Νὰ βλέπει κανεὶς καὶ νὰ χύνει δάκρυα πικρά! Χριστιανοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν εἰς τί συνίσταται ὁ Χριστιανισμός! Καὶ ὅμως αὐτὸ τὸ θέαμα βλέπει κανεὶς σήμερα, ὅπου κι ἂν στρέψει τὰ μάτια του. Σπανιώτατα μπορεῖ κανεὶς σήμερα μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πλῆθος τῶν αὐτοκαλούμενων Χριστιανῶν νὰ βρεῖ ἕναν, ποὺ νάναι πράγματι ἐνσυνείδητος, λόγω καὶ ἔργω Χριστιανός!….
Θ’ ἀπαντήσω μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγώτερες λέξεις σ’ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις ποὺ ὑποβάλλετε, μίαν πρὸς μίαν. Γράφετε:
«Γιατί νὰ μὴν μποροῦν νὰ σωθοῦν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ μωαμεθανοί, καθὼς ἐπίσης καὶ ὅλοι οἱ αἱρετικοί; Μεταξὺ αὐτῶν ὑπάρχουν ἐξαιρετικοὶ ἄνθρωποι! Τὸ νὰ καταδικάσουμε ὅλους αὐτοὺς τοὺς καλοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἀντίθετο (δῆθεν) πρὸς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ(!)… εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὴν ὑγειὰ ἀνθρώπινη λογική. Οἱ αἱρετικοὶ εἶναι καὶ αὐτοὶ χριστιανοί, τέλος πάντων!… Τὸ νὰ θεωρεῖ κανεὶς τὸν ἑαυτὸ τοῦ σεσωσμένο, καὶ τὰ μέλη τῶν ἄλλων δογμάτων καταδικασμένα, εἶναι ταυτόχρονα ἀνοησία… καὶ ἄκρα ὑπερηφάνεια!…».
Χριστιανοί! Ἐπιχειρηματολογεῖτε πάνω στὸ ζήτημα τῆς Σωτηρίας, χωρὶς νὰ ξέρετε τί εἶναι Σωτηρία, γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀνάγκην ἀπὸ αὐτήν, καὶ τελικὰ ἀγνοεῖτε τὸν Χριστό, τὸν μοναδικὸ αὐτοσκοπὸ καὶ μέσο της σωτηρίας μας. Ἀκοῦστε λοιπὸν τὴν πραγματικὴ διδασκαλία πάνω στὸ σημεῖο αὐτό, τὴ διδασκαλία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας – τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ Σωτηρία συνίσταται στὸ νὰ ἐπανεύρουμε τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ κοινωνία ἐχάθη ἀπ’ ὁλόκληρό το ἀνθρώπινο γένος, ὅταν οἱ προπάτορές μας ἔπεσαν στὴν ἁμαρτία. Ὁλόκληρό το ἀνθρώπινο γένος ἀνήκει λοιπὸν σὲ μιὰ κατηγορία ἐκπτώτων καὶ καταδικασμένων δημιουργημάτων. Ἡ καταδίκη εἶναι ἡ κληρονομία τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἴτε ἐναρέτου εἴτε κακοποιοῦ. «Ἐν ἀνομία συνελήφθημεν καὶ ἐν ἁμαρτία ἐκυήθημεν». «Καταβήσομαι πρὸς τὸν υἱόν μου πενθῶν εἰς ἅδου» (Γένεσις ΛΖ’ 35), λέγει ὁ Πατριάρχης Ἰακὼβ γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν ἅγιο υἱόν του, τὸν πάγκαλο καὶ σώφρονα Ἰωσήφ. Δὲν εἶναι μόνον οἱ ἁμαρτωλοὶ ποὺ κατεβαίνουν στὸν Ἅδη, στὸ τέλος τῆς ἐπίγειας παροικίας τους, ἀλλ’ ἐπίσης καὶ οἱ δίκαιοί της Παλαιᾶς Διαθήκης!….
Γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ λοιπὸν ἡ μετὰ τοῦ Θεοῦ Κοινωνία, δηλαδὴ ἡ Σωτηρία μας, ἦταν ἀναγκαία ἡ Λύτρωση! Καὶ ἡ λύτρωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, δὲν ἐπραγματοποιήθη ἀπὸ ἕνα Ἄγγελο ἢ Ἀρχάγγελο ἢ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀνώτερο -πλὴν πεπερασμένο, κτιστὸ δημιούργημα- ἀλλὰ ἐπραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Ἴδιο, τὸν Ἄπειρο Θεό, δὶ’ Υἱοῦ ἐν Ἁγίω Πνεύματι. Ὅπως πολὺ ὄμορφα καὶ χαρακτηριστικὰ ἀναφέρεται στὴν Ἀκολουθία τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ εἰδικὰ στὴν Προσκομιδή: «Οὔτε γὰρ Ἄγγελος, Ἀρχάγγελος ἢ ἄνθρωπος, ἀλλ’ Αὐτὸς ἔσωσας ἠμᾶς, Σωτὴρ ἠμῶν, δόξα σοί».
Ὁ θάνατος ποὺ ἦταν ἡ μερίδα τοῦ ἀνθρώπινου γένους ἀντικαταστάθηκε μὲ τὸν δικόν του θάνατο! Ἡ ἔλλειψη τῆς ἀνθρώπινης ἀξιομισθίας ἀναπληρώθηκε μὲ τὴ δική του ἀτελεύτητη Δικαιοσύνη. Ὅλα τα ἀσθενῆ καλὰ ἔργα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ὁδηγοῦσαν στὸν Ἅδη ἀντικατεστάθηκαν μὲ ἕνα μόνον ἀγαθὸν ἔργο κοσμικῆς (μᾶλλον ὑπερκόσμιας) ἰσχύος: ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ!
Οἱ Ἑβραῖοι ἐρώτησαν τὸν Κύριο: «Τί ποιῶμεν ἴνα ἐργαζώμεθα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ;». Καὶ ὁ Κύριος τους ἀποκρίθηκε: «Τοῦτο ἐστιν τὸ ΕΡΓΟΝ τοῦ Θεοῦ, ἴνα ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ εἰς ὃν ἀπέστειλεν Ἐκεῖνος!…» (Ἰωάν. ΣΤ’ 29). Ἕνα μοναδικὸ καλὸ ἔργο εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ τὴ Σωτηρία μας: Η ΠΙΣΤΙΣ!
Ἀλλὰ ἡ ΠΙΣΤΙΣ εἶναι ΕΡΓΟΝ! Μὲ τὴν Πίστη καὶ μόνο τὴν Πίστη μποροῦμε νὰ ‘ρθοῦμε σὲ κοινωνία μὲ τὸν Θεό, μὲ τὴν βοήθεια καὶ Χάρη τῶν Μυστηρίων, τὰ ὁποῖα Ἐκεῖνος μᾶς παράδωσε.
Ἔχετε τελείως ἄδικο, ὅταν λέγετε καὶ σκέφτεστε ὅτι οἱ «καλοὶ ἄνθρωποι» μεταξύ των ἄθεων καὶ μουσουλμάνων θὰ σωθοῦν, δηλαδὴ θὰ ἔλθουν σὲ κοινωνία μετὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἔχετε τελείως ἄδικο, ὅταν θεωρεῖτε τὴν ἀντίθετη ἄποψη ὡς ἕνα εἶδος καινοτομίας, ὡς ἕνα εἶδος πλάνης, ποὺ εἰσχώρησε μέσα στὴν Ἐκκλησία!….
Ὄχι! Αὐτὴ ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν ἡ συνεχὴς διδασκαλία τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἡ Ἐκκλησία ἀπ’ ἀρχῆς δὲν ἐγνώρισε παρὰ ἕνα μονάχα μέσον Σωτηρίας. Τὸν ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ-ΛΥΤΡΩΤΗ!
Τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ δίκαιοί της ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, οἱ λυχνίες διὰ τῶν ὁποίων ἔλαμψε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, οἱ Προφῆτες καὶ οἱ θαυματουργοί, ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίστευσαν στὸν ἐρχόμενο Σωτήρα, πλὴν ὅμως ἀπέθαναν πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευσή Του, πῆγαν στὸν Ἅδη, πῶς μπορεῖτε νὰ πιστεύετε ὅτι οἱ μουσουλμάνοι καὶ οἱ ἄθεοι αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ποτὲ δὲν ἐγνώρισαν τὸν Λυτρωτή, οὔτε ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν, ἁπλῶς καὶ μόνον ἐπειδὴ ἐσεῖς τοὺς κρίνετε καλούς, ἔφθασαν τάχα στὴ Σωτηρία, στὴν ὁποία μὲ κανένα ἄλλο μέσο δὲν φτάνει κανεὶς παρὰ μόνο καὶ ἀποκλειστικὰ μὲ τὴν πίστη στὸν Λυτρωτή!
Χριστιανοί! Γνωρίσατε τὸν Χριστό! Πρέπει νὰ συνειδητοποιήσετε ὅτι Τὸν ἀγνοεῖτε! Ὅτι ἀκόμη μάλιστα Τὸν ἀρνεῖσθε, ἐὰν διδάσκετε δυνατότητα Σωτηρίας χωρὶς Αὐτόν, μὲ τὴν βοήθεια καὶ μόνον οἱονδήποτε καλῶν ἔργων.
Καθένας, ποὺ διδάσκει δυνατότητα Σωτηρίας χωρὶς Χριστὸν ἀρνεῖται τὸν Χριστό, καὶ χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ὑποπίπτει στὴν τρομερὴ ἁμαρτία τῆς βλασφημίας! Ἀναγνωρίζομεν λοιπὸν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δικαιοῦται ἐκ πίστεως ἄνευ τῶν ἔργων τοῦ Νόμου (Ρωμ. Γ’ 28), ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος.
«Δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας τους πιστεύοντας. Οὐ γὰρ ἐστιν διαστολή. Πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, δικαιούμενοι δωρεάν, τὴ Αὐτοῦ Χάριτι, διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ…» (Ρωμ. Γ’ 22-24).
Ἀπαντᾶτε: «Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος, ἄνευ συζητήσεως, ἐνδιαφέρεται περὶ τῶν “καλῶν ἔργων”. Διδάσκοντας ὅτι “πίστις ἄνευ ἔργων νεκρὰ ἐστι”. Ἀλλὰ προσέξατε ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἐπιθυμεῖ νὰ τονίσει».
Θὰ παρατηρήσετε ὅτι ὅπως κάθε θεόπνευστος συγγραφέας τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ἀναζητεῖ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ καὶ ὄχι τὰ καλὰ ἔργα τῆς πεπτωκυίας ἠμῶν φύσεως! Ἀναζητεῖ τὴν ζῶσαν πίστη, ποῦναι ἐπισφραγισμένη μὲ τὰ ἔργα τοῦ νέου ἀνθρώπου, καὶ ὄχι τὰ καλὰ ἔργα τῆς ξεπεσμένης μᾶς ὑπόστασης, τὰ ὁποῖα ἡ πίστις ἀπεχθάνεται.
Ἀναφέρει τὴν διαγωγὴ τοῦ Πατριάρχη Ἀβραάμ: Ἕνα ΕΡΓΟ, ποὺ φανερώνει τὴν πίστη τοῦ δίκαιου αὐτοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Τὸ ΕΡΓΟ αὐτὸ συνίσταται στὴν πρὸς τὸν Θεὸν θυσίαν τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ του!… Τὸ νὰ σκοτώνει κανεὶς τὸ παιδὶ τοῦ θυσιάζοντάς το, δὲν εἶναι ἐπ’ οὐδενὶ λόγω καὶ τρόπω ἕνα καλὸ ἔργο κατὰ τοὺς νόμους τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Εἶναι καλὸ ἔργο, μόνο τὴ στιγμή, ποὺ ἀποτελεῖ ἐκπλήρωση τῆς Θείας Ἐντολῆς. Εἶναι τὸ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ! Παρατηρήσατε τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἐν γένει ὁλόκληρη τὴν Ἁγία Γραφή, καὶ θὰ ἰδῆτε ὅτι αὐτὴ ἀπαιτεῖ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὴ ἡ τήρηση καλεῖται ΕΡΓΟΝ! Διότι ἀπὸ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν ἡ πρὸς τὸν Θεὸ πίστη καθίσταται ζῶσα καὶ ἐνεργῆς. Ἐνῶ χωρὶς αὐτὴν ἡ Πίστη εἶναι νεκρὴ καὶ ἀνενέργητη….
Ὁσίου Ἰγνατίου Μπριατσιανίνωφ
https://aoratospolemostheblog0.wordpress.com
