«Τότε ἂν σᾶς πεῖ κανείς, «νά, ὁ Χριστὸς εἶναι στὰ ἀπόμερα δωμάτια, νά, ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὴν ἔρημο», μὴν πηγαίνετε νὰ τὸν βρεῖτε» (Ματθ. 24, 26). Τὰ λέει αὐτὰ ὁ Χριστὸς ἀναφερόμενος στὴ Δευτέρα Παρουσία Του καὶ μιλᾶ γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες, τοὺς ψευδόχριστους καὶ γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, γιὰ νὰ μὴν πλανηθεῖ κανεὶς καὶ πέσει στὴν παγίδα του.
Ἐπειδὴ λοιπὸν θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος πρὶν ἀπὸ τὴν δεύτερη ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ μὴν πέσει κανεὶς στὸ στόμα τοῦ λύκου ἐνῶ ἀναζητεῖ τὸν ποιμένα, γι’ αὐτό σοῦ κάνω γνωστὸ ἕνα σημάδι ποὺ θὰ σὲ κάνει ἱκανὸ νὰ καταλάβεις ὅτι ἦρθε ὁ Ποιμένας (ὁ Χριστός).
Ἐπειδὴ δηλαδὴ ἡ πρώτη παρουσία Του στὸν κόσμο ἔγινε μὲ τρόπο συγκαλυμμένο, καὶ γιὰ νὰ μὴ νομίσεις ὅτι κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο θὰ πραγματοποιηθεῖ καὶ ἡ δεύτερη, μᾶς ἔδωσε τὸ σημεῖο αὐτό. Γιατί αὐτή, ἡ πρώτη, ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ τρόπο συγκαλυμμένο, πολὺ ὀρθὰ ἔγινε ἔτσι, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἦλθε νὰ ἀναζητήσει τὸ ἀπολωλὸς πρόβατο, ἀλλὰ ὅμως ἡ δεύτερη δὲ θὰ γίνει κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο. Πῶς θὰ γίνει ὅμως, πές μου: «Ὅπως ἡ ἀστραπὴ βγαίνει ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ καὶ φαίνεται μέχρι τὴ δύση, ἔτσι θὰ γίνει καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 27). Σ’ ὅλους μαζὶ θὰ φανεῖ ξαφνικά, καὶ δὲ θὰ χρειαστεῖ νὰ ρωτήσει κανεὶς ἂν εἶναι ἐδῶ ἢ ἐκεῖ ὁ Χριστός. Γιατί, ὅπως ὅταν φανεῖ ἡ ἀστραπὴ δὲ χρειάζεται νὰ ρωτᾶμε ἂν ἄστραψε, ἔτσι καὶ ὅταν ἔρθει ὁ Χριστὸς δὲ θὰ χρειαστεῖ νὰ ρωτᾶμε ἂν ἦρθε.
Αὐτὸ βέβαια ποὺ θέλουμε νὰ ἀποδείξουμε εἶναι, ἂν θὰ ἔρθει κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία Του μὲ τὸν σταυρό. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε τὴν ὑπόσχεσή Του. Ἄκουσε λοιπὸν τὰ ἑξῆς: «Τότε», λέει, τότε, δηλαδὴ πότε; «Ὅταν θὰ ἔρθει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἥλιος θὰ σκοτισθεῖ καὶ ἡ σελήνη δὲ θὰ δώσει τὸ φῶς της». Τόσο ὑπερβολικὴ θὰ εἶναι τότε ἡ λάμψη τῆς παρουσίας Του ποὺ θὰ κρυφτοῦν καὶ τὰ πιὸ λαμπρὰ ἀστέρια. «Τότε θὰ πέσουν καὶ τὰ ἄστρα ἀπ’ τὸν οὐρανό, τότε θὰ φανεῖ στὸν οὐρανὸ τὸ σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 30). Εἶδες τὴ δύναμη τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ; Ὁ ἥλιος θὰ σκοτισθεῖ καὶ ἡ σελήνη δὲ θὰ φαίνεται πλέον. Ὁ σταυρὸς ὅμως θὰ φαίνεται καὶ θὰ λάμπει, γιὰ νὰ ξέρεις πὼς εἶναι πιὸ λαμπρὸς κι ἀπ’ τὸν ἥλιο κι ἀπ’ τὴ σελήνη.
Καὶ ὅπως ὅταν εἰσέρχεται ἕνας βασιλιὰς σὲ μιὰ πόλη, οἱ προπορευόμενοι στρατιῶτες ὑψώνουν στοὺς ὤμους τοὺς τὰ λάβαρα καὶ προειδοποιοῦν τὸν λαὸ γιὰ τὴν εἴσοδό του, ἔτσι καὶ ὅταν θὰ κατέρχεται ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, οἱ στρατιὲς τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἀρχαγγέλων θὰ φέρουν στοὺς ὤμους τοὺς τὸν σταυρό Του, ἀναγγέλλοντας σὲ μᾶς τὴν ἔνδοξη βασιλικὴ εἴσοδό Του. «Τότε θὰ σαλευθοῦν καὶ οἱ οὐράνιες δυνάμεις» (Ματθ. 24, 29), λέει, καὶ ἐννοεῖ τοὺς Ἀγγέλους.
Πολὺς φόβος καὶ τρόμος θὰ τοὺς κυριέψει τότε. Ἀλλὰ πές μου, γιὰ ποιὸν λόγο; Ἐκεῖνο τὸ δικαστήριο θὰ εἶναι φοβερό, γιατί ὅλο το ἀνθρώπινο γένος πρόκειται νὰ παρουσιαστεῖ καὶ νὰ δικαστεῖ ἐνώπιόν του φοβεροῦ Κριτῆ. Μὰ γιατί θὰ καταλάβει τοὺς Ἀγγέλους φόβος καὶ τρόμος πολύς, ἀφοῦ δὲν πρόκειται νὰ δικαστοῦν ἐκεῖνοι; Γιατί ὅπως ὅταν δικάζει κάποιος ἐπίγειος ἄρχοντας φοβοῦνται καὶ τρέμουν ὄχι μόνο οἱ κατηγορούμενοι ἀλλὰ καὶ οἱ φρουροί, ὄχι γιατί τοὺς ἐλέγχει ἡ συνείδησή τους, ἀλλὰ ἐπειδὴ αἰσθάνονται φοβία καὶ τρόμο μπροστὰ στὸν δικαστή, ἔτσι ἀκριβῶς θὰ συμβεῖ καὶ τότε, ὅταν θὰ κριθεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ οἱ Ἄγγελοι ποὺ δὲν ἔχουν τίποτε νὰ φοβηθοῦν, θὰ φοβηθοῦν πάρα πολὺ παραστέκοντας κοντὰ στὸν δικαστή.
Ἀλλὰ γιατί τότε θὰ ἐμφανισθεῖ ὁ σταυρὸς καὶ γιατί ὁ Κύριος θὰ ἔρθει ἔχοντας τὸν μαζί Του; Γιὰ νὰ καταλάβουν ἐκεῖνοι ποὺ Τὸν σταύρωσαν πόσο ἀχάριστοι φάνηκαν, γι’ αὐτὸ θὰ τοὺς δείξει τὸ ἴδιο το σύμβολο τῆς ντροπῆς τους.
Καὶ ἄκουσε τὸν Προφήτη ποὺ τὸ λέει, γιὰ νὰ πεισθεῖς καὶ σὺ, ὅτι θὰ φέρει μαζί Του τὸν σταυρὸ ὁ Κύριος. Λέει λοιπόν: «Καὶ τότε θὰ θρηνήσουν ὅλες οἱ φυλὲς τῆς γῆς» (Ματθ. 24, 30) , γιατί θὰ δοῦν τὸν κατήγορό τους καὶ θὰ συναισθανθοῦν τὸ σφάλμα τους. Μὰ γιατί νιώθεις τέτοια κατάπληξη γιὰ τὸ ὅτι θὰ ἔρθει μαζὶ μὲ τὸν Σταυρό, ἀφοῦ τότε θὰ δείχνει καὶ τὶς ἴδιες Του τὶς πληγές; «Γιατί θὰ δοῦν, λέει ὁ Κύριος, Ἐκεῖνον ποὺ τὸν τρύπησαν μὲ τὴ λόγχη» (Ζάχ. 12, 10). Ὅπως δηλαδὴ ἔκανε μὲ τὴν περίπτωση τοῦ Θωμά, θέλοντας νὰ ἐξαφανίσει τὴν ἀπιστία τοῦ μαθητῆ Του, ποὺ ἀφοῦ ἐμφανίσθηκε μπροστά του, τοῦ ἔδειξε τὰ τραύματα τῶν καρφιῶν, λέγοντάς του, «βάλε τὸ χέρι σου καὶ δές, ἀφοῦ τὸ φάντασμα δὲν ἔχει σάρκα καὶ ὀστᾶ» (Ἰωάν. 20, 27) , ἔτσι καὶ τότε θὰ δείξει τὶς πληγὲς καὶ τὸν σταυρό, γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι ἦταν ὁ Ἴδιος ἐκεῖνος ποὺ σταυρώθηκε.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου – Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία του, «Εἰς τὸν σταυρὸν καὶ εἰς τὸν ληστήν…»
