Κατηχητικὸς Λόγος. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Εἰ τὶς εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως.

Εἰ τὶς εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.

Εἰ τὶς ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τὸ δηνάριον.

Εἰ τὶς ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα.

Εἰ τὶς μετὰ τὴν τρίτην ἦλθεν, εὐχαρίστως ἐορτασάτω.

Εἰ τὶς μετὰ τὴν ἕκτην ἔφθασε, μηδὲν ἀμφιβαλλέτω· καὶ γὰρ οὐδὲν ζημειοῦται.

Εἰ τὶς ὑστέρησεν εἰς τὴν ἐνάτην, προσελθέτω, μηδὲν ἐνδοιάζων.

Εἰ τὶς εἰς μόνην ἔφθασε τὴν ἑνδεκάτην, μὴ φοβηθῆ τὴν βραδύτητα· φιλότιμος γὰρ ὧν ὁ Δεσπότης, δέχεται τὸν ἔσχατον καθάπερ καὶ τὸν πρώτον· ἀναπαύει τὸν τῆς ἑνδεκάτης, ὡς τὸν ἐργασάμενον ἀπὸ τῆς πρώτης· καὶ τὸν ὕστερον ἐλεεῖ καὶ τὸν πρώτον θεραπεύει· κακείνω δίδωσι καὶ τούτω χαρίζεται· καὶ τὰ ἔργα δέχεται καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται· καὶ τὴν πράξιν τιμᾶ καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ.

Οὐκοῦν εἰσέλθετε πάντες εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου ὑμῶν· καὶ πρῶτοι καὶ δεύτεροι τὸν μισθὸν ἀπολαύετε. Πλούσιοι καὶ πένητες μετ’ ἀλλήλων χορεύσατε· ἐγκρατεῖς καὶ ράθυμοι τὴν ἡμέραν τιμήσατε· νηστεύσαντες καὶ μὴ νηστεύσαντες, εὐφράνθητε σήμερον. Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες.

Ὁ μόσχος πολύς, μηδεὶς ἐξέλθη πεινῶν. Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως· πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. Μηδεὶς θρηνείτω πενίαν· ἐφάνη γὰρ ἡ κοινὴ Βασιλεία. Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα· συγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον· ἠλευθέρωσε γὰρ ἠμᾶς ὅ του Σωτῆρος θάνατος. Ἔσβεσεν αὐτόν, ὑπ’ αὐτοῦ κατεχόμενος.

Ἐσκύλευσε τὸν ἄδην ὁ κατελθῶν εἰς τὸν ἄδην. Ἐπικρανεν αὐτόν, γευσάμενον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ. Καὶ τοῦτο προλαβῶν Ἠσαΐας ἐβόησεν· ὁ ἅδης φησίν, ἐπικράνθη, συναντήσας σοὶ κάτω.

Ἐπικράνθη· καὶ γὰρ κατηργήθη.

Ἐπικράνθη· καὶ γὰρ ἐνεπαίχθη.

Ἐπικράνθη· καὶ γὰρ ἐνεκρώθη.

Ἐπικράνθη· καὶ γὰρ καθηρέθη.

Ἐπικράνθη· καὶ γὰρ ἐδεσμεύθη.

Ἔλαβε σῶμα καὶ Θεῶ περιέτυχεν.

Ἔλαβε γῆν καὶ συνήντησεν οὐρανῶ.

Ἔλαβεν ὅπερ ἔβλεπε καὶ πέπτωκεν ὅθεν οὐκ ἔβλεπε.

Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον;

Ποῦ σου, ἅδη, τὸ νίκος;

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ σὺ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος.

Χριστὸς γὰρ ἐγερθεῖς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.

Αὐτῶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση

Ὅποιος εἶναι εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος, ἃς ἀπολαύσει τὴν ὡραία τούτη καὶ λαμπρὴ πανήγυρη.

Ὅποιος εἶναι εὐγνώμων ὑπηρέτης, ἃς εἰσέλθει χαρούμενος σ ‘ αὐτὸ τὸ δεῖπνο τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου.

Ὅποιος κοπίασε νηστεύοντας, ἃς χαρεῖ τώρα τὸν μισθό του.

Ὅποιος ἐργάστηκε ἀπὸ τὴν πρώτη ὥρα, ἃς δεχθεῖ σήμερα τὴν δίκαιη πληρωμή.

Ἂν κάποιος ἦλθε μετὰ τὴν τρίτη ὥρα, ἃς ἑορτάσει εὐχαριστώντας.

Ἂν μετὰ τὴν ἕκτη ὥρα ἔφθασε κάποιος, καθόλου ἃς μὴν ἀμφιβάλει, διότι σὲ τίποτε δὲ θὰ ζημιωθεῖ.

Ἂν κάποιος καθυστέρησε καὶ ἦλθε στὴν ἐνάτη ὥρα, ἃς προσέλθει χωρὶς ἐνδοιασμό.

Ἂν πάλι κάποιος ἔφτασε μόλις στὶς ἕνδεκα, ἃς μὴ φοβηθεῖ τὴν ἀργοπορία. Διότι, ὡς φιλότιμος ποὺ εἶναι ὁ Δεσπότης, δέχεται τὸν τελευταῖο ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸν πρῶτο.

Ἀναπαύει αὐτὸν ποὺ ἔφτασε τὴν ἑνδεκάτη ὥρα, ὅπως καὶ αὐτὸν ποὺ ἐργάστηκε ἀπὸ τὴν πρώτη.

Καὶ τὸν τελευταῖο ἐλεεῖ καὶ τὸν πρῶτο βραβεύει.

Καὶ σὲ κεῖνον δίδει καὶ σ αὐτὸν δείχνει τὴ χάρη του.

Καὶ τὰ ἔργα δέχεται καὶ τὴ γνώμη ἀσπάζεται.

Καὶ τὴν πράξη τιμᾶ καὶ τὴν πρόθεση ἐπαινεῖ.

Εἰσέλθετε λοιπὸν ὅλοι στὸ δεῖπνο τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου μας· καὶ πρῶτοι καὶ δεύτεροι ἀπολαύσατε τὴν ἀμοιβή σας.

Πλούσιοι καὶ φτωχοί, ὅλοι μαζὶ χορέψετε.

Ἐγκρατεῖς καὶ φυγόπονοι, τὴν ἡμέρα τιμῆστε.

Ὅσοι νηστέψατε μὰ κι ὅσοι δὲ νηστέψατε εὐφρανθεῖτε σήμερα.

Τὸ τραπέζι εἶναι γεμάτο, εὐχαριστηθεῖτε ὅλοι.

Τὸ μοσχάρι εἶναι ἄφθονο, κανεὶς ἃς μὴ φύγει πεινασμένος.

Ὅλοι ἀπολαύσατε τὸ συμπόσιο τῆς πίστης.

Ὅλοι ἀπολαύσατε τὸν πλοῦτο τῆς θεϊκῆς καλοσύνης καὶ ἀγαθότητας.

Κανεὶς νὰ μὴ θρηνεῖ γιὰ φτώχεια, διότι φανερώθηκε ἡ κοινὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Κανεὶς νὰ μὴν ὀδύρεται γιὰ τὰ σφάλματά του, ἀφοῦ ἀνέτειλε συγγνώμη ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ.

Κανεὶς νὰ μὴ φοβᾶται τὸ θάνατο, διότι ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ μᾶς ἐλευθέρωσε τοῦ Σωτήρα ὁ θάνατος. Ἔσβησε τὸ θάνατο, Αὐτὸς ποὺ ἔγινε λεία τοῦ θανάτου.

Λεηλάτησε τὸν Ἅδη, Αὐτὸς ποὺ κατέβηκε στὸν Ἅδη.

Πίκρανε αὐτόν, τοῦ ὁποίου γεύτηκε τὴν σάρκα.

Αὐτὸ ἀκριβῶς προφητεύοντας ὁ Ἠσαΐας ἐκήρυξε:

Ὁ Ἅδης, λέει, πικράθηκε, ὅταν Σὲ συνάντησε στὸν κόσμο του.

Πικράθηκε, διότι πραγματικὰ καταργήθηκε.

Πικράθηκε, διότι ὄντως ἐμπαίχθηκε.

Πικράθηκε, διότι στ’ ἀλήθεια νεκρώθηκε.

Πικράθηκε, διότι καθαιρέθηκε.

Πικράθηκε, διότι ἁλυσοδέθηκε καὶ φυλακίστηκε.

Ἔλαβε (ὁ Ἅδης) ἕνα σῶμα καὶ τοῦ συνέβη νὰ πέσει πάνω στὸ Θεό.

Ἔλαβε (ὁ Ἅδης) γῆ καὶ συνάντησε οὐρανό.

Ἔλαβε (ὁ Ἅδης) αὐτὸ ποὺ ἔβλεπε καὶ ἐξέπεσε ἀπ’ Αὐτὸν ποὺ δὲν ἔβλεπε.

Ποῦ εἶναι, θάνατε, τὸ κεντρί σου;

Ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ ἔπαρσή σου;

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ σὺ κατανικήθηκες.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ γκρεμίστηκαν οἱ δαίμονες.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ χαίρονται οἱ Ἄγγελοι.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ κυβερνᾶ ἡ ζωή.

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ κανεὶς νεκρὸς πιὰ σὲ μνῆμα.

Διότι μὲ τὸ νὰ ἀναστηθεῖ ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ὁ Χριστός, ἔγινεν ἡ πρώτη συγκομιδὴ τῶν καρπῶν τῆς ἀνάστασης ἀνάμεσα στοὺς κεκοιμημένους.

Σ’ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ δύναμη στοὺς ἀπέραντους αἰῶνες.

Ἀμήν.

πηγή