Τά αἴτια τῆς ψυχικῆς ταραχῆς καί ἡ ἀντιμετώπισή τους (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Ἡ ζωὴ μᾶς εἶναι γεμάτη ἀπὸ ταραχὴ καὶ σύγχυση καὶ ὁ βίος μᾶς εἶναι φορτωμένος ἀπὸ πολλοὺς θορύβους καὶ ἀκαταστασίες. Πλούσιοι καὶ φτωχοὶ ταλαιπωροῦνται τὸ ἴδιο, πολλὲς φορὲς μάλιστα ὁ πλούσιος περισσότερο ἀπὸ τὸ φτωχό. Στεναχωριέται ἐπίσης καὶ ὁ ἄρχοντας καὶ ὁ ἀρχόμενος, καὶ ὁ πολύτεκνος πατέρας καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει κανένα παιδί. Ἡ ταραχὴ καὶ ἡ στενοχώρια δὲν ὀφείλονται στὴν ξαφνικὴ ἀλλαγὴ τῶν καταστάσεων, ἀλλὰ σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους καὶ στὶς ἰδέες μας. Ὅταν αὐτὲς εἶναι ὀρθὲς καὶ σωστές, κι ἂν ἀκόμη ξεσηκώνονται ἀπὸ παντοῦ τρικυμίες, ἐμεῖς θὰ ἔχουμε συνεχῶς ψυχικὴ γαλήνη καὶ ἠρεμία. 

Ἡ πραγματικὴ ταραχὴ καὶ ἡ πνευματικὴ ἀκαταστασία δὲν ὀφείλονται στὴ φορὰ τῶν πραγμάτων ἀλλὰ στὴ σκέψη καὶ στὶς ἰδέες μας, ποὺ εἶναι ἔτσι τοποθετημένες μέσα στὴν ψυχή μας. Ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ μάτι ποὺ νοσεῖ βλέπει σκοτάδι, ἀκόμη καὶ στὸ ὁλοφώτεινο μεσημέρι. Αὐτὸ ποὺ εὐθύνεται εἶναι ἡ ἀστάθεια στὴν πίστη ἤ, ἃς τὸ πῶ διαφορετικά, ἡ ὀλιγοπιστία. Ἃς ἀναθέσουμε λοιπὸν ὅλα τα προβλήματά μας στὸν Θεό, πιστεύοντας ὅτι τίποτε δὲν εἶναι δικό μας. Μὴν κάνουμε τίποτα ποὺ νὰ ἀποβλέπει στὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ μόνο ὅ,τι εἶναι εὐάρεστο καὶ εὐχάριστο στὸν Θεό.

Οἱ εὐλογίες ποὺ παίρνουμε ἀπὸ τὰ ἱερὰ προσκυνήματα

Γι’αὐτὸ ὁ Θεὸς μᾶς ἄφησε τὰ σώματα τῶν ἁγίων, ἔτσι ὥστε, ὅταν ὁ βαρὺς ὄγκος τῶν προβλημάτων καὶ τὸ πλῆθος τῶν βιοτικῶν φροντίδων σκοτίσουν τὴ σκέψη μᾶς ἐξαιτίας τῆς μέριμνας γιὰ πολλὰ πράγματα -καὶ ὑπάρχουν ἄπειρα τέτοια-, ἀφοῦ ἀφήσουμε τὸ σπίτι μας, νὰ βγοῦμε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ ἀφοῦ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τοὺς θορύβους, νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸν τάφο κάποιου μάρτυρα ἢ τὸν ἱερὸ τόπο ὅπου ὑπάρχουν τὰ ἱερὰ λείψανά του, νὰ ἀπολαύσουμε τὴν αὔρα ἐκείνη τὴν πνευματική, νὰ λησμονήσουμε τὶς πολλὲς ἀσχολίες, νὰ χαροῦμε τὴν ἡσυχία, νὰ ἐπικοινωνήσουμε μὲ τοὺς ἁγίους, νὰ παρακαλέσουμε γιὰ τὴ σωτηρία μᾶς τὸν Θεό, ποὺ τοὺς κάλεσε στοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες, νὰ ἀναπέμψουμε πολλὲς θερμὲς προσευχές, καὶ ἀνανεωμένοι καὶ χαρούμενοι νὰ ξαναγυρίσουμε στὰ σπίτια μας.

Οἱ τάφοι τῶν ἁγίων καὶ οἱ ἱεροὶ τόποι δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ λιμάνια ἀσφαλισμένα, πηγὲς πνευματικῶν διδαγμάτων καὶ ἀνεξάντλητοι θησαυροὶ πνευματικοῦ πλούτου ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀχρηστέψει. Καὶ ὅπως τὰ λιμάνια, ὅταν ὑποδέχονται τὰ ταλαιπωρημένα ἀπὸ τὰ πολλὰ κύματα πλοῖα, τὰ ἀσφαλίζουν ἀπὸ κάθε κίνδυνο, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ οἱ τάφοι τῶν ἁγίων ἢ τὰ λείψανά τους, ἀφοῦ ὑποδεχθοῦν τὶς βασανισμένες καὶ ἐξαντλημένες ἀπὸ τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς ψυχές μας, χαρίζουν σ’αὐτὲς μεγάλη γαλήνη καὶ ἀσφάλεια.

Καὶ ὅπως οἱ πηγὲς μὲ τὰ κρύα νερὰ ἀναζωογονοῦν τὰ κουρασμένα καὶ φλογισμένα σώματα, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ οἱ τάφοι τῶν μαρτύρων δροσίζουν τὶς ψυχές, ποὺ φλέγονται ἀπὸ τὰ βρώμικα πάθη καὶ μὲ μόνη τὴ θέα τοὺς σβήνουν τὶς αἰσχρὲς ἐπιθυμίες καὶ τὸ φθόνο ποὺ λειώνει τὸν ἄνθρωπο, καὶ τὸ θυμὸ ποὺ ἐξάπτει καὶ ὁτιδήποτε ἄλλο μᾶς κουράζει καὶ μᾶς ταλαιπωρεῖ.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:

“Ο Ἱερὸς Χρυσόστομος Θεολογεῖ, Συμβουλεύει, Παιδαγωγεῖ καὶ Διδάσκει”

πηγἠ