Στὶς περιοχὲς ὅπου τὰ Θεοφάνεια τὸ νερὸ παγώνει ἡ διαδικασία ἁγιασμοῦ τῶν νερῶν εἶναι διαφορετική.Πρῶτα κόβεται ἕνα κομμάτι πάγου,συνήθως σὲ σχῆμα σταυροῦ καὶ ἔπειτα βυθίζεται ὁ σταυρὸς ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο ἢ τὸν ἱερέα.
Τὴν ἴδια διαδικασία ἀκολούθησε καὶ ὁ ἱερέας Ἰσίδωρος στὸν ποταμὸ Ὁμόβζχα(σήμερα Ἐμαζόγκι)στὸ Γιούριεβ τῆς Ἐσθονίας.
Μόλις ἁγίασε τὰ ὕδατα τοῦ ποταμοῦ κατὰ τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων συνελήφθη μαζὶ μὲ τοὺς ἐνορίτες ποὺ παρεβρέθηκαν στὴν ἀκολουθία.Σύνολο 73 ἄτομα.Ἡ αἰτία ποὺ τοὺς συνέλαβαν ἦταν ὅτι δὲν ἤθελαν νὰ γίνουν ρωμαιοκαθολικοί.
Ο ἱερέας Ἰσίδωρος εἶχε ἀπὸ καιρὸ μπεῖ στὸ στόχαστρο,ἐπειδὴ ἐνίσχυε τοὺς ὀρθοδόξους γιὰ νὰ μὴν προδώσουν τὴν πίστη τοὺς ἀκόμη καὶ ἂν τοὺς βασανίσουν.
Αὕτη ἀοίδιμος ἦτον ἀπὸ τὴν περίφημον μεγαλόπολιν Ἀλεξάνδρειαν, εἰς τὸν καιρὸν τοῦ ἀσεβοῦς βασιλέως Μαξεντίου, θυγάτηρ Κώνσταντος τοῦ πρώτου Βασιλέως, πολλὰ ὡραία καὶ εἰς τὸ κάλλος ἀμίμητος, μεγάλη εἰς τὴν ἡλικίαν τοῦ σώματος, ἥτις ἐπαιδεύθη πᾶσαν ἑλληνικὴν γραφήν, ἔμαθεν ὅλους τοὺς ποιητάς, Ὅμηρον, Βηργίλλιον, Ἀριστοτέλην, καὶ Πλάτωνα· οὐ μόνον δὲ τοὺς φιλοσόφους, ἀλλὰ καὶ τὰς βίβλους τῶν ἰατρῶν, Ἀσκληπιοῦ, Ἱπποκράτους, καὶ Γαληνοῦ, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν ὅλην τὴν ρητορικὴν καὶ λογικήν, καὶ πᾶσαν λέξιν καὶ γλῶσσαν ἔμαθεν, ὁποῦ ὅλοι ἐθαύμαζον τὴν σοφίαν αὐτῆς· καὶ οὐ μόνον οἱ ὁρῶντες, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀκούοντες ἐξεπλήττοντο. Read more
Λόγος εγκωμιαστικός του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, εις την ανακομιδή και κατάθεση του τιμίου σώματος του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρο εν τω εις την Λύδδα αυτού ναό εορταζομένη την 3η Νοεμβρίου.
3 Νοεμβρίου
Μετὰ την κατάπαυση τῶν διωγμῶν καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ σ’ ὅλο το Ρωμαϊκὸ κράτος, ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, οἱ χριστιανοὶ ἀνήγειραν μεγαλοπρεπῆ Ναὸ στὴ Λύδδα τῆς Ἰόππης, ὅπου μετακόμισαν τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, γιὰ νὰ τὸ προσκυνοῦν πλέον ἄφοβα. Ἔγιναν δὲ μετὰ την κατάθεση τοῦ Ἱεροῦ λειψάνου καὶ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ στὶς 3 Νοεμβρίου καὶ ἀπὸ τότε κάθε χρόνο ἡ Ἐκκλησία μας, τελεῖ κατὰ τὴν ἥμερα αὐτὴ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν Ἱερῶν λειψάνων τοῦ μεγαλομάρτυρα, πρὸς δόξαν Θεοῦ. Read more
Ο Ιωάννης ο Ερημίτης καταγόταν από την Αίγυπτο και έζησε περί το έτος 1550. Ἔδρασε στήν, Κύπρο, τήν Ἀττάλεια καί τήν Κρήτη, στήν ὁποία ὁδηγήθηκε μαζί μέ ἄλλους ἐνενήντα οκτώ ἁγίους Πατέρες, οι οποίοι, μαζί με τον Ιωάννη, συμπλήρωναν τον άριθμό ενενήντα εννιά. Για τον άριθμό αυτόν 99 των αγίων Πατέρων, στην ακολουθία τους αναφέρεται χαρακτηριστικά ο εξής συμβολισμός. ότι, δηλαδή, «έχοντες τόν Χριστόν ὡς κεφαλήν ἀπετέλουν πλήρη ἑκατοντάδα».
Η περιπετειώδης άφιξη των αγίων Πατέρων στην Κρήτη
Ἡ περιπετειώδης ἄφιξη τῶν ἁγίων ενενήντα οκτώ Πατέρων και του Ιωάννου του Ερημίτου στήν Κρήτη ἀπό τουρκοκρατούμενες ἤ ἀπειλούμενες ἀπό τούς Τούρκους περιοχές (Μικρά Ἀσία, Αἴγυπτο, Κύπρο) δέν θά πρέπει, ασφαλώς, νά εἶναι ἄσχετη μέ τίς ἱστορικές συνθῆκες τῶν χρόνων ἐκείνων. Σύμφωνα, πάντως, μέ τό συναξάρι τους, στήν Κρήτη οἱ Ἅγιοι κατέληξαν ἕνεκεν τῆς μεγάλης τους ταπεινοφροσύνης καί προκειμένου νά βροῦν τόπο μοναχικής ἡσυχίας και προσευχής. γιατί σέ ὅποιον τόπο, λέγει, κι ἄν πήγαιναν παντοῦ τούς ἀκολουθοῦσε ἡ μεγάλη τους φήμη, ὥστε «συνέτρεχον πολλοί… πολλούς γάρ ἀσθενεῖς καί κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευον… καί παρεκάλουν τόν Θεόν νά τούς ὁδηγήσῃ εἰς τόπον ἁρμόδιον, ὥστε νά μή τούς βλέπωσιν οἱ ἄνθρωποι καί τούς δοξάζωσι, διότι πολλά τούς εὐφημοῦσαν οἱ ἄνθρωποι …καί δέν ἤθελον τήν δόξαν καί τόν ἔπαινον τῶν ἀνθρώπων».
Ἀπριλίου 17
Ὁ Ἅγιος Μακάριος, κατὰ κόσμο Μιχαὴλ Νοταρᾶς, ἦταν ὁ πέμπτος κατὰ σειρὰ υἱὸς τοῦ Γεωργαντᾶ καὶ τῆς Ἀναστασίας καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐννέα παιδιὰ τῆς οἰκογένειας αὐτῆς. Γεννήθηκε στὰ Τρίκαλα τῆς Κορινθίας τὸ 1731. Ὁ βιογράφος τοῦ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, σημειώνει: «Κόρινθος εἶναι πόλις τῆς Πελοποννήσου, εἰς τὸ λεγόμενον Ἐξαμίλιον εὑρισκομένη. Πόλις ἀρχαιότατη κι ὀνομαστῆ… Ἀπὸ αὐτὴν κατάγεται καὶ ταύτης ἐστάθη γέννημα καὶ θρέμμα ὁ θεῖος οὗτος Μακάριος… Ἐκ τούτων λοιπὸν (ἐνν. τῶν γονέων) γεννᾶται ὁ θεῖος οὗτος… κατὰ τὸ 1731». Ἀνάδοχός του νεαροῦ Μιχαὴλ ἦταν ὁ τότε Μητροπολίτης καὶ πρόεδρος Κορίνθου Παρθένιος, ὁ ὁποῖος ὀνόμασε αὐτὸν Μιχαήλ. Ὁ Παρθένιος διατηροῦσε οἰκογενειακὲς σχέσεις μὲ τὸν Γεωργαντά. Ἔτσι, ὁ νεαρὸς Μιχαὴλ ἀναπτυσσόταν μέσα στὴ θεοσεβῆ καὶ εὐλογημένη οἰκογένειά του, μὲ τὸν πλοῦτο καὶ τὴν μεγάλη πολιτικὴ τῆς δύναμη καὶ μὲ τὴν ἀκοίμητη φροντίδα τῶν γονέων του. Ὁ Μιχαὴλ εἶχε κάτι ἰδιαίτερο σὲ σύγκριση μὲ τὰ ἄλλα τοῦ ἀδέλφια. Ἀκτινοβολοῦσε καλοσύνη καὶ ἀγάπη πρὸς τοὺς συμπολίτες του, ἔδειχνε ταπεινοφροσύνη καὶ ἔμφυτη σεμνότητα καὶ ἦταν πολὺ ἀγαπητὸς ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῶν Τρικάλων. Ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος χρόνος, διδάχθηκε τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία ἀπὸ τὸν ἀκμάζοντα τότε Κεφαλλήνιο διδάσκαλο Εὐστάθιο. Μετὰ τὸ πέρας τῶν σπουδῶν τοῦ, ὁ Μιχαήλ, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ πατέρα του, ὁρίστηκε ἐπιστάτης μερικῶν χωριῶν τῆς περιοχῆς πρὸς εἴσπραξη χρημάτων, «ἀλλ’ οὗτος ὁ ἀοίδιμος μὴ ἔχοντας κλίσι εἰς τοιαύτας ματαιότητας ὄχι μόνον δὲν ἐσύναξε χρήματα, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ποὺ εἶχε διεσκόρπισε καὶ ζημίαν ἐπροξένησεν εἰς τὸν πατέρα του». Οὔτε ὁ πλοῦτος οὔτε τὰ ἀξιώματα οὔτε ἡ πολιτικὴ δύναμη τοῦ πατέρα τοῦ ἄσκησαν ἐπιρροὴ ἡ ἕλξη ἐπάνω του• ἀντίθετα τὰ ἀποστρεφόταν. Ἤδη «ἀπὸ τᾶς πρώτας ἀρχὰς τῆς νεότητός του» ἔγινε σαφὴς ἡ κλίση τοῦ πρὸς τὰ πνευματικὰ θέματα, ἀφοῦ ζοῦσε μὲ ταπείνωση, μεταβαίνοντας συχνὰ στὴν ἐκκλησία καὶ συμμετέχοντας μὲ κατάνυξη στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες, ἀποστρεφόμενος τὶς συναναστροφὲς τῶν συνομηλίκων του καὶ γενικὰ τὴν ἐγκόσμια ματαιότητα.
(16 Ἀπριλίου)
Στὴ χορεία τῶν ἁγίων ἔνδοξων μαρτύρων τῆς Πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας μας ἀνήκουν καὶ οἱ τρεῖς κόρες – ἀδελφὲς Ἀγάπη, Εἰρήνη καὶ Χιονία. Ἔζησαν στὴ Θεσσαλονίκη καὶ μαρτύρησαν στὰ χρόνια του σκληροῦ διώκτη Διοκλητιανοῦ (304). Φαίνεται ὅτι ἦταν ἐνεργὰ μέλη Ἀδελφότητος νέων χριστιανῶν. Ἀγαποῦσαν πολὺ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ χριστιανικῶν βιβλίων.
Ὅταν ὅμως ὁ Διοκλητιανὸς ἐξέδωσε διάταγμα τὸν Φεβρουάριο τοῦ 303, ποὺ ἀ-παγόρευε τὴ χρήση καὶ κατοχὴ χριστιανικῶν βιβλίων καὶ κειμένων, οἱ τρεῖς αὐτὲς ἀδελφὲς ἔκρυψαν τὰ βιβλία. Καὶ γιὰ νὰ διαφυλάξουν τὴν πίστη τους, κατέφυγαν σὲ «ὅρος ὑψηλό» κοντὰ στὴ Θεσσαλονίκη, πιθανῶς στὸν Χορτιάτη. Στὸ καταφύγιο τοὺς αὐτὸ τὶς ἐπισκέφθηκε καὶ ἡ ἅγια Ἀναστασία ἡ Φαρμακολύτρια καὶ τὶς ἐνίσχυσε μὲ πνευματικὲς συμβουλὲς προαναγγέλλοντας τὴ δόξα τοῦ μαρτυρίού τους. Τοὺς ἔδωσε μάλιστα καὶ ὑπόσχεση ὅτι μὲ τὶς προσευχές της θὰ τὶς συνοδεύει…
Στὶς 25 Σεπτεμβρίου γιορτάζουν δυὸ συνώνυμοι ἅγιοι μὲ τὸ ὄνομα Παφνούτιος. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ πατέρας τ?ς ἁγίας Εὐφροσύνης, ὁ ὅσιος Παφνούτιος, ποὺ ἔκοιμηθη εἰρηνικά. Καὶ ὁ ἄλλος εἶναι ὁ ὁσιομάρτυς Παφνούτιος. Πρόκειται γιὰ μιὰ μεγάλη ὄσιακη, Ἱεραποστολικὴ καὶ μαρτυρικὴ μορφὴ τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, ποὺ ἔζησε στὰ χρόνια του ἄσεβους διώκτου τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Διοκλητιανοῦ (303 μ.Χ.). Τὰ ἀσκητικὰ τοῦ παλαίσματα ὁ Ὅσιος τὰ ἀσκοῦσε μὲ πολλὴ ἀκρίβεια στὴν περιοχὴ τοῦ Νείλου κοντὰ στὸ χωριὸ Τέντυρα. Τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῆς ἀγάπης του, τὸν Χριστό, δὲν Τὸν κρατοῦσε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Θεωροῦσε μεγάλη του τιμὴ νὰ Τὸν φανερώνει μὲ διδαχὲς στὴν εὐρύτερη περιοχή του. Γι’ αὐτὸ ἐξερχόταν ἀπὸ τὸν τόπο τῆς ἀσκήσεώς του καὶ περιδιάβαινε τὶς πόλεις καὶ φώτιζε μὲ τὸ φῶς τοῦ Χρίστου τὰ σκοτάδια τῶν ψυχῶν τῶν εἰδωλολατρῶν. Πολλοὶ ἄλλαζαν πορεία. Μετανοοῦσαν. Ἀκολουθοῦσαν τὸν δρόμο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔμεγαλυνετο. Στὸ μικρό του ἀσκητήριο ἔφθαναν πολλοὶ γιὰ νὰ ζητήσουν καθοδήγηση καὶ ἐνίσχυση. Εἶχε γίνει πλέον ὁ Παφνούτιος μιὰ ἰσχυρὴ πνευματικὴ προσωπικότητα μὲ κύρος σοφοῦ διδασκάλου καὶ καθοδηγού, μὲ ὄνομα μεγάλου ἅγιου καὶ ὅσιου.
Καθὼς εἶνε ἀδύνατον κατὰ τὴν παροιμίαν νὰ λευκαίνῃ τις τὸν Αἰθίοπα, (Αἰθίοπα σμήχειν) οὕτω εἶνε δύσκολον νὰ ἐγκωμιάσω, καθὼς πρέπει, τὸν Μωϋσῆν τοῦτον, τὸν ἔξωθεν μὲν μελανὸν ὡς Αἰθίοπα, ἔσωθεν δὲ εἰς τὴν ψυχὴν λελαμπρυσμένον καὶ πάμφωτον· ἀλλὰ πάλιν νὰ τὸν ἀφήσω τελείως ἀνεγκωμίαστον ἀπὸ ρᾳθυμίαν μου καὶ ἀμέλειαν, εἶνε μέγα ἁμάρτημα, διότι στερῶ τοὺς ἀναγνώστας μου ἀπὸ τοιαύτην ψυχωφελῆ διήγησιν. Ἄς εἴπωμεν ὀλίγα τινὰ ἀπὸ τὰ μεγάλα του κατορθώματα, διότι καθὼς ἀπὸ μίαν ρανίδα οἴνου, ἢ μέλιτος, γνωρίζεται τὸ ἐπίλοιπον, ὅπου ἔχει τὸ ἀγγεῖον· καὶ ἀπὸ κόκκον σίτου τὸ ὑπόλοιπον· οὕτω καὶ ἀπὸ ταῦτα τὰ ὀλίγα, ὅπου γράφομεν, ἄς γνωρίσῃ ἕκαστος τοῦ ὁσίου τὴν τελειότητα.
Ἡ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Τριάδος στὸν Ἅγιο Ἀλέξανδρο τοῦ Σβὶρ
Ἑορτάζει στὶς 30 Αὐγούστου καὶ στὶς 17 Ἀπριλίου
(ἀνακομιδὴ τῶν Ἱερῶν λειψάνων του)
Κατὰ τὸ 1508, ποὺ ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος συμπλήρωνε τὸν 23ο χρόνο στὴν ἔρημο κι ἐνῶ ἦταν στὸ ἐρημικὸ κελὶ τοῦ μία νύχτα καὶ κατὰ τὴ συνήθεια τοῦ προσευχόταν, ξαφνικὰ στὸ σημεῖο ποὺ βρισκόταν ἔλαμψε ἕνα μεγάλο φῶς. Ὁ Ὅσιος ξαφνιάστηκε καὶ σκέφτηκε: «Τί νὰ σημαίνει αὐτό;» Καὶ ἀμέσως εἶδε τρεῖς ἀνθρώπους νὰ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν ντυμένοι μὲ λαμπρά, λευκὰ ἐνδύματα. Ἦταν ὡραιότατοι καὶ ἁγνοί, λάμποντας περισσότερο ἀπ’ τὸν ἥλιο καὶ ἀστράφτοντας μὲ μία ἀνέκφραστη οὐράνια δόξα. Καθένας τοὺς κρατοῦσε στὸ χέρι κι ἕνα σκῆπτρο.
Ὅταν τοὺς εἶδε ὁ Ὅσιος ἔτρεμε ὁλόκληρος, γιατί τὸν κατέλαβε φόβος καὶ τρόμος. Καὶ μόλις συνῆλθε λίγο προσπάθησε νὰ τοὺς προσκυνήσει μέχρι τὸ ἔδαφος. Ἐκεῖνοι ὅμως τὸν ἔπιασαν ἀπ’ τὸ χέρι, τὸν σήκωσαν καὶ τοῦ εἶπαν:
– Ἔχε πίστη, μακάριε, καὶ μὴ φοβᾶσαι. Read more
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης γεννήθηκε σὲ ἕνα χωριὸ τῆς λεγομένης Μικρᾶς Ρωσίας, περὶ τὸ 1690 μ.Χ., ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ ἐνάρετους. Ὅταν ἔφθασε σὲ νόμιμη ἡλικία στρατεύθηκε, ἐνῶ βασίλευε στὴ Ρωσία ὁ Μέγας Πέτρος. Ἔλαβε μέρος στὸν πόλεμο ποὺ ἔκανε ἐκεῖνος ὁ τολμηρὸς τσάρος ἐναντίον τῶν Τούρκων κατὰ τὸ 1711 μ.Χ., καὶ συνελήφθη αἰχμάλωτος ἀπὸ τοὺς Τατάρους. Οἱ Τάταροι τὸν πούλησαν σὲ ἕναν Ὀθωμανὸ ἀξιωματικὸ Ἵππαρχο, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὸ Προκόπιον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὸ ὁποῖο βρίσκεται πλησίον στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Ὁ ἀγὰς τὸν πῆρε μαζί του στὸ χωριό του. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς αἰχμαλώτους συμπατριῶτες τοῦ ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγιναν Μουσουλμάνοι, εἴτε γιατί κάμφθηκαν ἀπὸ τὶς ἀπειλές, εἴτε γιατί δελεάστηκαν ἀπὸ τὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς προσφορὲς ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Ἑορτάζει στις 7 Μαρτίου
Ὁ μακάριος Ἀββᾶς Παῦλος ὁ ἁπλός, ὁ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, διηγήθηκε στοὺς Πατέρες τὰ παρὰ κάτω:
Ὅτι πῆγε κάποτε σ΄ ἕνα Μοναστήρι γιὰ νὰ προσκυνήση καὶ νὰ ἀποκομίση ὠφέλεια γιὰ τοὺς ἀδελφούς. Καὶ ἀφοῦ συνωμίλησαν γύρω ἀπὸ τὰ συνηθισμένα, εἰσῆλθαν στὴν Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ κάμουν τὴν τακτικὴ λατρεία.
Ὁ δὲ μακάριος Παῦλος, -λέγει-, πρόσεχε τὸν καθένα ὀποῦ ἔμπαινε στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ δὴ μὲ τί ἄρα ψυχῆ ἔμπαιναν στὴν σύναξη. Γιατί τοῦ ἦταν δοσμένο καὶ αὐτὸ τὸ χάρισμα ἀπὸ τὸν Κύριο, νὰ βλέπη τὸν καθένα ὅπως ἦταν στὴν ψυχή, καθὼς ἐμεῖς βλέπουμε ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τὸ πρόσωπο. Read more
Ἑορτάζει στὶς 7 Μαρτίου
Ἦταν γεωργὸς
Ὁ Ὅσιος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὀνομάσθηκε Ἁπλούς, ἦταν Αἰγύπτιος κατὰ τὸ γένος, σύγχρονός του τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν γεωργός. Ὁ Ὅσιος Παῦλος ἤταν ὑπερβολικὰ ἁπλὸς στοὺς τρόπους του καὶ ἄκακος τόσο ὥστε κανεὶς ἄλλος δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ξεπεράσει. Εἶχε ὅμως ὁ εὐλογημένος γυναίκα κακότροπη καὶ μοιχαλίδα, ἡ ὁποία ἦταν μοιχὸς ἐπὶ πολλὰ χρόνια, κρυβόταν ὅμως ἀπὸ τὸν Ὅσιο. Read more
(6 Μαρτίου)
Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ φιλομάρτυρες, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει τὴ μνήμη τῶν μεγάλων Μαρτύρων, ἐπισήμων Πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν του Βυζαντίου.
Πολὺ δὲ ὡραία παρατηρεῖ ὁ ἱερὸς Ὑμνογράφος τὸ σχετικό τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Μαρτύρων μὲ τὴν τεσσαρακονθήμερη νηστεία καὶ περίοδο τῆς μετανοίας ποῦ περνοῦμε καὶ λέγει: «Στρατὸς Μαρτύρων θεῖος κατάλογος, ἀθλητικὸς δυσὶ πρὸς τεσσαράκοντα χάριτι, μυριάσιν Ἀγγέλων ἀρίθμηται, λύσιν ἠμὶν παισμάτων, νῦν ἑξαιτούμενος μετρῶ τῆς νηστείας ἥμερών των τεσσαράκοντα». Read more
Τὴν πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν τελοῦμε τὴν ἀνάμνηση τῆς ἀναστήλωσης τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων, ἡ ὁποία ἔγινε ἀπὸ τοὺς ἀείμνηστους αὐτοκράτορες Κωνσταντινουπόλεως Μιχαὴλ καὶ Θεοδώρα, τὴ μητέρα του, ἐπὶ πατριαρχίας τοῦ ἁγίου Μεθοδίου τοῦ ὁμολογητῆ. Read more
Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καταγόμενος ἐκ κώμης τινὸς ὀνομαζομένης Βυδανῆς, ἥτις ἀπεῖχε τῆς Μητροπόλεως τῶν Ἱσαύρων δεκαοκτὼ στάδια, ἥτοι τρία καὶ πλέον χιλιόμετρα, υἰὸς ὑπάρχων γονέων, Νέστορος καὶ Νάδας καλουμένων.
Ὅταν δὲ ὁ ᾿Αγιος ἔφθασεν εἰς ἀνδρικὴν ἡλικίαν, παρακινηθεὶς ὑπὸ τῶν γονέων του ἔλαβε διὰ γάμου γυναῖκα ὀνόματι Ἄνναν, οὗτος ὅμως ἔπεισε καὶ τὴν μακαρίαν ἐκείνην νὰ προτιμήσῃ τὴν παρθενίαν μᾶλλον ἀπὸ τὸν γάμον. Ὅθεν συνέζων ἀμφότεροι ὄχι ὡς σύζυγοι, ἀλλ’ ὡς ἀδελφοὶ ἐργάται τῆς παρθενίας καὶ τῆς καθαρότητος. Διότι οὕτω ὡδηγήθη ὁ Ἅγιος ὑπὸ τοῦ ᾿Αρχαγγέλου καὶ ᾿Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, ὅστις, καθὼς λέγεται, ἐμφανισθεὶς εἰς αὐτὸν μὲ λαμπρὸν ἔνδυμα τὸν ἐδίδαξε τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν καὶ βαπτίσας αὑτὸν εἰς τὸ ὅνομα τῆς ᾿Αγίας καὶ Ζωαρχικῆς Τριάδος τὸν ἐκοινώνησε τὰ “Αχραντα Μυστήρια. ᾿Αλλὰ καὶ μέχρι τέλους τῆς ζωῆς τοῦ ᾿Αγίου δὲν ἔπαυεν ὁ ᾽Αρχάγγελος ἀπὸ τοῦ νὰ συμπαρίσταται εἰς αὑτὸν ἀοράτως καὶ νὰ τοῦ χαρίζῃ τὴν ἐνέργειαν τῶν παραδόξων θαυμάτων, διὰ τῶν ὁποίων ό ᾿Αγιος καὶ τὴν σύζυγόν του ”Ανναν ἔπεισε νὰ παρθενεὑῃ καὶ τοὺς γονεῖς του ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Read more
02 Μαρτίου
Σήμερα ἡ ἐκκλησία μας ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρα Ἠσυχίου τοῦ συγκλητικοῦ. Ὁ ἅγιος Ἠσύχιος ἦταν πρῶτος ἀνακτορικὸς ἀξιωματοῦχος στὰ χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού, ποὺ βασίλεψε ἀπὸ τὸ 286 ὡς τὸ 305. Εἶναι τὰ χρόνια του τελευταίου καὶ μεγάλου διωγμοῦ τῆς ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι δέκατος στὴ σειρὰ τῶν ἀρχαίων διωγμῶν. Τὸ βασιλικὸ διάταγμα τοῦ διωγμοῦ μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα, εἶχε εἰδικὴ διάταξη γιὰ τοὺς ἀξιωματούχους τοῦ παλατιοῦ: ὅσοι ἤσαν χριστιανοί, ἔπρεπε νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους, γιὰ νὰ κρατήσουν τὴ θέση τους ἢ ἔπρεπε νὰ παραιτηθοῦν ἀπὸ τὴ θέση τους, νὰ βγάλουν τὶς στολές των καὶ νὰ καταθέσουν τὶς ζῶνες των. Ἡ στολὴ καὶ ἡ ζώνη ἤσαν τὰ ἐμβλήματα καὶ ἡ τιμὴ τοῦ ἀξιώματος. Βγάζοντάς τα αὐτά, οἱ δημόσιοι ἀξιωματοῦχοι ἔμεναν ἁπλοὶ ἰδιῶτες καὶ κοινοὶ ἄνθρωποι. Ἀλλὰ τὸ βασιλικὸ διάταγμα, γιὰ περισσότερη τιμωρία καὶ ταπείνωση, ὑποχρέωνε τοὺς πρὶν ἐπίσημους καὶ ἰσχυροὺς ἀξιωματούχους νὰ ντυθοῦν ταπεινὰ καὶ νὰ ἀναστρέφονται μόνο μὲ γυναῖκες. Ἡ εἰδωλολατρία ὑπῆρξε πάντα πολὺ ἐφευρετικὴ στὰ μέσα ποὺ μεταχειριζότανε στοὺς διωγμοὺς ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Μὰ κι ὅλοι οἱ διῶκτες τῆς πίστεως τὸ ἴδιο κάνουν πάντα! Ἐμπνέονται καὶ μεταχειρίζονται ὅ,τι μπορεῖ νὰ ταπεινώσει καὶ νὰ ἐξευτελίσει τὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα κι ὅ,τι μπορεῖ περισσότερο νὰ βασανίσει σωματικά τα θύματά τους. Read more
Ἑορτάζει στὶς 1 Μαρτίου
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΣΩΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ
Ἡ Ἁγία Εὐδοκία γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς Σαμαρεῖτες. Ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ χριστιανομάχου βασιλιὰ Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.), στὴν Ἡλιούπολη, ἐπαρχία τῆς Λιβανησίας τῆς Φοινίκης. Ἤτανε νέα ὡραιοτάτη, ἐκπληκτικὴ καλλονή. Λίγο ἡ ὀμορφιά της, λίγο οἱ κολακεῖες τῶν θαυμαστῶν, τὴν κάνανε ὑπερήφανη, ἀλαζονικὴ καὶ χωρὶς σωφροσύνη. Read more
Ὁ Ἅγιος Ταράσιος (730 – 25 Φεβρουαρίου 806) ἦταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ το 784 ως το 806.
Γεννήθηκε γύρω στό 730 στήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ πατέρας του, ὀνόματι Γεώργιος, ἤταν πατρίκιος καί επαρχός της Κωνσταντινούπολης. Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ταράσιος ἀναδείχθηκε ὕπατος και πρωτασηκρήτις (ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀνώτατου αὐτοκρατορικοῦ δικαστηρίου).
Ἑορτάζει στὶς 8 Φεβρουαρίου
Ἄρχων τῆς Ἡρακλείας
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ στρατηλάτης ἔζησε τὸ 320 μ.Χ. περίπου, ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Λικινίου. Καταγόταν ἀπὸ μιὰ πόλη τῆς Μ. Ἀσίας, τὰ Εὐχάϊτα.
Σήμερα τὴν πόλη αὐτὴ τὴν ὀνομάζουν Ἐφλεέμ. Τὰ Εὐχάϊτα ἦταν καὶ ἡ πατρίδα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος τοῦ μεγαλομάρτυρος, ὁ ὁποῖος πρὸ ὀλίγων ἐτῶν εἶχε μαρτυρήσει. Ἐκεῖ ἦτο καὶ ὁ τάφος του. Τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος ἀσφαλῶς ἐπέδρασε πολὺ στὸ νὰ διαμορφωθεῖ ὁ εὐσεβὴς χαρακτήρας τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου. Τὸν βοήθησε πολύ, ὥστε νὰ ἀναδειχθεῖ καὶ αὐτὸς Ἅγιος ἀλλὰ καὶ μεγαλομάρτυς. Read more
Ἐπισκεψιμότητα
