20 Φεβρουαρίου
Ὁ ὅσιος Λέων καταγόταν ἀπὸ τὴ Ραβέννα καὶ ἦταν τέκνο εὐγενῶν καὶ εὐσεβῶν γονέων. Ἐπειδὴ διακρινόταν γιὰ τὸν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν του, τὴ σεμνὴ πολιτεία του καὶ τοὺς εὐσεβεῖς καὶ ἁγνοὺς λογισμούς του, μὲ τὴ βουλὴ καὶ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔλαβε ὅλους τούς βαθμοὺς τῆς ἱερωσύνης καὶ ἀναδείχτηκε ἐπίσκοπος Κατάνης. Ἡ πόλη αὐτὴ βρίσκεται στὴν ξακουστὴ Σικελία, ὅπου το ἡφαίστειο τῆς Αἴτνας ἀκόμη καὶ τώρα βγάζει λάβα.
Ὁ ὅσιος λοιπὸν Λέων, πού, καθὼς δηλώνει καὶ τὸ ὄνομά του, εἶχε γενναιότητα καὶ καρδιὰ λιονταρίσια. Ἔτσι, λάμποντας σὰν τὸν ἥλιο, σκόρπιζε τὸ φῶς τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης του πρὸς τοὺς πάντες. Φρόντιζε γιὰ τὴν ψυχικὴ καλλιέργεια καὶ ἠθικὴ προκοπὴ τῶν συνανθρώπων του· προστάτευε τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά· ἐξασφάλιζε τὰ ἀναγκαῖα γιὰ τοὺς ἐνδεεῖς καὶ τοὺς πάσχοντες. Μὲ μόνη τὴν προσευχὴ του κατακρήμνισε ἀπὸ τὸ βάθρο του ἕνα εἰδωλικὸ ἄγαλμα καὶ τὸ ἔκαμε συντρίμμια. Στὸν τόπο μάλιστα ποὺ βρισκόταν τὸ ἄγαλμα ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ Ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς καλλινίκου μάρτυρος Λουκίας. …
Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο πολὺ θαυμαστὸ ἐπιτέλεσε ὁ Ἅγιος: ἀποτέφρωσε τὸν τερατοποιὸ μάγο Ἠλιοδῶρο. Καὶ συγκεκριμένα, κάποτε ὁ βδελυρὸς αὐτὸς μάγος μπῆκε στὴν Ἐκκλησία., ἐνῶ ὁ Λέων λειτουργοῦσε, καὶ ἀποτόλμησε, μὲ τὶς τερατουργίες του, τὰ φαντασιοκοπήματά του καὶ τὶς μαγικὲς χορευτικὲς κινήσεις του, νὰ χλευάσει τὴ Θεία Λειτουργία. Μόλις ἀντιλήφθηκε αὐτὰ τὰ πράγματα ὁ Ὅσιος, ὅρμησε ἀμέσως, συνέλαβε τὸν Ἠλιοδῶρο, τὸν ἐκπρόσωπο αὐτὸ τοῦ Σατανᾶ, καὶ τὸν ἔδεσε μὲ τὸ πετραχήλι του. Ἔπειτα ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἀναφτεῖ πολὺ μεγάλη φωτιὰ στὴ μέση τῆς πόλεως. Ἐκεῖ ὁ Ἅγιος μίλησε δημόσια γιὰ τὴ μαύρη μαγεία καὶ τὶς τερατουργίες ποὺ ἀσκοῦσε ὁ μάγος αὐτός. Κατόπιν, ἔχοντας δεμένον ἀπὸ τὸ λαιμὸ τὸ μάγο καὶ τραβώντας τον, μπῆκε μέσα στὴ φωτιὰ καὶ παρέμεινε μέσα σ’ αὐτήν, μέχρις ὅτου ἀποτεφρώθηκε τελείως ὁ ἀπαίσιος αὐτὸς μάγος. Καὶ βέβαια τό γεγονὸς ὅτι ὁ ὅσιος Λέων δὲν ἔπαθε ἀπολύτως τίποτε ἀπὸ τὴ φωτιά, ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ φλόγα δὲν ἄγγιξε οὔτε τὰ ἐνδύματά του, προκάλεσε τὴν ἔκπληξη καὶ τὸ θαυμασμὸ στοὺς πάντες.
Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε γνωστὸ ὡς τὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Ἔφτασε λοιπὸν καὶ στ’ αὐτιὰ τῶν αὐτοκρατόρων Λέοντος καὶ Κωνσταντίνου. Ἔτσι λοιπὸν οἱ αὐτοκράτορες αὐτοὶ ἔστειλαν καὶ προσεκάλεσαν τὸν Ὅσιο νὰ μεταβεῖ στὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ πράγματι, ὁ Ὅσιος πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη. Τότε οἱ αὐτοκράτορες ἔσκυψαν μὲ σεβασμό, τοῦ φίλησαν τὰ πόδια καὶ τὸν παρακάλεσαν μὲ ὅλη τους τὴν ψυχὴ νὰ προσεύχεται γι’ αὐτούς.
Ὁ ὅσιος Λέων ὑπῆρξε μέγιστος θαυματουργὸς ὄχι μόνο ἐνόσω βρισκόταν στὴ ζωή, ἀλλὰ καὶ ἀφότου παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸ Θεὸ συνέχισε νὰ ἐπιτελεῖ ἀκόμη περισσότερα θαύματα.
(Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Μὲ τοὺς Ἁγίους μας, Φεβρουάριος, σ. 149-150)
www.pemptousia.gr
