου. Διότι ὁ Χριστός, μὲ τὸ νὰ εὐαρεστήθη εἰς τὴν ἄσκησίν σου, ἔρχεται τὴν νύκτα ταύτην διὰ νὰ σὲ δώσῃ πολλὰς χάριτας. Ὁ δὲ ἀνόητος Ἰάκωβος ἐξ οἰήσεως ἀπατηθείς, ἐποίησεν αὐτὰ ὅλα. Καὶ λοιπὸν ἦλθεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἀντίχριστος μὲ δόξαν καὶ φαντασίαν πολλήν, εἰς τὸ μέσον τῆς νυκτός. Ὅθεν ἀνοίξας τὴν θύραν τοῦ κελλίου του ὁ Ἰάκωβος, ἐπροσκύνησεν αὐτόν. Ὁ δὲ Διάβολος κτυπήσας τὸν Ἰάκωβον εἰς τὸ μέτωπον, κατὰ θείαν οἰκονομίαν δὲν ἐστάθη, ἀλλὰ ἐγύρισεν ὀπίσω καὶ ἔφυγε.
Τὸ πρωῒ δὲ θρηνῶντας ὁ Ἰάκωβος, ἐπῆγεν εἰς ἕνα Γέροντα. Ὁ δὲ Γέρων, πρὸ τοῦ νὰ ἀκούσῃ κᾀνένα λόγον ἀπὸ τὸν Ἰάκωβον, λέγει πρὸς αὐτόν· φύγε ἀπὸ ἐδῶ, ὅτι ἐπεριπαίχθης ἀπὸ τὸν Σατανᾶν. Ὁ δὲ Ἰάκωβος ἔκλαιε καὶ ἐσύντριβε τὴν καρδίαν του. Τότε ὁ Γέρων ὀνειδίσας αὐτὸν πολλὰ καὶ κατηχήσας, ἀπέστειλεν εἰς Κοινόβιον. Ὁ δὲ ὑπακούσας ἐπῆγεν εἰς Κοινόβιον, καὶ ἐδούλευεν εἰς τὸ μαγειρεῖον χρόνους ἑπτά, μὲ πολλὴν ταπείνωσιν καὶ ὑπακοήν. Ἔπειτα ἐκάθισεν εἰς κελλίον μόνος ἄλλους ἑπτὰ χρόνους, ἐργαζόμενος ἐργόχειρον μέτριον, καὶ φυλάττων κανόνα ἀκριβῆ. Καὶ ἔτζι μαθὼν τὴν ἀπλανῆ στράταν τοῦ Θεοῦ μὲ πολλὴν διάκρισιν, ἔγινε θαυματουργὸς ἐξαίσιος, καὶ ἔτζι τελειώσας τὴν ζωήν του, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.

Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου