18 Δεκεμβρίου
Μεταξύ των ἐνδόξων μαρτύρων τοῦ 3ου μ.Χ. αἰώνα, ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν στεφανοδότη Κύριο τὸν ἀμάραντο στέφανο τῆς αἰωνίου δόξας εἶναι καὶ ὁ τιμώμενος ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στὶς 18 Δεκεμβρίου Ἅγιος Σεβαστιανὸς καὶ οἱ σὺν αὐτῶ μαρτυρήσαντες Ζωή, Τραγκυλίνος, Νικόστρατος, Κλαύδιος, Κάστωρ, Τιβούρτιος, Κάστουλος, Μαρκελλίνος καὶ Μάρκος. Ὁ Ἅγιος Σεβαστιανὸς ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (245 – 313μ.Χ.) , ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε σκληρότατος διώκτης τῶν χριστιανῶν καὶ βασίλευσε μεταξύ των ἐτῶν 284-305μ.Χ. Καταγόταν ἀπὸ τὰ Μεδιόλανα τῆς Ἰταλίας, τὸ σημερινὸ Μιλάνο, τὸ ὁποῖο ἀνακηρύχθηκε ἀπὸ τὸν Διοκλητιανὸ πρωτεύουσα τοῦ δυτικοῦ τμήματος τῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ Σεβαστιανὸς ἦταν γόνος ἐκλεκτῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι διακρίνονταν γιὰ τὴν ὑψηλὴ κοινωνική τους θέση, τὴ μεγάλη τους εὐσέβεια καὶ τὴ βαθιὰ χριστιανικὴ πίστη. Read more
18 Δεκεμβρίου
«Ὁ προφήτης Ἀγγαῖος καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευί. Γεννήθηκε στὴ Βυβυλώνα κατὰ τὴν ἐκεῖ αἰχμαλωσία τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ (586-538 π.Χ.). Νέος ἀκόμη ἦλθε ἀπὸ τὴ Βαβυλώνα στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ προφήτευσε μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ζαχαρία ἐπὶ τριάντα ἕξι ἔτη. Προανήγγειλε καὶ αὐτὸς τὴ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ, τετρακόσια ἑβδομήντα ἔτη πρὶν τὴ Γέννησή Του, ἐνῶ φανερὰ προφήτευσε γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία. Εἶδε μάλιστα καὶ ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν οἰκοδομὴ τοῦ νέου ναοῦ ποὺ ἔκτισαν οἱ ἐπανακάμψαντες Ἰσραηλίτες. Πέθανε καὶ ἐτάφη πλησίον των ἱερέων, ὅπως αὐτοί, ἔνδοξα, διότι καὶ αὐτὸς ἦταν ἀπὸ γένος ἱερατικό. Ἦταν γηραιὸς πολύ, ἀξιοσέβαστος λόγω τῆς ἡλικίας του, πασίγνωστος γιὰ τὴν ἀρετή του, ἀγαπώμενος απο ὅλους καὶ τιμώμενος ὡς ἔνδοξος καὶ μέγας προφήτης. Τὸ ὄνομά του ἑρμηνεύεται Ἑορτὴ ἢ ἑορταζόμενος».
Ο Άγιος Μόδεστος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, φορητή εικόνα (2014), έργο Χαράλαμπου Επαμεινώνδα Ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Μόδεστος γεννήθηκε κατὰ τὸν ἕκτο αἰώνα, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε τὴν ἀκριβὴ χρονολογία. Ἄγνωστη ἐπίσης παραμένει ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα του. Βασικὲς πηγὲς γιὰ τὰ λίγα γνωστὰ περὶ τοῦ βίου του στοιχεῖα παραμένουν ἡ Διήγησις γιὰ τὴν κατάληψη τῶν Ἱεροσολύμων ἀπὸ τοὺς Πέρσες τὸ ἔτος 614,
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικος ἔζησαν κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ βασιλέως Δεκίου. Ὁ Δέκιος βασίλευσε κατὰ τὰ ἔτη 249-251 μ.Χ. Ἦταν δὲ φοβερὸς χριστιανομάχος. Καὶ οἱ τρεῖς κατήγοντο ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Βιθυνῶν καὶ ἀπὸ γένος λαμπρὸ καὶ ξακουστό. Κατὰ τὸν καιρὸ αὐτὸ ἤσαν σὲ ὅλες τὶς πόλεις ἀνήμεροι καὶ ἀντίχριστοι ἄρχοντες, ποὺ τιμωροῦσαν τοὺς πιστοὺς ἀλύπητα. Στὴν Καισάρεια τῆς Βιθυνίας, ποὺ ἦταν κοντὰ στὴν Προῦσα, στὴν ὁποία καὶ κατοικοῦσαν οἱ Ἅγιοι, ἦλθε ἕνας ἄρχοντας, ὀνομαζόμενος Κουμβρίκιος. Αὐτὸς ἀγωνιζόταν νὰ ρίψει καὶ ἄλλους στὴν εἰδωλολατρία, εἴτε μὲ κολακεῖες, εἴτε μὲ ἀπειλές.
Ἡ Ἁγία Λουκία κατήγετο ἀπὸ τὶς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας[1] καὶ ἐμαρτύρησε κατὰ τὸ ἔτος 304 μ.Χ. ὅταν ἡγεμόνας τῆς Σικελίας ἦταν ὁ Πασχάσιος καὶ αὐτοκράτωρ τῆς Ρώμης ὁ Διοκλητιανός. Ὑπῆρξε παρθένος, μεμνηστευμένη μὲ κάποιον εἰδωλολάτρη.
Ἁγίας Ἀγάθης († 5 Φεβρουαρίου 251 μ.Χ.) γιὰ νὰ θεραπευθῆ ἡ Εὐτυχία. Ἐκεῖ ὠραματίσθη καθ’ ὕπνους τὴν Ἁγία Ἀγάθη ἡ ὁποία τὴν ἐβεβαίωσε ὅτι ἡ μητέρα της θὰ θεραπευθῆ καὶ ὅτι ἡ ἰδία θὰ τύχη μαρτυρικοῦ τέλους[2].
Οἱ Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐδιώρισαν εἰς ἡμᾶς τὰς ἐτησίους μνήμας τῶν ἁγίων, ὡσὰν εἰκόνας θαυμαστάς, ὥστε, ἀναγινωσκομένων ἐν αὐταῖς τῶν βίων αὐτῶν, καὶ ἱστορουμένων τῶν ἐναρέτων τους ἔργων, ὄχι μόνον νὰ ἀκούωμεν αὐτὰ συνερχόμενοι εἰς τὰς Ἐκκλησίας, καὶ εἰς τοὺς ἱεροὺς ναοὺς αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐντυπώνοντες τὰ μέσα εἰς τὸ ἐνθυμητικόν μας, νὰ τὰ ἔχωμεν πάντοτε διὰ μνήμης, καὶ νὰ παρακινούμεθα, ὅσον εἶναι τῆς δυνάμεως μας, εἰς τὴν μίμησίν τους, προσκαλούμενοι αὐτοὺς διὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν μὲ τὴν πρεσβείαν τους, εἰς κάθε ψυχοσωτήριον ἔργον, καὶ εἰς τὰς σωματικὰς ἐπηρείας, καὶ ψυχικὰς περιστάσεις. Εἰς αὐτοὺς λοιπὸν καὶ ἐγὼ ὁ εὐτελής, πειθόμενος τοὺς πνευματοφόρους Πατέρας, ἠβουλήθην νὰ διηγηθῶ πρὸς τὴν ἀντίληψίν σας τὸν βίον, καὶ τὸ Μαρτύριον, τοῦ σήμερον ἑορταζομένου, (κατὰ τὴν διάταξιν αὐτῶν τῶν ἁγίων Πατέρων) ἁγίου Ἱερομάρτυρος Σεραφείμ, καὶ νὰ ἱστορήσω μέσα εἰς τὸ ἐνθυμητικόν σας, μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου, τὴν εἰκόνα τῶν κατορθωμάτων του· ὅθεν, παρακαλῶ, δότε ὀλίγην προσοχὴν εἰς τὰ λεγόμενα, διὰ νὰ σχηματισθῇ καὶ ἡ εἰκὼν εἰς τὸν νοῦν σας ἐπιτηδειοτέρα, καὶ καθαρωτέρα εἰς παντοτινὴν ἐνθύμησιν, καὶ ψυχωφελῆ παρακίνησιν. 
4 Δεκεμβρίου
Μαρτύρησε στὴ Χίο στὶς 3 Δεκεμβρίου 1813
Ὁ Ἅγιος Στυλιανὸς γεννήθηκε στὴν Παφλαγονία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας , μεταξύ τοῦ 400 καὶ 500 μ.Χ. Ἦταν εὐλογημένος ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του ἀκόμη. Ὅσο μεγάλωνε, τόσο μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ γινόταν κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ἔδειξε τὰ σπάνια προτερήματα τῆς ἁγιασμένης ζωῆς του… Ἂν καὶ ἦταν καὶ αὐτὸς παιδὶ καὶ νέος καὶ ἔφηβος, μολονότι εἶχε κι ἐκεῖνος σάρκα , ἐν τούτοις δὲν ἄφησε τὶς ἐπιθυμίες νὰ μολύνουν τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή του. 
10 Νοεμβρίου
19 Ὀκτωβρίου
«Ἡ ἁγία καὶ οἰκουμενικὴ ἑβδόμη Σύνοδος ἔγινε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας (787 μ.Χ.), γιὰ δεύτερη φορὰ (ἡ πρώτη ἔγινε τὸ 325 μ.Χ. ὅταν συνῆλθαν οἱ Πατέρες τῆς Ἃ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου), ἐπὶ Κωνσταντίνου βασιλέως καὶ τῆς μητέρας τοῦ Εἰρήνης, καὶ ἐπὶ Ἀδριανοῦ πάπα Ρώμης, Ταρασίου Κωνσταντινουπόλεως, Πολιτιανοῦ Ἀλεξανδρείας, Θεοδωρήτου Ἀντιοχείας καὶ Ἠλία Ἱεροσολύμων. Οἱ πατέρες ποὺ συναθροίστηκαν τότε ἦταν τριακόσιοι ἑξήντα πέντε. Αὐτοὶ ὅλοι συνήλθαν κατὰ τῶν εἰκονομάχων καὶ ἀναθεμάτισαν ἐγγράφως κάθε αἵρεση, ὅπως καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν αἱρέσεων, ἔπειτα καὶ ὅλους τους εἰκονομάχους. Ἐγγράφως ἐξέθεσαν καὶ κατέγραψαν ὅτι ὅποιος δὲν προσκυνᾶ τὶς ἅγιες εἰκόνες εἶναι ξένος πρὸς τὴν πίστη τῶν ὀρθοδόξων, ὅτι ἡ τιμὴ τῆς εἰκόνας διαβαίνει πρὸς τὸ πρωτότυπο καὶ ὅτι αὐτὸς ποὺ προσκυνᾶ καὶ τιμᾶ τὴν εἰκόνα προσκυνᾶ σ’ αὐτήν, τὴν ὑπόσταση τοῦ εἰκονιζομένου. Κι ἀφοῦ διέταξαν τὰ πράγματα μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ ἰσχυροποίησαν τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὁ καθένας ἀπῆλθε στὴ δική του ἐπισκοπή». 
Ἡ μακαριωτάτη Ταϊσία ἦτο καλὴ εἰς τὴν ὄψιν, χαριεστάτη καὶ πολὺ ὡραία, ὄτε δὲ ἦτο δέκα ἑπτὰ περίπου χρόνων, λαβοῦσα ταύτην ἡ μήτηρ της, ἡ ὁποία ἀπὸ μικρᾶν τὴν ἐξώθει εἰς τὸ κακόν, τὴν ὠδήγησεν εἰς τὸν τόπον τῆς ἀπωλείας, ἤτοι εἰς τόπον πορνείας. Ἐπειδὴ δὲ ἦτο ὡραία, διέδραμε πανταχοῦ ἡ φήμη τοῦ κάλλους τοῦ προσώπου της, ὡς φλόγα δὲ κατέκαιεν ἡ μανία τῆς ἀγάπης της τὰς καρδίας τῶν ἐραστῶν της. Πλεῖστοι δὲ ἄλλοι ἀκούοντες τὰ περὶ τοῦ κάλλους της, ἐπώλουν πάντα τά ὑπάρχοντά των, προκειμένου νὰ ἀπολαύσουν τῆς ἀγάπης της. 
Λίθοις νέμειν θέλοντα μηδαμῶς σέβας,
Ἡ ἁγία Ριψιμία ζούσε στή Ῥώμη κατὰ τοὺς χρόνους του βασι λέως Διοκλητιανοῦ (284 305). Ἡ ἐξαιρετικὴ σωματικὴ ὡραιότης της καὶ τὸ βασιλικὸ αἷμα ποὺ ἔρρεε στὶς φλέὗες της ἔτρωσαν τὴν καρδιὰ τοῦ ἀσεὅοὗς τυράννου, ὁ ὁποῖος τὴν κατεδίωκε γιὰ νὰ τὴν νυμφευθῆ.
Οἱ ἐλέγξαντες τοὺς λατινόφρονας, 