Ἂς ἔρθουμε καὶ σὲ παραδείγματα ἄλλων ἀνθρώπων ποὺ σώθηκαν μὲ τὴ μετάνοια. Ἀλλὰ ἴσως νὰ ὑπάρχει καὶ καμιὰ γυναίκα ἀνάμεσά σας ποὺ θὰ πεῖ: Ἔπεσα σὲ πορνεῖα, σὲ μοιχεία, μόλυνα τὸ σῶμα μου μὲ πολλὲς καὶ διάφορες ἀσέλγειες. Ὑπάρχει ἄραγε καὶ γιὰ μένα σωτηρία;
Θυμήσου, ἐσὺ ποὺ κάνεις αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, τὴ Ραὰβ καὶ ἔλπιζε καὶ σὺ στὴ σωτηρία. Γιατί, ἂν σώθηκε ἐκείνη ποὺ πόρνευσε φανερὰ καὶ δημόσια, ἄραγε ὅποια πόρνευσε κάποτε, καὶ μάλιστα πρὶν δεχτεῖ τὴ Χάρη τοῦ Βαπτίσματος, δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴ μετάνοια; Ἐρεύνησε καὶ ρώτησε νὰ μάθεις, πὼς σώθηκε ἐκείνη. Εἶπε μονάχα αὐτό: «μόνο ὁ Θεός σας, ὑπάρχει στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ» (Πρβλ. Ἰησ. Ν. 2,11). Εἶπε, «ὁ Θεός σας»! Δὲν τόλμησε νὰ τὸν ὀνομάσει καὶ δικό της Θεό, ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτωλότητάς της. Καὶ ἂν θέλεις νὰ βεβαιωθεῖς ὅτι ὁ Θεὸς τὴ συγχώρεσε καὶ τὴ δέχτηκε πάλι κοντά Του, ἔχεις γραπτὴ ὁμολογία ποὺ ἀναφέρεται στὸν Ψαλμό: «Θὰ θυμηθῶ τὴ Ραὰβ καὶ τὴ Βαβυλώνα, οἱ ὁποῖες μὲ ἀναγνωρίζουν ὡς Θεό» (Ψάλμ. 86,4). Ὤ, μεγάλη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, νὰ καταδέχεται νὰ μνημονεύει καὶ τὶς πόρνες μέσα στὴν Ἁγία Γραφή! Καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ τὶς μνημονεύει, ἀλλὰ καὶ νὰ λέει: «Θὰ θυμηθῶ τὴ Ραὰβ καὶ τὴ Βαβυλώνα» καὶ νὰ συμπληρώνει: «Ἐκεῖνες ποὺ μὲ ἀναγνωρίζουν ὡς Θεό».